کیسینجر عصای جادویی نداشت

هادی خسروشاهین، پژوهشگر مسائل بین‌الملل به اکوایران گفت: «شهرت یا اسطوره شدن کیسینجر به حضور وی در هر سه بعد آکادمیک، اجرایی و مشاوره بازمی‌گردد. کیسینجر از ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۹ در دانشگاه هاروارد مشغول تدریس بود و سپس از سال ۶۹ تا ۱۹۷۶ دوره سیاستمداری وی بود و بعد از آن وارد نقش حکیمانه خود با روسای جمهور آمریکا و حتی روسای حکومت‌ها در سایر کشورهای جهان شد. کیسینجر روابط بسیار حسنه‌ای با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و شی جین پینگ، رئیس جمهور کنونی چین داشت.»

وی معتقد است که یکی از دلایل اسطوره شدن به روایت سازی و بازتولید تصاویر متراکم از کیسینجر مربوط می‌شود که او را یک نابغه و فردی ساخته شده برای دیپلماسی و یک اندیشمند بزرگ در رئالیسم و روابط بین‌الملل نشان می‌دهد. اما بخشی از شهرت وی نیز به شبکه ارتباطی که خود کیسینجر ساخت بازمی‌گردد؛ شبکه‌ای که از واشنگتن تا مسکو و از مسکو تا پکن تحت عنوان بنیادهایی که وی تعریف کرده بود ادامه پیدا می‌کرد.

به گفته این پژوهشگر، شانس بزرگ‌ دیگر کیسینجر که به اسطوره شدن وی کمک کرد عمر ۱۰۰ ساله‌اش بود و او از همه وزرای خارجه سابق آمریکا بیشتر عمر کرد.