به گزارش اکوایران، دونالد ترامپ باید این را پیش‌بینی می‌کرد. او با امید گسترش حمایت خود در کنوانسیون ملی حزب لیبرترین در واشنگتن‌دی‌سی شرکت کرد، اما جمعیت عمدتاً با هوکردن او پاسخ دادند. شرکت‌کنندگان در این کنوانسیون از فردی حمایت‌گرا که ۸.۴ تریلیون دلار به بدهی ملی آمریکا افزود، استقبال نکردند. آن‌ها همچنین آخر هفته را با بحث‌های داغ و اغلب تلخ در میان خود گذراندند. حزب لیبرترین پس از باخت در انتخابات ریاست‌جمهوری برای بیش از نیم‌قرن، اکنون با بحران هویت روبرو است.

به نوشته اکونومیست، باور مشترک اصلی بین لیبرترین‌ها این است که دولت با رها‌کردن مردم، بهترین خدمت را به آن‌ها می‌کند. با این حال، برای حزبی که در سال ۲۰۱۶ به اوج خود یعنی کسب ۳.۳ درصد از آرای عمومی رسید، میزان قابل توجهی از تنوع فکری در آن وجود دارد. شرکت‌کنندگان در کنوانسیون می‌توانستند به جرگه طرفداران بیت‌کوین («تورم رو حس کردی؟») یا طرفداران ابراز احساسات («آزاد بزیست یا گریه کن») ملحق شوند. دو فعال رایزنش سقط‌جنین از حزب لیبرترین کلاه‌های «آرژانتین را دوباره عالی کنیم» بر سر داشتند که اشاره‌ای به خاویر مایلی، رئیس‌جمهور لیبرترین آرژانتین بود. یک غرفه تبلیغاتی نیز برای پیشنهادی وسوسه‌انگیز اما مشکوک بر پا شده بود: «اجتناب از پرداخت مالیات بر درآمد. این (کارزار) فقط برای افراد ثروتمند نیست».

جنگ داخلی

رایزنش رادیکال نیز سنجاق‌های تبلیغاتی را به صورت رایگان پخش می‌کرد؛ بسیاری از آن‌ها خواستار انحلال سازمان‌های دولتی (از سازمان سی‌آی‌ای گرفته تا اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه) بودند. لیبرترین‌های حاضر در کنوانسیون حتی می‌توانستند سنجاق «انحلال همه چیز» را انتخاب کند. کسانی که علایق خاص‌تری داشتند، می‌توانستند «فروش گرند کنیون»، «بیایید اسلحه اتوماتیک از دستگاه‌های فروش بخریم» یا «قانونی‌کردن مجدد ماده مخدر قات» را انتخاب کنند.

عمیق‌ترین شکاف‌های لیبرترین‌ها، کمتر در مورد سیاست و بیشتر در مورد استراتژی است؛ از این گذشته، چه کسی می‌تواند حکمت تعطیل‌کردن سازمان غذا و دارو را زیر سؤال ببرد؟

از سال ۲۰۲۲، رایزنش تندروی «میزس» (نامگذاری‌شده به افتخار لودویگ فون میزس، اقتصاددان اتریشی حامی بازار آزاد) بر رهبری حزب تسلط داشته و ادبیات عوام‌گرایانه‌ای را در پیش گرفته است. این گروه مسئول دعوت ترامپ و همچنین رابرت اف کندی جونیور، نامزد مستقل برای سخنرانی در کنوانسیون بود.

گاهی اوقات بحث در مورد دعوت از نامزدهای غیرلیبرترین نسبت به جدال‌ها در مورد انتخاب نامزد حزب لیبرترین داغ‌تر به نظر می‌رسید. در روز اول کنوانسیون، یکی از شرکت‌کنندگان با فریاد در میکروفون گفت: «می‌خواهم پیشنهاد بدهم که به دونالد ترامپ بگوییم برود پی کارش»! و جمعیت تشویق کردند.

جیم فولنر، عضو رایزنش رادیکال گفت: «ترجیح می‌دهم روی نامزدهای لیبرترین تمرکز کنیم. می‌ترسم که اواخر تابستان کسی بگوید که اوه، شما لیبرترین‌ها طرفداران دونالد ترامپ هستید»! نیک آپوستولوپولوس از توجهی که سخنرانی آقای ترامپ به همراه داشت استقبال کرد گفت حضور او ثابت می‌کند که «این حزب مهم است و نامزدها باید برای جلب این بلوک رأی‌دهندگان تلاش کنند».

تعداد کمی معتقد بودند که ترامپ حمایت زیادی به دست آورده است. او قول داد یک لیبرترین را در کابینه‌اش منصوب کرده و حکم راس اولبریچ که به جرم تأسیس فروشگاه آنلاین مواد مخدر غیرقانونی در حال گذراندن حبس ابد است را تخفیف دهد. جمعیت به اشاره ترامپ به یک چهره سرشناس لیبرترین واکنش مثبتی نشان دادند، اما پس از اینکه از آن‌ها خواست او را به عنوان نامزد حزب لیبرترین انتخاب کنند، او را هو کردند. ترامپ پاسخ داد: «اگر می‌خواهید ببازید، به من رأی ندهید و به همان ۳ درصد خود راضی باشید»!

رابرت کندی

کندی دیسیپلین بیشتری داشت و با برجسته‌ساختن مخالفت خود با قرنطینه‌های کرونایی، سخنرانی خود را با جمع حاضر هماهنگ کرد. با این حال، او با استقبال سردی مواجه شد. لیبرترین‌ها خواهان نامزدی هستند که قول دهد ادارات دولتی را منحل ساخته، نه اینکه آن‌ها را اصلاح کند.

