ریسک بزرگ سقوط برای حزب کمونیست‌ چین؛ پرهزینه‌ترین جنگ معاصر به پا می‌شود؟

به گزارش اکوایران، در حالی که ایالات متحده به طور غیر مستقیم با دو جنگ در دو سوی جهان درگیر است، نگرانی‌ها درباره یک جنگ سوم احتمالی با چین، این بار شاید به شکل مستقیم‌تر، افزایش یافته است. بلومبرگ در گزارشی به بررسی وضعیت ارتش آزادی‌بخش خلق چین، پیشرفت‌های آن و همچنین چالش‌هایی که پیش رو دارد پرداخته است. اکوایران این مقاله را در دو بخش ترجمه کرده که بخش اول آن پیشتر منتشر شد. در ادامه بخش دوم این یادداشت را می‌خوانید:

«بیماری صلح»

ارتش آزادی‌بخش خلق از زمان جنگ کوتاه و دردناک پکن علیه ویتنام در سال 1979، عملیات رزمی بزرگی را تجربه نکرده است. در نتیجه، عملاً هیچ یک از ژنرال‌های چین تجربه جنگی ندارند، به استثنای افراد نادری مانند ژانگ یوشیا، 73 ساله، معاون کمیسیون مرکزی نظامی که بیش از چهار دهه پیش به خط مقدم اعزام شد.

شی و ژنرال‌هایش این فقدان تجربه را «بیماری صلح» چین می‌نامند. روزنامه رسمی ارتش آزادی‌بخش خلق در سال گذشته با استناد به اظهارات مکرر شی در مورد این مصیبت هشدار داد: «در یک محیط صلح آمیز طولانی مدت، افسران و سربازان مستعد ابتلا به بیماری صلح هستند.»

لی شیائوبینگ، مدیر مؤسسه غرب اقیانوس آرام در دانشگاه اوکلاهاما، که قبلاً در ارتش آزادی‌بخش خلق خدمت می‌کرد، گفت: «چین تجربه جنگی نداشته است – آن‌ها باید قبل از انجام اقدامی شبیه تهاجم تمام عیار به تایوان آزمایش شوند. آن‌ها بر این باورند که تجربه جنگی نه تنها برای اثبات توانایی خود، بلکه برای اثبات وفاداری، حرفه‌ای بودن و هدف ایجاد ارتشی مدرن نیز ضروری است.

مطمئناً، ارتش چین از آغاز قرن کنونی راه درازی را پیموده است، زمانی که رئیس وقت ستاد مشترک ارتش ایالات متحده، ژنرال هیو شلتون، از یک مرکز نظامی در چین بازدید کرد و به یکی از دستیارانش گفت که در این بازدید تجهیزات متعلق به دهه 1970، و تاکتیک‌های متعلق به دوران دهه 1950 را دیده است.

برد موشکی چین/ این توانایی را دارد که اروپا و اقیانوس اطلس را در محدوده آتش خود قرار دهد

نیروی دریایی چین مجموعه‌ای از تجربیات غیر رزمی را از طریق عملیات ضد دزدی دریایی در نزدیکی شاخ آفریقا کسب کرده است. چین همچنین از تنش‌های اخیر با تایوان برای انجام برخی از بزرگترین مانورهای دریایی و هوایی در تاریخ اخیر خود استفاده کرده است. و مشارکت در ماموریت‌های حفظ صلح سازمان ملل را افزایش داده است و یک گردان کامل پیاده نظام را در سودان جنوبی مستقر کرده است که به آن کمک می‌کند فرماندهی و کنترل خود را تقویت کند و عملیات‌های لجستیکی حمایت از نیروها در خارج از کشور را تمرین کند.

با این حال، تعداد انگشت شماری از عملیات‌های کم خطر سازمان ملل و ضد دزدی دریایی راهنمایی اندکی درباره یک جنگ واقعی ارائه می‌دهند.

لونی هنلی، که چهار دهه به عنوان یک تحلیلگر اطلاعاتی ایالات متحده روی چین و آسیا متمرکز بوده است، گفت: «به عنوان مثال، در یک درگیری دریایی، شما کشتی‌های لازم را در اختیار دارید، اما آیا در مدیریت پیچیده نبرد مهارت دارید؟ مثلا همه نباید به یک موشک شلیک کنند وگرنه موشک دیگری ناو شما را از بین می برد. یا نیروی هوایی که به ندرت خلبانان خود را برای شرایط واقعی جنگ آموزش می‌دهد، با چالش‌های مشابهی روبرو است.»

فرماندهی و کنترل

برخلاف اکثر کشورها، ارتش آزادی‌بخش خلق از نظر فنی ارتش چین نیست بلکه شاخه مسلح حزب کمونیست است. این بدان معناست که ساختار آن به شدت از بالا به پایین است، حتی برای یک ارتش. این مشکلی است که توانایی فرماندهان آن را برای تصمیم گیری سریع در زمین با تغییر شرایط میدان جنگ، به خطر می‌اندازد.

ارتش آزادی‌بخش دکترین خود را طوری تنظیم کرده است که به ارتش اجازه دهد در طول عملیات ابتکار عمل بیشتری داشته باشد، اما این روند کند و ناقص است. از قضا، فناوری‌های جدید مانند ویدئو کنفرانس، شبکه‌های کامپیوتری ایمن و ارتباطات ماهواره‌ای، امکان شکل پیشرفته‌ای از مدیریت خرد از بالا را فراهم کرده است.

