به گزارش اکوایران، شی جین پینگ، رئیس جمهور چین 10 سال پیش در چنین ماهی در سخنرانی در قزاقستان برای اولین بار طرح «ابتکار کمربند و جاده» را مطرح کرد.

ابتکاری با تنش‌های ژئوپولتیک

به نوشته بلومبرگ، در دهه بعد از آن سرمایه‌گذاری زیرساخت‌های چین در سطح جهانی افزایش یافت. منتقدان اغلب شکایت کرده‌اند که تامین مالی این طرح گران است و هدایت آن نادرست است و با تنش های ژئوپولتیک همراه است.

تا همین اواخر این طرح تنها طرح موجود بود.  اما آیا این موضوع در حال تغییر است؟ در اجلاس گروه 20 در آخر هفته گذشته، رهبران چندین کشور آن چه را که کریدور هند، خاورمیانه، اروپا نامیدند اعلام کردند. ایده ساده است؛ یک راه دریایی از ساحل غربی هند تا خلیج فارس، یک راه ریلی از بنادر خلیج فارس تا بندر شام، و سپس از مدیترانه تا بنادر جنوب اروپا در ایتالیا یا یونان.

درست است که دقیقا مشخص نیست چرا به چنین کریدوری نیاز است. به هر حال کانال سوئز وجود دارد و به ندرت اتفاق می‌افتد که توسط کشتی‌های بزرگ بسته شود.

در حالی که عبور از شبه جزیره عربستان ممکن است برای چند روز باعث صرفه‌جویی شود اما حمل و نقل دریایی معمولا ارزان‌تر است. حتی آن روزهای اضافی هم به شدت به عدم اصطکاک در مرزهای متعددی که کانتینرهای کالا باید از آن‌ها عبور کنند و به روان بودن حمل و نقل در دو بندر اضافی بستگی دارد.

شرح این گزارش را این‌جا بخوانید