قبلی ها زیر سایه، جدیدها در برابر سنگی سنگین!

تابستان سال گذشته بود رضا شویا رئیس شورای رقابت اعلام کرد موضوع انحصار در شبکه کارگزاری‌های بورس در دستور کار این نهاد قرار خواهد گرفت

قرار بود ظرف ۳ هفته نتایج نهایی اقدام‌های انجام‌شده اعلام و منتشر شود

از آن ۳ هفته حدود ۹ ماه گذشته

تعداد کارگزاری ها همان ۱۰۸ عدد باقی مانده و آخرین مجوز مربوط به ۱۵ سال قبل است

مدیر کانون کارگزارن البته این انحصار را بارها رد کرده و معتقد است عدم صدور مجوز ربطی به انحصار ندارد

ضمن اینکه معتقد است در بازار با سایز بورس ایران، ۱۰۸ کارگزاری تعدادی مناسب است و صدور مجوزهای پر تعداد را یادآور بحران بانکی اوایل دهه ۹۰ میداند

با این حال دستورالعملی در نیمه دوم سال ۹۹ در خصوص صدور مجوز کارگزاری منتشر شد که آماری در خصوص درخواست های واصله در دسترس نیست

بر اساس این دستورالعمل، حداقل سرمایه مورد نیاز برای کارگزاری ۲۰۰ میلیارد است و زیرساخت های فنی لازم هم جزو شروط برای دریافت کنندگان است

اما نگاهی به آمار نشان میدهد که حدود ۷۰ کارگزاری سرمایه ای کمتر از این میزان دارد؟

کانون کارگزاران و سازمان بورس باید صراحتا اعلام کنند که دلیل تعلیق یا سلب امتیاز از این کارگزاری ها چیست؟

اینجا اتفاقا همانجاییست که میتواند تبدیل به نقطه قوت استدلال مسئولان صدور مجوز باشد، نه اینکه رنگ یک بام و دو هوا بگیرد

سرمایه سنگین و استانداردهای بالا قابل دفاع است، اما کارگزاری خانوادگی خیر!

بررسی بورس های کشورهای مختلف هم نشان میدهد اعمال استانداردهای بالا برای کارگزاری، اساسا از تعداد آنها کاسته و بیشتر به سمت ادغام با یکدیگر سوق داده است

به عنوان مثال در هند حدود ۱۰ هزار کارگزاری و ۷۰ هزار نمایندگی کارگزاری فقط در بخش معاملات نقد فعال بودند که این تعداد در سال ۲۰۱۹ به حدود ۲ هزار کارگزاری رسیده است