در نبرد دریایی، آمریکا پیروز است یا چین؟

به گزارش اکوایران، رهبران پنتاگون چین را به عنوان «تهدید روزافزون» ارتش ایالات متحده معرفی کرده‌اند. اما بر اساس برآوردها، اندازه ناوگان نشان می‌دهد که ارتش ایالات متحده نمی‌تواند به پای رشد نیروی دریایی چین برسد.

به نوشته سی‌ان‌ان،  بر اساس گزارشی پیرامون قدرت نظامی چین در سال ۲۰۲۲ که در ماه نوامبر منتشر شد، نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق در حدود سال ۲۰۲۰ از نیروی دریایی ایالات متحده پیشی گرفت و اکنون حدود ۳۴۰ کشتی جنگی دارد. در این گزارش آمده است که انتظار می‌رود تعداد ناوگان چین در دو سال آینده به ۴۰۰ کشتی افزایش یابد.

در همین حال، ناوگان ایالات متحده کمتر از ۳۰۰ کشتی دارد و طبق برنامه ناوبری نیروی دریایی ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ که تابستان گذشته منتشر شد، هدف پنتاگون این است که تا سال ۲۰۴۵، ۳۵۰ کشتی سرنشین‌دار داشته باشد که هنوز خیلی از چین عقب خواهد بود.

بزرگترین ناوهای موجود در جهان

بنابراین، برای رقابت، رهبران نظامی ایالات متحده روی فناوری حساب می‌کنند.

همان سند می‌گوید: جهان وارد عصر جدیدی از جنگ می‌شود، عصری که در آن ادغام فناوری، تصورات، شرکا و سیستم‌ها، بیش از تنها اندازه ناوگان، تعیین‌گر پیروزی است.

سام تنگردی، رئیس مطالعات جنگ آینده لیدوس در کالج جنگ نیروی دریایی ایالات متحده، می‌گوید: خیلی هم عجله نکنید.

بر اساس تحقیقات تنگردی که در شماره ژانویه مجله پرسیدینگز (Proceedings) مؤسسه نیروی دریایی ایالات متحده ارائه شده است، اگر بخواهیم از تاریخ درس بگیریم، مزیت عددی چین احتمالاً منجر به شکست نیروی دریایی ایالات متحده در هر جنگی با چین خواهد شد.

شبیه‌سازی جنگ تایوان: در صورت حمله چین به تایوان، آمریکا پیروز است، امّا در واقعیت هر سه بازنده‌اند!

تنگردی، کاپیتان سابق نیروی دریایی ایالات متحده، به ۲۸ جنگ دریایی، از جنگ‌های یونان و ایران در ۵۰۰ سال قبل از میلاد تا درگیری‌ها و مداخلات نیابتی جنگ سرد را بررسی کرده است. او متوجه شد که تنها در سه مورد فناوری، تعداد را شکست داده است.

تنگردی می‌نویسد: همه جنگ‌های دیگر با اعداد برتر یا بین نیروهای برابر، استراتژی یا فرماندهی برتر به پیروزی رسیدند. اغلب، هر سه ویژگی با هم عمل می‌کنند، زیرا بهره‌برداری از یک ناوگان بزرگ به طور کلی، دانش و مهارت بیش‌تری را طلبیده و معمولاً نشانه‌ای از توجه رهبران به پیش‌نیازهای استراتژیک آن است.

این سه مورد پرت خاص، یعنی جنگ‌هایی در قرون ۱۱، ۱۶ و ۱۹، احتمالاً برای همه به جز تاریخ‌دانان قهار آشنا نیستند؛ اما آن جنگ‌هایی که در آن تعداد برتر، فناوری بهتر را شکست می‌دهد، برای همه آشنا است.

به عنوان مثال، جنگ‌های ناپلئونی اوایل دهه ۱۸۰۰ را در نظر بگیرید.

تنگردی می‌گوید: ناوهای جنگی فرانسوی در فناوری طراحی و ساخت کشتی برتر بودند، اما در نهایت، این تعداد زیاد کشتی‌های نیروی دریایی سلطنتی بود که مانع عبور ناپلئون از کانال انگلیس شد.

تجربه جنگ جهانی دوم

در آغاز جنگ جهانی دوم، ژاپن فناوری برتری نسبت به آمریکا داشت.

تنگردی نوشت: امپراتوری ژاپن با چند فناوری برتر وارد جنگ شد؛ جنگنده صفر، اژدر لانگ‌لانس و اژدرهای هوایی که می‌توانستند در آب‌های کم‌عمق استفاده شوند.

