نفوذ به عمق خطوط دشمن؛ چگونه اوکراین جریان جنگ باخموت را برگرداند؟

اکوایران: سربازان اوکراینی منتظر لحظه مناسب برای حمله بودند. سپس آنها اطلاعات مهمی دریافت کردند: مزدوران روسی در آن سوی خط مقدم در خارج از باخموت در شرف انتقال بودند و با سربازان دیگری جایگزین می‌شدند.

وقت حرکت بود. یک سرباز پیاده نظام که مطابق با پروتکل های نظامی خود را با نام عملیاتی خود، فیس، معرفی کرد، گفت: «همه ما موج آدرنالین را احساس کردیم.»

به گفته نیویورک تایمز، به سربازان اوکراینی گفته شد که کیت‌های خود را آماده کنند و مطمئن شوند که تعداد زیادی نارنجک و خشاب‌های کامل مهمات دارند. سرهنگ آندری بیلتسکی، فرمانده تیپ گفت: «ما تغییر شیفت را بزرگترین ضعف دشمن ارزیابی کرده بودیم.»

صبح روز 6 می (15 اردیبهشت)، آغاز جنگ سه روزه در حومه باخموت بود که در شدیدترین نبرد جنگ، جهت درگیری را تغییر داد. سربازان از تیپ سوم تهاجمی مستقل اوکراین در سراسر کمربندهای جنگلی با روس‌ها جنگیدند. آنها به سنگرهایی که مملو از اجساد بود هجوم بردند. آن‌ها در میدان‌های باز، نفربرهای زرهی را دنبال می‌کردند، در حالی که دو طرف تیراندازی سنگینی را با یکدیگر رد و بدل می‌کردند.

سربازان گفتند که در طوفان انفجارها، هر متری که پیشروی می‌کردند، مانند یک کیلومتر احساس می‌شد.

اما وقتی این درگیری سه روزه به پایان رسید، اوکراین قطعه زمینی به عرض حدود 3 کیلومتر و عمق دو و نیم کیلومتر در جنوب روستای ایوانیوسکه، خارج از باخموت را پس گرفت.

به گفته ارتش، اگرچه قلمرو تصرف شده کوچک بود، اما اوکراینی ها از آن زمان به موفقیت خود ادامه دادند و بیش از 20 کیلومتر مربع در شمال و جنوب شهر را پس گرفته‌اند. این دستاوردها نشان‌دهنده یک تغییر چشمگیر در منطقه‌ای است که اوکراینی‌ها برای ماه‌ها تنها مشغول به دفاع از آن بودند و ضربه‌ای بالقوه به تلاش‌های جنگی روسیه است که باخموت را به پیروزی استراتژیک قریب‌الوقوع تبدیل کرده بود.

اما حتی در حالی که نیروهای اوکراینی برای بازپس گیری مناطق مهم اطراف باخموت می‌جنگند، نیروهای روسی ماه‌ها به طور بی وقفه برای اشغال مرکز شهر تلاش کرده‌اند.

روز شنبه، یوگنی پریگوژین، رهبر گروه شبه‌نظامی واگنر، گفت که مزدوران وی بخش‌های ویران شده باقی‌مانده خود شهر را تصرف کرده‌اند، بخش‌هایی که قبلاً تحت کنترل نداشتند، ادعایی که اوکراینی‌ها به سرعت آن را رد کردند. حتی اگر این ادعا درست باشد، دستاوردهای اوکراین در شمال و جنوب شهر نشان می‌دهد که نبرد طولانی برای باخموت به این زودی پایان نخواهد یافت.

مقامات اوکراینی و انگلیسی روز شنبه گفتند که مسکو به سرعت به دنبال اعزام سربازان بیشتر برای تقویت خطوط خود در اطراف شهر است. این استقرار مجدد می‌تواند به روسیه کمک کند تا دستاوردهای اخیر اوکراین را معکوس کند، اما همچنین می‌تواند با تضعیف نیروهای روسی در دیگر نقاط جبهه، به نفع اوکراین باشد که خود را برای ضد حمله آماده می‌کند.

این گزارش از درگیری سه روزه در اوایل ماه جاری در حومه باخموت بر اساس یک مصاحبه مفصل با سرهنگ بیلتسکی در نزدیکی جبهه، سربازانی که در حمله شرکت داشتند، فیلم‌هایی که این سربازان با دوربین‌های لباس خود ضبط کرده‌اند و ویدئوهای طولانی‌تری است که این تیپ بعدا منتشر کرد.

وبلاگ نویسان نظامی روسیه از عقب‌نشینی در این بخش گزارش داده‌اند و تحلیلگران نظامی محل فیلم‌های میدان نبرد را تایید کرده‌اند.

