به گزارش اکوایران، همان‌طور که مشخص است، بازگشایی بازار به تنهایی برای بازگرداندن اقتصاد چین به ریل کافی نیست. تنها شش ماه پس از پایان سیاست‌های سخت‌گیرانه کرونایی، هنوز بخش تولید به سختی فعال بوده و از هر پنج جوان، یک نفر بیکار است و کسب‌وکارهای خصوصی نیز برای آینده سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.

به نوشه پایگاه بلومبرگ، این احساس وجود دارد که اقدامات تسهیل‌کننده بانک خلق چین دیگر کارساز نیست. در گزارش اصلی هفته گذشته کایکسین، یک خبرگزاری با نفوذ چینی پرسیده شده بود که پول‌های بانک مرکزی کجا رفته است؟ ام۲، معیار جامع حجم پولی از بیش از یک سال پیش و از زمان قرنطینه شانگهای، رشد دورقمی داشته است. اما رشد اقتصادی پایین بوده و تورمی نیز وجود ندارد.

برای مثال، مصرف‌کنندگان از نرخ‌های پایین‌تر بانک مرکزی برای خرید خانه‌های جدید استفاده نمی‌کنند. آنها به جای خرید آپارتمان‌های بیشتر، به سراغ پرداخت وام‌های موجود می‌روند. حتی کسب‌وکارهای خصوصی نیز دارایی‌های ثابت خود را گسترش نمی‌دهند. در عوض، مصرف‌کنندگان و کارآفرینان بدهی‌ها را کاهش داده و پول نقد اضافی را وارد سپرده‌های بانکی می‌کنند.

-کایکسین در مقاله خود این سؤال را مطرح کرد که آیا یک انحراف اقتصادی غیرعادی در چین آغاز شده که قبلاً گریبان ژاپن را گرفته بود؟ این نشریه با تکیه بر آثار ریچارد کو از جمله «جام مقدس اقتصاد کلان: درس‌هایی از رکود بزرگ ژاپن» می‌گوید که چین ممکن است از آنچه کو آن را «رکود ترازنامه‌ای» می‌نامد، رنج ببرد؛ چرا که بیشتر شرکت‌ها به جای حداکثری‌کردن خود، مشغول حداقلی‌سازی بدهی‌ها و بهبود ترازنامه‌هایشان هستند.

کمپین اهرم‌زدایی شی جین‌پینگ که در اواخر سال ۲۰۱۷ آغاز شد، بسیار خوب عمل کرده است. با این حال، این نوع طرز فکر ریسک‌گریز همچنین می‌تواند خطرناک باشد. این اقدامات محرک‌های سنتی را بی‌اثر کرده و چین را از ریتم عادی چرخه‌های تجاری خارج می‌کند.

بنابراین، از هم اکنون پکن باید برای خنثی‌سازی «رکود بزرگ» چین اقدام کند. زمان آن فرا رسیده که سیاست‌گذاران ارشد ردای تنظیم‌کنندگی خود را کنار گذاشته و سرمایه‌گذاربودن را بیاموزند.

در حال حاضر، بزرگ‌ترین مشکل اقتصاد این است که تعداد خریداران کاهش یافته که منجر به کاهش تورم دارایی‌ها می‌شود. سال گذشته، با سرکوب بی‌رحمانه صنعت فناوری، دارایی‌های خارجی ۱.۱ تریلیون دلار کاهش یافت. بازنگری قوانین اخیر در صندوق‌های سرمایه‌گذاری که برای مهار بی‌نظمی‌های معاملاتی طراحی شده بود، این صنعت ۲.۹ تریلیون دلاری را کوچک کرد. ماه گذشته، تنها دو صندوق خصوصی جدید در نهاد نظارتی ثبت‌نام کردند.

با وجود کمی تعداد خریداران، حتی انتظار کمتری وجود دارد که در طول زمان، قیمت دارایی‌ها افزایش یابد. بنابراین منطقی است که کسب‌وکارها در سرمایه‌گذاری‌ها یا استخدام‌های جدید منتظر بنشینند و صبر کنند.

تلاش اخیر گروه دالیان واندا برای تغییرات شرکتی نشان می‌دهد که چین در پنج سال گذشته چقدر تغییر کرده است. در سال ۲۰۱۷، وانگ جیانلین، بنیان‌گذار این کمپانی موفق شد که امپراتوری املاک تجاری خود را با فروش سریع هتل‌ها و پروژه‌های گردشگری و پارک‌های تفریحی، خود را از ورشکستگی نجات دهد.

امروزه، واگذاری مراکز خرید، حتی در ثروتمندترین نقاط چین، یک اقدام کسالت‌بار است. کایکسین گزارش داد که ناجیان گذشته واندا در حال تغییر ساختار بدهی‌های خود هستند؛ در حالی که سرمایه‌گذاران خارجی محتاطانه عمل می‌کنند.

دوران سخت، مستلزم شدت عمل است. در طول همه‌گیری کرونا، فدرال رزرو وارد عمل شد و اوراق‌قرضه شرکتی کمپانی‌های ورشکسته را خرید. پس چرا در حالی که خانوارها و مشاغل با مشکل مواجه هستند، ترازنامه بانک مرکزی چین هنوز پاک است؟ آخرین‌باری که بانک مرکزی دامنه ضمانت‌های خود برای تسهیلات وام میان‌مدت را گسترش داد، در سال ۲۰۱۸ بود.

گزارش اصلی کایکسین صرفاً بازتاب موضوعی داغ است که در هفته‌های اخیر بین دانشگاهیان و سرمایه‌گذاران چینی مورد بحث قرار گرفته است. دولت شی از تسهیل کَمّی در مقیاس بزرگ خودداری کرده است، اما شاید بالاخره زمان آن فرا رسیده باشد. وقتی دولت سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی را می‌پراند، خودش مجبور خواهد بود که آخرین خریدار باشد.