به گزارش اکوایران، بر اساس داده‌های سایت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، هم‌اکنون (حوالی ساعت 12 نیم‌روز چهارشنبه 26 بهمن)، شاخص کیفیت هوای پایتخت بر روی عدد 92 و در وضعیت «قابل قبول» قرار دارد؛ این در حالی است که شاخص هوای آسمان تهران در 24 ساعت گذشته بر روی عدد 158 و در وضعیت «ناسالم» قرار داشته است.

این آلودگی رفتنی نیست

با وجود اینکه از پنجشنبه هفته گذشته (20 بهمن) سامانه بارشی جدیدی همراه با وزش باد وارد کشور شده و 20 استان از جمله تهران را تحت تاثیر قرار داده، اما حدود 9 روز پس از اینکه تهران بالاخره هوای پاک را برای سومین روز در سال تجربه کرد، هوای پایتخت در وضعیت ناسالم برای همه گروه‌ها قرار گرفت. این یعنی با قطع شدن بارندگی‌ها، باید دوباره شاهد بازگشت آلاینده‌ها به آسمان این کلانشهر باشیم.

از شروع امسال تا به این لحظه، تعداد روزهایی که آسمان تهران در وضعیت خطرناک بوده دو روز، روزهای بسیار ناسالم هم دو روز و تعداد روزهای ناسالم 33 روز بوده است. همچنین در این مدت هوای پایتخت 123 روز در وضعیت ناسالم برای گروه‌های حساس و 168 روز در وضعیت قابل قبول بوده و تنها سه روز هوای پاک را تنفس کرده است.

بار‌ندگی روی مخازن سدها تاثیری ندارد!

از ابتدای مهرماه، وارد سومین سال کم‌بارش پیاپی شده‌ایم. در شرایط کنونی وضعیت ذخیره آب در سدهای پنجگانه تهران مناسب نیست و با کاهش ورودی نیز مواجه هستند.

میزان بارش‌ها از ابتدای سال آبی تاکنون 95.7 میلی‌متر ثبت شده که این میزان در سال گذشته 95.7 میلی متر بوده است که بر این اساس میزان بارش‌ها تا کنون با سال آبی قبل آن برابر و نسبت به بلندمدت 29.9 درصد کاهش یافته است.

آمارهای شرکت آب منطقه‌‌ای تهران نشان می‌دهد وضعیت ورودی سدها از ابتدای سال آبی تا 25 بهمن ۱۴۰۱، معادل 167.5 میلیون متر مکعب بوده که در مقایسه با 209.2 میلیون مترمکعبِ مدت مشابه سال آبی گذشته 20 درصد کاهش ورودی را نشان می‌دهد.

حجم مخازن در روز سه‌شنبه (25 بهمن) 230 میلیون مترمکعب بوده و در روز مشابه سال ۱۴۰۰ این عدد معادل 312 میلیون مترمکعب ثبت شده که اختلاف 82 میلیون مترمکعبی کسری مخزن را نشان می‌دهد.

بر این اساس، می‌توان گفت که بارش‌های اخیر برف، در حال حاضر به داد کم‌آبی سدها از جمله سدهای استان تهران نمی‌رسد؛ چراکه در حال حاضر به علت برودت هوا تبدیل به رواناب نمی‌شود و تنها برای فصول گرم سال ذخیره می‌شوند. البته یکی از ایراداتی که می‌توان به مساله مدیریت بارش‌ها وارد کرد، مساله هدررفت‌ها و عدم استفاده صحیح از حجم بارش‌ها است.

افزایش مصرف و کمبود گاز از ابتدای زمستان

از ابتدای زمستان تاکنون، کشور با مشکل کمبود گاز روبه‌رو بوده است و هفته‌های اخیر نیز با توجه به اینکه بارندگی‌‌ها حدود 20 استان را تحت تاثیر قرار داد و در پی تجربه سرمای بی‌سابقه‌ و بارش برف، مصرف گاز هم بالا رفت به طوری که در برخی استان‌های کشور مصرف گاز خانگی تا ۸۳ درصد از میزان گاز تولیدی کشور رشد کرد و در مقایسه با ابتدای این ماه ۳۷ میلیون متر مکعب افزایش داشته است.

به گفته کارشناس مرکز راهبری شبکه گاز کشور، در شبانه‌روز گذشته ۸۵۴ میلیون متر مکعب گاز تحویلی به شبکه بوده که از این میزان نزدیک به ۷۷ درصد یعنی حدود ۶۵۸ میلیون متر مکعب در بخش خانگی، تجاری و صنایع غیر عمده مصرف شده است.

از آنجا که کمبود گاز، بسیاری از صنایع را به استفاده از سوخت جایگزین گازوئیل غیراستاندارد و مازوت می‌کشاند و نتیجه آن هم می‌شود آلودگی هوایی که هر ساله در کلانشهرها و استان‌های صنعتی شاهدش هستیم و امسال بدتر هم شده است. سوال اینجاست که چرا در ایران با مشکل کمبود انرژی‌های متنوع و جایگزین برای سوخت گاز روبه‌رو هستیم؟

تعطیلی‌های دقیقه نودی، انسداد راه‌ها و غافلگیری تکراری

امروز (چهارشنبه، 26 بهمن)، مدارس ابتدایی مناطق ۱ تا ۵ تهران، تمام مقاطع تحصیلی نوبت صبح همدان و مدارس ابتدایی قزوین و البرز و تمامی مدارس آوج در نوبت صبح، مدارس تمامی مقاطع تحصیلی شهرستان‌های فریدن، فریدونشهر، چادگان و بوئین و میاندشت اصفهان غیرحضوری شد.

انسداد جاده‌ها و افزایش ترافیک نیز از دیگر غافلگیری‌هایی است که معمولا در پی بارش برف صورت می‌گیرد و در این باره انتقادات مردم و کاربران شبکه‌های اجتماعی هم قابل توجه است که چرا مسئولان با توجه به پیش‌بینی‌های هواشناسی و هشدارهای بارش برف، تدبیری کارآمد نمی‌اندیشند؟ مانند شب گذشته که والدین تا صبح امروز باید اخبار و اطلاعیه‌هارا رصد می‌کردند تا بالاخره از غیرحضوری یا حضوری بودن مدارس فرزندشان مطلع شوند.

در کنار اینها، تشدید قابل توجه ترافیک درون‌شهری نیز کاملا به چشم می‌آید. این در حالی است که شهردار تهران گفته هیچ‌گونه غافلگیری در مدیریت شهری طی برف‌های امسال رخ نداده است!

بسیاری از این مسائل در زمستان‌های سرد و پر بارش، طبیعی است ولی به نظر می‌رسد که در کشورمان آمادگی کافی، امکانات مناسب‌تر و به‌روزتر و مدیریت صحیحی برای این رویدادهای قابل پیش‌بینی نداریم و همین مساله سبب می‌شود که از نعمت‌های زمستانی و زیبایی‌اش، بیشتر سختی‌هایش نصیبمان می‌شود.