سرهنگ بیلتسکی گفت که چند ده سرباز روس تنها در آخرین روز نبرد کشته شدند و تعداد بیشتری اسیر شدند. او گفت که تیپ او نیز در طول سه روز سربازان خود را از دست داده است. نه اوکراین و نه روسیه به طور علنی آمار دقیق تلفات را منتشر نمی‌کنند.

تیپ سوم هجومی مستقل، که به طور رسمی در پاییز تأسیس شد، در زمستان امسال به باخموت اعزام شد تا پس از اینکه نیروهای روسی به تصرف یک جاده باقی مانده به شهر نزدیک شدند، به ایمن کردن این مسیر تدارکاتی کمک کند.

این گروه توسط سرهنگ بیلتسکی، سیاستمدار سابق ملی‌گرا و بنیان‌گذار هنگ آزوف، رهبری می‌شود، گروهی که قبل از جنگ بخشی از گارد ملی اوکراین بود و اکنون در نیروهای نظامی این کشور ادغام شده است.

هیچ دو نبردی در جنگ یکسان نیستند. آنها بر اساس خطوط زمین، قدرت نیروهای مخالف، سلاح های موجود، آب و هوا و مجموعه ای از عوامل دیگر شکل می گیرند. نبرد خارج از ایوانیوسکه تنها دریچه کوچکی را به نبردهای سهمگین در باخموت و اطراف آن ارائه می دهد، جایی که نیروهای روسی همچنان به تاکتیک زمین سوخته در داخل محدوده شهر ادامه می دهند.

اما نبرد سه روزه نمونه‌ای گویا از امیدواری اوکراین به بهره‌برداری از اختلافات علنی در میان سه نیروی اصلی روسی است که در باخموت می‌جنگند: شرکت نظامی خصوصی واگنر، وفادار به یوگنی پریگوژین، شبه‌نظامیان چچنی وفادار به رمضان قدیروف و ارتش متعارف روسیه.

این همچنین یادآوری است که بازپس گیری زمین از یک دشمن کاملاً مستحکم، یک تلاش مرگبار است که طی درگیری‌ها در فاصله نزدیک انجام می‌شود. هانا مالیار، معاون وزیر دفاع روز جمعه گفت: «شما باید هزینه این پیشرفت را درک کنید. انجام عملیات‌های رزمی در آنجا بسیار دشوار است، زیرا دشمن مقدار زیادی از تلاش خود را بر این منطقه متمرکز کرده است.»

سرهنگ بیلتسکی این تصور را که روس‌ها تجهیزات ضعیفی داشتند را رد کرد و آن را «بیشتر تبلیغات تیک‌تاکی تا واقعیت» خواند.

وی گفت: «دشمن آماده است. آنها از نظر شخصی مجهز و مسلح هستند، وسایل ارتباطی، وسایل نقلیه زرهی خوب و سیستم بسیار خوبی از پرنده‌های بدون سرنشین دارند.»

به گفته سربازان و مقامات روسی و اوکراینی، جنگنده‌های اوکراینی تنها گوشه کوچکی در داخل محدوده شهر باخموت که تقریباً به اندازه پارک مرکزی نیویورک است، را کنترل می‌کنند. آنها در حملات از مقابل و پشت‌سر مورد حمله قرار می‌گیرند و از مواضع روسیه در تپه‌های مرتفع کنار ویرانه‌ها، با توپخانه بمباران می‌شوند.

مقامات اوکراینی می‌گویند تنها راه برای کاهش فشار، بیرون راندن روس‌ها از مواضع اطراف شهر است.

سرهنگ بیلتسکی گفت: «وظیفه شماره یک ما عقب راندن دشمن در جناح‌های باخموت بود. ما از سه نوع مانور استفاده کردیم: نفوذ، حمله از جلو و حرکت چرخشی.»

هنگامی که فرماندهان اوکراینی متوجه جابجایی روس‌ها با واحدهای جدید شدند -جنگنده های مزدور واگنر با سربازان تیپ 72 تفنگ موتوری جایگزین می‌شدند- تصمیم گرفتند که طرف مقابل را غافلگیر کنند.

سرهنگ بیلتسکی گفت: «ما در سریع ترین زمان ممکن حمله کردیم و بلافاصله سعی کردیم در پشت خط مقدم دشمن پیشروی کنیم.»

قبل از طلوع صبح روز 6 می، فرماندهان واحد جمع شدند و دستوراتشان به آنها داده شد: از خط مقدم روس‌ها در جنوب غربی روستای ایوانیوسکه تا خط دوم دفاعی آن‌ها با فاصله حدود 500 متر عبور کنید. و بی سر و صدا این کار را انجام دهید.

این به آنها اجازه می‌دهد تا از مواضع اصلی دفاعی دشمن اجتناب کنند و روس‌ها را مجبور کنند که مواضع خود را برای مقابله با تهدید جابجا کنند.