او گفت: با این حال، مجموع قدرت صنعت ایالات متحده و اندازه ناوگان ایالات متحده (به ویژه لجستیک و کشتی‌های آبی‌خاکی آن) بود که باعث پیروزی بر نیروی دریایی امپراتوری ژاپن شد.

آلسیو پاتالانو، استاد جنگ و استراتژی در کالج کینگ در لندن، از تنگردی تعریف کرد.

پاتالانو گفت: تحقیقات او راه بسیار خوبی مقابله با این فرض احمقانه است که در جنگ دریایی اندازه اهمیتی ندارد.

وی بر دو نکته کلیدی تأکید کرد.

اندازه بزرگ‌تر به این معنی است که رهبران بیشتری به دنبال کسب برتری در فرماندهی‌شان هستند.

پاتالانو گفت: ناوگان بزرگ‌تر در پیشرفت پرسنل و ظرفیت عملیاتی رقابتی‌تر خواهد بود.او افزود که یک ظرفیت صنعتی بزرگ ضروری است؛ به ویژه برای جایگزینی واحدهای آسیب‌دیده با تجهیزات جدیدتر.

پاتالانو تأکید کرد: در جنگ دریایی، فرسایش امری جدی بوده و قابلیت جایگزینی حیاتی خواهد بود.

بررسی تنگردی از ناوگان هواپیمابر جنگ جهانی دوم نتیجه عجیبی را نشان می‌دهد. او می‌گوید که هم ایالات متحده و هم ژاپن جنگ را با هشت ناو هواپیمابر آغاز کردند.

او نوشت: در طول جنگ، امپراتوری ژاپن ۱۸ ناو مشابه ساخت ... در حالی که ایالات متحده ۱۴۴ فروند ساخت. ژاپن هیچ شانسی در برابر آمریکا نداشت.

کشتی‌سازی زمانی که ایالات متحده غول صنعتی جهان در دهه ۱۹۴۰ بود، یک نقطه قوت بود. حالا این افتخار به چین رسیده است.

تنگردی نوشت: بیشتر تحلیلگران تردید دارند که صنعت دفاعی ایالات متحده که از پایان جنگ سرد آب رفته و متمرکز شده است، بتواند با سرعت کافی گسترش یافته تا تقاضای زمان جنگ را برآورده کند.

پرکردن ذخایر مهمات

در واقع، این نگرانی وجود دارد که صنعت ایالات متحده نتواند پابه‌پای تقاضای ارسال کمک‌های تسلیحاتی اوکراین برای جنگ با روسیه حرکت کرده و در عین حال موجودی تسلیحات ایالات متحده را در سطح مناسب نگه دارد.

دریاسالار داریل کودل، رئیس فرماندهی نیروهای ناوگان ایالات متحده، هفته گذشته از صنایع دفاعی کشور خواست تا دست جنبانده و با گله گفت: شما مهمات مورد نیاز ما را تحویل نمی‌دهید.

کادل در سمپوزیومی در واشنگتن گفت: مهمات کافی برای پیروزی ضروری است. من نمی‌توانم بدون گلوله بجنگم و پیروز شوم. ایالات متحده اینجا به مصاف یک رقیب و یک دشمن بالقوه می‌رود، دشمنی که تا حالا مثل آن ندیده‌ایم.

هفته گذشته، در یک نشست آنلاین، رئیس کادل، دریاسالار مایک گیلدی، فرمانده عملیات نیروی دریایی نیز به مشکل تعداد و اندازه در یک رویارویی محتمل آمریکا در دریای آرام اشاره کرد.

و اگر نیروی دریایی ایالات متحده نتواند در مقابل موشک‌ها و کشتی‌های چینی برابری کند، تنگردی در تعجب است که پس کجا قرار است برتری داشته باشد.

او نوشت: رهبران ایالات متحده باید از خود بپرسند که تا چه حد حاضرند در این مبارزه بر برتری تکنولوژیک، و نه عددی، شرط ببندند. من نمی‌گویم که یک ناوگان کوچک‌تر و پیشرفته‌تر هرگز نمی‌تواند ناوگانی بزرگ‌تر را شکست دهد، بلکه تنها حرفم این است که به استثنای سه مورد در ۱۲۰۰ سال گذشته، این مسئله هیچ سابقه‌ای ندارد.