نیروهای چینی که در سال 2022 برای یک ماموریت حافظ صلح سازمان ملل متحد به جوبا، سودان جنوبی اعزام شدند

اندرو اسکوبل، کارشناس ارتش آزادی‌بخش خلق در مؤسسه صلح ایالات متحده گفت: «این وسواس کنترل به این معنی است که آنها چابک و انعطاف پذیر نیستند. اگر اوضاع در میدان جنگ تغییر کند، دستوری که چند روز پیش به شما داده شد ممکن است برای آن وضعیت فاجعه بار باشد.»

در ساختاری که یادآور اتحاد جماهیر شوروی است، سربازان و افسران چینی همچنین یک پرونده سیاسی دارند که قابلیت اطمینان و نگرش آن‌ها را ارزیابی می‌کند، در حالی که اختیارات فرماندهان نظامی از مقر فرماندهی تا زیردریایی‌ها و ناوشکن‌ها با «کمیسرهای سیاسی» تقسیم می‌شود.

پیروزی سریع

اگر چین به سرعت بر نیروهای تایوان غلبه کند و ایالات متحده و متحدانش کند عمل کنند، بسیاری از این کاستی‌ها اهمیتی نخواهد داشت. این پیام شبیه‌سازی‌های جنگی متعددی است که توسط اندیشکده‌ها انجام می‌شود تا بفهمند نبرد بر سر تایوان چگونه می‌تواند پیش برود.

این سناریوها نشان می‌دهد که تایوان تقریباً در همه جبهه‌ها از نظر تعداد در ضعف است. حتی اگر ایالات متحده مداخله کند، نیروهای قابل‌توجه آن احتمالاً اسیر خطوط تدارکاتی هزاران کیلومتری خواهند بود. و آن طور که تلاش ایالات متحده برای تقویت عملیات خود در خاورمیانه نشان می‌دهد، احتمالاً گرفتار درگیری‌ها در سایر نقاط جهان خواهند بود.

موانع ضد فرود آبی-خاکی در ساحلی در کین‌من، تایوان

جیمز آر. هولمز، استاد کالج جنگ نیروی دریایی ایالات متحده گفت: «اگر تعهدات خود را در سایر نقاط جهان کاهش ندهیم و بیشتر نیروهای خود را در غرب اقیانوس آرام جمع نکنیم، این رقابت میان کسری از نیروهای مشترک ایالات متحده در برابر تقریباً کل قوای مشترک ارتش آزادی‌بخش خلق خواهد بود.»

اما بسیاری از شبیه‌سازی‌های جنگی همچنین نشان می‌دهند که اگر ایالات متحده و متحدانش به سرعت درگیر شوند، تایوان می‌تواند در برابر حمله اولیه مقاومت کند، هرچند که هزینه‌های وحشتناکی برای همه طرف‌ها به همراه دارد. برای این منظور، ایالات متحده روابط دفاعی خود را با متحدان خود از جمله فیلیپین، ژاپن و استرالیا تشدید کرده است که اعتراضات مکرر پکن را به دنبال داشته است.

به همین شکل، ارتش روسیه نیز روی پیروزی سریع در اوکراین شرط بست. اما ضعف‌ها و اشتباهات داخلی آن، همراه با اشتراک اطلاعات غربی، تحریم‌های هماهنگ، تلاش‌های ناتو برای تقویت ارتش اوکراین و همچنین سرسختی سربازان اوکراینی در میدان نبرد این طرح را خنثی کرد.

پاسخ مشترک ایالات متحده و اروپا به این تهاجم مطمئناً مورد توجه پکن قرار گرفت، اما چین باید بیش از سایر کشورها از کمبودهای روسیه آگاه می‌بود: نیروهای دو کشور با هم مانورهای بیشماری انجام داده‌اند و برای انواع ماموریت‌های حافظ صلح زمینی تا جنگ ضد زیردریایی تمرین کرده‌اند. با این حال، شی و دستیارانش به اندازه دیگران از کاستی‌های روسیه در اوکراین غافلگیر شدند.

تمرین آموزشی نیروهای تایوان برای شبیه سازی فرود آبی خاکی توسط ارتش آزادیبخش خلق چین در سه ساحل در یلان، تایوان، در ماه مه 2023

پنتاگون و روسای جاسوسی آمریکا ارزیابی می‌کنند که شی می‌خواهد که ارتشش بتواند تا سال 2027 بر جزیره تایوان چیره شود، اما شواهدی ندارند که نشان دهد او در حال حاضر قصد انجام این کار را دارد. تردیدهای خود چین ممکن است احتمال چنین درگیری را کمتر کند، شاید تنها به این دلیل که شکست در تصرف تایوان، یا پیروزی با هزینه بسیار زیاد، می تواند به معنای سقوط حزب کمونیست باشد. اگر چین مستقیماً به تایوان حمله کند، اجتناب از سناریوی اوکراین در اولویت خواهد بود. ارتش آزادی‌بخش خلق با مزیت‌های زیادی به این مبارزه خواهد آمد، اما نه تمام مزیت‌هایی که مهم هستند.

جان کالور، تحلیلگر سابق سیا، گفت: «حقیقت این است که هیچ کس نمی‌داند آن‌ها چقدر آماده هستند. هر جنگی با چین یک جنگ طولانی خواهد بود، و احتمالاً پرهزینه ترین جنگ از زمان جنگ جهانی دوم، حتی اگر به پیروزی ما منجر شود.»