چرا شورش واگنر رهبران خاورمیانه‌ای را خشمگین کرد؟

به گزارش اکوایران، شورش گروه واگنر بازیگران خاورمیانه را خشمگین‌تر کرده است؛ منطقه‌ای که رهبرانش غالبا مستبد هستند و تمایلی به رصد کردن یا رسانه‌ای کردن هیچ قیام و شورشی را ندارند بالاخص آن که شورش توسط گروهی برنامه ریزی شده که به شکلی بالقوه به این منطقه نزدیک هستند.

شورشی که به نفع بایدن تمام شد

به نوشته واشنگتن پست رهبران جهان عرب بدون شک با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه برای ارائه تضمین جهت حمایت از پوتین هم صدا خواهند شد. این گزاره هیچ کجا به اندازه بازیگران نفتی خلیج فارس صادق نیست، بازیگرانی که علاوه بر ترس از ناآرامی، به واسطه بهای نفت، روابطی قوی با روسیه دارند.اما شورش به رهبری یوگنی پریگوژین، سرآشپز سابق پوتین، برخی از رهبران عرب را به دلیل ارتباط با گروه واگنر در موقعیت نامناسبی قرار می‌دهد و تلاش های دیپلماتیک دولت بایدن برای تضعیف نیروهای مزدور در خاورمیانه و آفریقا را تقویت خواهد کرد.

مسکو و اعراب اهرم فشارشان را از دست دادند

مزدوران واگنر در طیف وسیعی از کشورها از لیبی تا جمهوری آفریقای مرکزی و از مالی تا سودان فعال هستند. همه مبارزان این گروه روسی نیستند، واگنرها بخشی از نیروهای خود را در سوریه به خدمت می گیرند.در حالی که واگنر عمدتا در قامت یک متحد برای پوتین عمل کرده و اهداف روسیه را دنبال می‌کند و در عین حال به مسکو اجازه می‌دهد دخالت مستقیم در درگیری‌های فراتر از مرزهایش را انکار کند، این گروه به منافع رهبران منطقه نیز خدمت کرده است.

امارات متحده عربی و مصر روابط دیرینه ای با پریگوژین و سلاح های مصادره شده این گروه دارد و با واگنر در حمایت از خلیفه حفتر، رهبر شورشیان لیبی، که تلاش های سازمان ملل برای ایجاد ثبات در کشور را تضعیف کرده است، همکاری کرده اند. مصری‌ها و اماراتی‌ها حفتر را ترجیح می‌دهند تا یک دولت غیرنظامی که ممکن است شامل عناصر همسو با اخوان‌المسلمین باشد، گروهی  که قدرت‌های عرب را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد.

همکاری با واگنرها برای ایالات متحده محل اختلاف بوده است. در سال 2020، گزارش بازرس کل پنتاگون درباره عملیات ضد تروریسم در آفریقا حاکی از آن بود که اماراتی ها از عملیات واگنر در لیبی حمایت مالی می کنند. (سفیر امارات در ایالات متحده این موضوع را تکذیب کرد). دولت بایدن با معرفی واگنر به عنوان یک سازمان جنایی فراملی، امارات و مصر را برای قطع روابط با پریگوژین تحت فشار قرار داده است. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه و ویلیام برنز، مدیر سیا، هر دو این موضوع را در جلسات سطح بالا در قاهره و ابوظبی مطرح کردند. ایالات متحده همچنین در قاب هشدار تحریم های اقتصادی را علیه یک شرکت هواپیمایی مستقر در امارات به اتهام انتقال مزدوران واگنر به مناطق درگیری اعمال کرد.

پشت واگنرها خالی شد

اما رهبران عرب تمایلی به حذف واگنر نداشتند، نه تنها به این دلیل که این گروه را سودمند می‌دانستند، بلکه به این دلیل که ارتباط با پریگوژین را راه دیگری برای جلب رضایت پوتین می‌دانستند.حالا به واسطه آن که پوتین دوست قدیمی اش را به خیانت متهم کرده، کشورهای عربی فضایی برای تبرئه پریگوژین ندارند.مشتریان آفریقایی پریگوژین یعنی ساختار نظامی فعال در مالی، بیشتر به مزدوران وابسته هستند و ممکن است کمتر در برابر درخواست‌های آمریکا کمر خم کنند. اما از دست دادن حمایت اعراب – نه تنها تأمین مالی، بلکه تأسیسات پایگاه، انبارداری و حمل و نقل و همچنین راهروهای هوایی – توانایی واگنر برای پشتیبانی از عملیات خود در سراسر قاره را تضعیف خواهد کرد.

اعتمادی که از دست رفت

اگر پوتین شورش را به سرعت سرکوب کند، می‌تواند دوست دیگری را به جای پریگوژین منصوب کند و عملیات بین‌المللی مورد نظر خود را از سر بگیرد. اما از آنجایی که سرآشپز سابق اکثر مبارزان را به صورت گزینشی انتخاب کرده ، این نهاد باید وفادارانش را پاکسازی کند، که این روند به شکل بالقوه خونین است.ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا پوتین دوباره به واگنر اعتماد کند پس تا زمانی که او این کار را نکند، هیچ کس دیگری نیز این کار را نخواهد کرد.