اعلام جنگ بی‌سابقه علیه بی‌بی؛ تله بایدن برای فروپاشی کابینه جنگ اسرائیل؟

به گزارش اکوایران، احتمالا جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا متحدی در یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل برای خود یافته باشد؛ زیرا در هفته گذشته، گالانت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل را به دلیل سنگ‌اندازی در برنامه‌ریزی‌های پس از جنگ برای غزه، مورد انتقاد قرار داد.

«اعلام جنگ» علیه بی‌بی

به نوشته اندرو پالاسیلیتی برای وبگاه المانیتور، گالانت که از اعضای حزب لیکود نتانیاهو است، گفت که حاکمیت نظامی اسرائیل بر غزه، همانطور که نتانیاهو پیشنهاد کرده، دستاوردهای اسرائیل در جنگ را تضعیف می‌کند.

بن کاسپیت، گزارشگر اعزامی المانیتور در تل‌آویو می‌نویسد که اظهارات گالانت «اعلام جنگ» علیه نتانیاهو بوده و «موجی از شوک را به سطوح سیاسی و نظامی اسرائیل فرستاد».

کاسپیت می‌نویسد اظهارات گالانت «استثنایی و شاید بی‌سابقه در تاریخ جنگ‌های اسرائیل» بوده و «شکاف عمیق کابینه اسرائیل را نشان می‌دهد. در یک سو، جبهه‌ای به رهبری نتانیاهو و شرکای ائتلاف راست‌گرای افراطیش و در طرف دیگر، جبهه‌ای با حضور گالانت و همکارانش در کابینه جنگ، یعنی بنی گانتز و گادی آیزنکوت (دو ژنرال بازنشسته) قرار دارند. یک منبع دیپلماتیک اسرائیلی نیز گفت که جناح نتانیاهو آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا را عضوی از جناح مخالف دانسته و این جناح را «دولتی در درون دولت» می‌داند و اقدامات آن را «شورشی‌گری» توصیف می‌کند.

اظهارات گالانت پس از اظهارات بلینکن صورت گرفت که گفت ایالات متحده از اشغال غزه پس از جنگ توسط اسرائیل حمایت نخواهد کرد. این ممکن است همان حمایتی باشد که تیم بایدن منتظر آن بوده است. بایدن با تمام تلاش سعی داشته موضع نتانیاهو در مورد جنگ را تغییر داده یا در صورت عدم موفقیت، ائتلاف راست‌گرای افراطی او را تضعیف سازد.

بایدن با تکیه بر روابط ویژه خود با اسرائیلی‌ها سعی کرده تا اختلافات آن‌ها در مورد جنگ را به سطحی شخصی کاشنده و بار دیگر تأکید کند که حمایت او از اسرائیل «آهنین» است.

با این وجود، قدرت نتانیاهو همچنان ثابت باقی مانده است.

مسائلی که باعث اختلاف بین بایدن و نتانیاهو شده، بیشتر سیاسی هستند تا شخصی. در اسرائیل هیچ ائتلاف با نفوذی وجود ندارد که خواستار بازکردن کریدورهای بشردوستانه بیشتر به سمت غزه، توقف عملیات نظامی در رفح یا حمایت از تشکیل کشور فلسطین باشد.

معمای غزه پس از جنگ

ممکن است گالانت به بایدن فرصتی داده باشد، شاید هم نداده باشد. اینکه گالانت تا چه حد می‌تواند یا می‌خواهد در دوران جنگ با نخست‌وزیری از حزب خودش درگیر شود، مشخص نیست. وزیر دفاع بیش از هر مقام کابینه دیگری فشار واشنگتن را حس می‌کند. او می‌داند که اسرائیل بدون کمک ایالات متحده، علاوه بر نقش کشورهای عربی که صراحتاً اعلام کرده‌اند شرط حمایتشان تشکیل کشور فلسطین است، نمی‌تواند مدیریت غزه بعد از جنگ را برعهده بگیرد.

نتانیاهو نیز می‌داند که غزه پس از جنگ به حمایت آمریکا و کشورهای عربی نیاز خواهد داشت و احتمالاً پیگیری عادی‌سازی روابط اسرائیل با عربستان سعودی که تنها پس از تأسیس کشور فلسطین می‌تواند اتفاق بیفتد را رها نکرده است. اما او نمی‌تواند این توافق را انجام دهد، مگر اینکه نخست‌وزیر بماند و در حال حاضر، بقای سیاسی او به دست راست‌گرایان است.

کاخ سفید همچنان به دنبال مهار عواقب احتمالی جنگ بر انتخابات ریاست‌جمهوری نوامبر است. هفته جاری، مجلس نمایندگان آمریکا که تحت کنترل جمهوری‌خواهان است، لایحه‌ای را برای مجبورکردن بایدن به فروش تسلیحات تأییدشده توسط کنگره به اسرائیل تصویب کرد. شانزده نماینده دموکرات به جمهوری‌خواهان پیوستند تا این لایحه را که در سنا رد خواهد شد و هیچ شانسی برای تبدیل‌شدن به قانون ندارد، تصویب کنند.

لایحه کنگره با این حال نشانه دیگری از تلاش جمهوری‌خواهان برای متهم‌کردن بایدن به تضعیف به اصطلاح حق دفاع از خود اسرائیل از طریق محدودساختن یا توقف فروش سلاح به این کشور است.

کاخ سفید در تلاش است تا از چرخش حمایت حوزه‌های انتخابیه کلیدی دموکرات‌ها، یعنی ترقی‌خواهان، دانشجویان، آمریکایی‌های عرب و مسلمان به نفع دونالد ترامپ یا نامزدهای ضدجنگ مانند جیل استین یا کرنل وست جلوگیری کند. این آراء ممکن است تأثیرگذار باشند. در جدیدترین نظرسنجی‌ها، ترامپ در هر هفت ایالت کلیدی انتخابات ریاست‌جمهوری، از بایدن جلو است.

تنها راه خروج برای بایدن در مواجهه با ائتلاف ضدجنگ، تغییر تمرکز به آتش‌بس در کوتاه‌مدت و معامله‌ای بزرگ شامل راه‌حل به اصطلاح دو دولتی پس از پایان جنگ است. برای بایدن، همه این‌ها دردناک‌تر از حد تصور است. او ترجیح می‌دهد صرفاً از اسرائیل حمایت کند و موضوع را رها سازد. گرایش به اعمال فشار به همان اندازه که ناشی از شکاف‌های داخلی میان دموکرات‌هاست، نتیجه خشم و انزجار سراسر خاورمیانه و جهان نسبت به رفتار اسرائیل در جنگ است. جنگی که منجر به کشته‌شدن ۳۵ هزار فلسطینی، زخمی‌شدن تقریباً ۷۸ هزار نفر، آوارگی ۱.۷ میلیون نفر و مواجهه ۱.۱ میلیون نفر با ناامنی غذایی یا قحطی شده است.