برای حفظ عنصر غافلگیری، اوکراینی‌ها تصمیم گرفتند از توپخانه استفاده نکنند. سربازان پیاده نظام به سرعت به دنبال خودروهای زرهی حرکت کردند تا از زمین سوخته عبور کنند، خطر شناسایی توسط پهپادهای روسی یک خطر همیشه حاضر است.

هنگامی که سربازان اوکراینی به خط سنگر دوم رسیدند، روس‌ها متوجه شدند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و درگیری شدید و پر آشوبی در گرفت. سربازان توضیح دادند که باید به سرعت به سمت سنگرهای هجوم می‌بردند، حتی زمانی که مطمئن نبودند چه چیزی روبرو خواهند شد - و اغلب در طول حرکت با طرف مقابل مواجه می‌شدند. آنها همچنین باید مواضع روسیه را که اکنون در پشت سرشان قرار داشت، پاکسازی می کردند.

اما در پایان روز اول، آنها جناح‌های اطراف خود را حفظ کرده‌ بودند.

سپس منتظر ماندند.

سرهنگ بیلتسکی گفت که آنها می‌خواستند به روس‌ها این باور را بدهند که هدف عملیات پیشروی اندک در خط دفاعی آن‌ها  بوده است، بنابراین آنها در روز دوم تلاشی برای پیشروی نکردند. در عوض، سربازان حملات شناسایی و توپخانه‌ای را با هدف نزدیک شدن به ذخیره‌های تدارکاتی دشمن انجام دادند.

در ساعات سکوت میدان، سربازان حرف می‌زدند، غذا می‌خوردند و شوخی‌های شوم می کردند.

یکی از سربازان در ویدئویی که تیپ به اشتراک گذاشته از دیگری می پرسد: «قبل از جنگ چکاره بودی؟» . سرباز دیگر پاسخ می دهد: "یک آتش نشان." من قبلا مردم را نجات می‌دادم، اما اکنون آنها را می‌کشم.

نبرد در صبح سوم در ساعت 5 صبح از سر گرفته شد.

نیویورک تایمز فیلم ویدئویی را مشاهده کرد که به گفته ارتش اوکراین توسط سربازان در نبرد آن روز گرفته شده بود و مکان آن را تأیید کرد. این ویدئو خودروهای زرهی را نشان می‌دهد که زیر تگرگ گلوله از  اولین خط دفاعی عبور می‌کنند. سربازان پیاده نظام هنگام خروج از وسیله نقلیه بیرون می پرند و شلیک می کنند.

سربازی در یک ویدیو دستور می دهد: «به سمت چپ برو، تو نفر اول هستی». "برو!"

در این مرحله، سربازان گفتند، تنها راه برای پاکسازی روس‌ها این بود که سنگر به سنگر پیش بروند و مطمئن نبودند که آیا روس‌ها فرار کرده‌اند، مخفی شده‌اند یا هنوز در حال جنگ هستند.

یکی از سربازان در حالی که به یک سنگر روسی یورش می‌برند فریاد می زند "نزدیک شدن! حرکت کن!". چیزی در نزدیکی اوکراینی‌ها منفجر می‌شود. سرباز دیگری فریاد می زند: «برگرد! برگرد!" .

بر اساس تصاویر ویدئویی، اوکراینی‌ها دوباره به سنگر روسی نزدیک می‌شوند و یک نارنجک پرتاب می‌کنند و همه چیز آرام می‌شود.

به گفته سربازان و فرمانده، پس از پاکسازی خط اول - یک شبکه دفاعی که در منطقه‌ای حدود سه کیلومتری گسترده شده بود - آنها مجبور شدند به خط دوم که حتی تعداد بیشتری از روس ها در آن مستقر بودند، حمله کنند.

سربازان گفتند حمله ساعت‌ها همین طور ادامه پیدا کرد. از ویدئوهای گرفته شده توسط سربازان اوکراینی به نظر می‌رسد که سنگرها پر از سربازان کشته شده روسی هستند.

در پایان روز سوم، آنها روس‌های بازمانده را محاصره کردند.

سربازی به نام فیس گفت: "بچه های ما سر آنها فریاد می زدند که تسلیم شوند." برخی اسلحه ها را زمین گذاشتند. دیگران فرار کردند. عده ای دیگر هم جنگیدند و کشته شدند.

یک روز پس از درگیری، فیس در حال یدک‌کشیدن یک خودروی زرهی آسیب‌دیده اوکراینی از میدان جنگ بود و در حالی که برای صرف قهوه توقف می‌کرد، لبخند می‌زد.

او بسیار خوشحال بود که اوکراینی ها  سربازان بسیار کمتری را از دست دادند.

وی گفت: طبق دکترین نظامی ارتشی که ضدحمله می‌کند تلفات بیشتری دارد. "اما این همیشه درست نیست. ما برعکس  آن را داشتیم. ما تلفات داریم، اما آنها چندین برابر تلفات دادند."