مهدی اقراریان به اکوایران درخصوص ارزیابی عملکرد شورای شهر تهران در حوزه نظارت گفت : پس از گذشت بیش ازیک سال و نیم از عمر شورای ششم، مهمترین و اصلی‌ترین چالشی که در حوزه نظارت داریم عدم تناسب ظرفیت نیروی انسانی شورای 21 نفره در برابر شهرداری است که بیش از شصت هزار  میلیارد تومان بودجه دارد و چند ده هزار نیرو را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به کارگیری می کند و این اشکال ساختاری است که در حوزه نظارت وجود دارد.

وی ادامه داد :مساله دیگری که در حوزه نظارت باید به آن توجه کرد نظارت مبتنی بر فن آوری‌های نوین است. شورای اسلامی شهر تهران هیچ زیرساختی را در ادوار گذشته تا به امروز برای نظارت مبتنی بر فن آوری نداشته است. مساله بعدی نظارت شهروندان است که نظارت شهروندان به صورت مستمر و ارتباط مستقیم با اعضای شورا فراهم نیست. در ابتدای دوره یکی از پیشنهادهایی که به اعضای شورا دادم ولی مورد استقبال قرار نگرفت این بود که با توجه به این که تهران دارای 22 منطقه است هر یک از اعضا به صورت مستمر بر اساس شناخت، تجربه و زیست در آن منطقه یکی از مناطق را انتخاب کنند، یا دو منطقه کوچک را یک اعضا بپذیرد یا هر یک از اعضا دو منطقه را بپذیرند و مناطق بین اعضا تقسیم شود، اعضا به صورت هفتگی روزهای مشخصی را به همشهریان اعلام کنند که در آن مناطق حضور مستمر داشته باشند و مثل نمایندگان مجلس در حوزه انتخابیه‌شان دارای دفتر باشند. ما به شهرداری تهران پیشنهاد دادیم که دفاتری را در اختیار نمایندگان قرار دهند تا این امکان فراهم شود که از این دفاتر به عنوان دفاتر مردمی استفاده شود تا به صورت مستمر ملاقات ها در آنجا شکل بگیرد که این اتفاق نیفتاد. به نظرم این یکی از اشکالاتی است که امروز در حوزه نظارت با آن مواجهیم.

این عضو شورای شهر تهران یادآور شد: تلاش کردیم این خلأها را از طریق طرح نجم و حضور مستمر در مناطق 22گانه شهر تهران در روزهای دوشنبه ملاقات های مردمی جبران کنیم اما این حتما نیازمند به یک برنامه سیستماتیک در شورا است.

 اقراریان تاکید کرد : نظارت یک کار جمعی است که کمیته نظارت به تنهایی نمی‌تواند بار این حوزه را بر دوش بکشد. هر چند نظارت تخصصی در تمام کمیسیون‌ها دارد، اتفاق می‌افتد؛ ولی چالش و مساله‌ این است که پایتخت جمعیت بسیار گسترده‌ای را در دل خود جا داده، اما یک پارلمان شهری 21 نفره با این حد از اختیارات و با این حجم از عملیاتی که شهرداری تهران دارد، پاسخگو نیست... این اصلی‌ترین و مهمترین چالش است. با نگاه به شهرهایی مانند استانبول یا بسیاری از شهرهای دیگر به نظر می‌رسد پایتخت باید حداقل دارای یک پارلمان شهری با 70 نفر عضو باشد. پیشنهادمان این است که از مدت زمان باقی مانده مجلس استفاده شود و در مورد پایتخت قوانین خاصی برای شورا و اختیارات شورا پیش بینی شود؛ مثلا انتخابات به صورت منطقه‌ای برگزار شود و بر اساس جمعیتی که مناطق دارند، تعداد اعضا مشخص شود و منطقه‌ای که جمعیت بیشتری دارد می تواند نماینده بیشتری داشته باشد و این به حل مشکلات و مسائل مناطق کمک خواهد کرد.

این عضو شورای شهر تهران درخصوص سرانجام دیدار اعضای شورای شهر و رییس قوه قضاییه که قرار بود به تشکیل کمیته‌ای مشترک ختم شود گفت : دیدار با رئیس قوه قضاییه پس از چند سال اتفاق افتاد و در آن مقطع من مسئولیت کمیسیون حقوقی و نظارت شورا را بر عهده داشتم و این دیدار با پیگیری که انجام دادیم اتفاق افتاد. خروجی این دیدار جلسه مشترک ما با دیوان عدالت اداری بود که شهردار تهران نیز حضور داشت و تعدادی از قضات هم بودند و در آنجا مسائلی مطرح شد و بخشی از کارگروه ها بین مرکز حقوقی شهرداری و قوه قضاییه شکل گرفت؛ ولی واقعیت موجود این است که با تغییر مسئولیت‌ها و جا به جایی افراد در کشور شاهد این هستیم که موضوعات می‌ماند و رها می‌شود و این یکی از اشکالاتی است که در حوزه نظام حکمرانی ما وجود دارد.