کرونا چقدر برایتان آب می خورد؟

آیا از اسم کرونا هم می ترسید؟ حق دارید، با توجه به آمارهایی که هر روز از چهارگوشه جهان و همین ایران خودمان می شنویم همه حق داریم که نگران باشیم اما یک خبر بد دیگر هم هست، اینکه باید نگران هزینه های کرونا هم باشید

مخصوصا حالا که بیمارستان های دولتی بیخ تا بیخ پر هستند و در صورت نیاز به بستری احتمالا کارتان به بیمارستان های خصوصی خواهد رسید.

بیایید از همان اول که خدای نکرده علائم در شما دیده می شود شروع کنیم. قاعدتا باید برای دادن تست به آزمایشگاه مراجعه کنید، تستی که بیمه های پایه هزینه های آن را نمی پردازند و برایتان حداثل ۳۳۰ هزار تومان آب می خورد.

 اگر سرفه و تنگی نفس داشته باشید حتما از شما اسکن ریه هم گرفته می شود که هزینه آن هم ۵۳۰ هزار تومان است که اگر بیمه باشید شاید بخشی از آن را پرداخت کند. تصور می کنیم که حالتان چندان خوب نیست، سرفه می کنید اما قرار نیست بستری شوید،

 صرفا باید داروهای مخصوص مصرف کنید که شامل ۶۰ قرص روکش دار فاویپیراویر، ۵ آمپول رسیژن و دو ورق ناپروکسن می شود که می افتد یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان. اغلب پزشکان یک سری داروهای مکمل هم تجویز می کنند که احتمالا هزینه های آن هم بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان خواهد شد.

 اگر تصور کنیم که باز هم خدای نکرده، حالتان آنقدرها تعریفی نیست و بهتر است بستری شوید، اینجاست که برایتان داروی معروف رِمدِسیویر تجویز می شود که احتمالا بین ۵ تا شش مرحله آن را دریافت خواهید کرد به قرار هر دوز یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان. بعضی از بیمه ها رمدسیویر را پوشش می دهند اما بیمه تامین اجتماعی با وجود ابلاغ مسئولان هنوز زیر بار پوشش آن نرفته است. البته وقتی بدانید که تخت پیدا کردن حتی در بیمارستان های خصوصی چقدر سخت است و تا چه اندازه برایتان گران تمام خواهد شد احتمالا کمترین دغدغه تان هزینه نزدیک به ۸ میلیونی رمدسیویر خواهد بود. افرادی که پی بیمارستان های خصوصی به تنشان خورده می گویند اغلب آنها در بدو بستری به صورت علی الحساب بین ۲۵ تا ۳۵ میلیون تومان دریافت می کنند و بعد از یک هفته بستری از شما می خواهند که حسابتان را تا ۴۰ میلیون شارژ کنید. نه اینکه بخواهیم شما را بترسانیم اما بد نیست نگاهی به جیبتان یا سطح پوشش بیمه تکمیلی تان بیندازید و بعد به فکر رعایت نکردن پروتکل ها بیفتید چون اینطور که به نظر می رسد چندان همتی از طرف مسئولان درمانی برای کاهش هزینه های درمان بیماران کرونایی دیده نمی شود.