حقیقت این است که لیبرترین‌ها بیشتر به مواضع سیاسی اهمیت می‌دهند تا شخصیت‌ها. شاید یکی از استثناها تحسین گسترده برای ران پاول، نماینده بازنشسته جمهوری‌خواه در کنگره باشد که بسیاری او را رهبر خود می‌دانند. اما پاول ۸۸ساله برای نامزدی ریاست‌جمهوری خیلی پیر به حساب می‌آید. حزب فردی را انتخاب کرد که ۵۰ سال جوان‌تر اما عملاً در صحنه ملی ناشناخته است.

چِیس الیور، نامزد پیشین لیبرترین از ایالت جورجیا برای سنا پس از هفت دور رأی‌گیری، نامزدی حزب لیبرترین را برای انتخابات ریاست‌جمهوری را کسب کرد. تاکنون بزرگترین دستاورد سیاسی او کسب ۲ درصد آرای ایالت جورجیا بود که باعث برگزاری دور دوم انتخابات بین نامزدهای دموکرات و جمهوری‌خواه شد. الیور که با رایزنش چپ‌گراتر «لیبرال کلاسیک» در حزب لیبرترین همسویی دارد، در سخنرانی پذیرش خود به دونالد ترامپ و جان اف کندی حمله کرد. او گفت که می‌خواهد حزب را متحد کند.

اما حزب لیبرترین از وحدت کامل فاصله زیادی دارد. در رأی‌گیری بین الیور و گزینه «هیچ‌کدام از موارد بالا»، بیش از یک‌سوم نمایندگان «هیچ‌کدام» را برگزیدند. هنوز مشخص نیست که آیا نامزد حزب لیبرترین، همانند چندین نامزد قبلی، در انتخابات مقدماتی هر ۵۰ ایالت حضور خواهد داشت یا خیر. اگر نامزد حزب لیبرترین تأثیری در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال داشته باشد، به عنوان بر هم زننده بازی در ایالت‌های کلیدی عمل خواهد کرد.

پیروزی الیور شکست نادری برای رایزنش میزس بود. اما انتخاب مجدد آنجلا مک‌آردل، عضو میزس به عنوان رئیس ملی حزب برای آینده این جنبش شاید از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. مک‌آردل به خاطر تصمیمش برای دعوت از نامزدهای خارج از حزب برای سخنرانی مورد انتقاد قرار گرفته بود. جنجال بر سر رایزنش میزس باعث شده بود که چندین هیئت ایالتی را دچار انشعاب کرد و بخش زیادی از زمان کنوانسیون نیز صرف بحث‌های داخلی در مورد این‌که چه کسی را به رسمیت بشناسند، شد. ظهور رایزنش میزس در حزب باعث شده که اعضای عملگراتر حزب تا حد زیادی از پروژه پیشبرد ایده‌های لیبرترین از طریق ساختن یک حزب سیاسی صرف‌نظر کنند.

نگاه محلی به جای رقابت ملی

اگر در کنوانسیون به طور رندوم با یک نماینده یا شرکت‌کننده صحبت کنید، احتمالاً با فردی روبرو خواهید شد که قبلاً برای یک سمت دولتی نامزد شده است. حزب در صحنه‌های بزرگ‌تر مانند رقابت‌های ریاست‌جمهوری، فرمانداری یا سنا با مشکل مواجه بوده است. با این حال، گاهی اوقات در انتخابات شهرداری پیروز می‌شود و این باعث شده برخی تعجب کنند که آیا فعالیت ملی بی‌فایده یا حتی آسیب‌زننده نیست؟ چرا لیبرترین‌ها در رقابتی که امیدی به پیروزی آن ندارد، وقت صرف کنند، در حالی که می‌توانند انرژی خود را برای مبارزه با مالیات فروش محلی یا قوانین منسوخ محدودکننده فروش الکل نگه دارند؟

حزب لیبرتارین

اندی کریگ، مدیر سیاست‌های انتخاباتی در اندیشکده رینی سنتر حدود یک دهه درگیر حزب لیبرترین بود، اما پس از ناامیدی از رایزنش میزس، دیگر فعالیتی در این حزب ندارد. او چندین عضو از حزب لیبرترین را می‌شناسد که به فعالیت محلی روی آورده‌اند: «آن‌ها در انتخابات محلی و شوراهای شهر و برخی از مجلس‌های قانونگذاری ایالتی به پیروزی رسیده‌اند».

طرفداران حزب لیبرترین معتقدند که فعالیت در سطح ملی و محلی با هم در تضاد نیستند. الایجا گیزارلی، دو سال پیش که به عنوان یک فرد لیبرترین برای فرمانداری ایالت رود آیلند نامزد شد و کمتر از ۳ هزار رای به دست آورد، اما او استدلال می‌کند که حزبش سابقه طولانی از موفقیت دارد؛ به شرطی که تعریف موفقیت فراتر از برنده‌شدن در انتخابات در نظر گرفته شود.

او می‌گوید حزب با تغییر «پنجره اورورتون» (طیف وسیعی از ایده‌های سیاسی که به طور کلی قابل قبول تلقی می‌شوند) موفق عمل می‌کند. چند سال پیش و در مناظره‌ای بین لیبرترین‌ها، یکی از نامزدها با حمایت از گواهینامه رانندگی مورد تمسخر قرار گرفت. وقتی از گیرازلی درباره این ماجرا سؤال شد، او با لبخند گفت که این قضیه تأییدی بر حرفش است: «برای کسانی که در معرض افکار و گفتگوهای لیبرترین‌ها قرار نگرفته‌اند، می‌توانم تصور کنم که چیزی شبیه به «حذف گواهینامه رانندگی» چقدر دیوانه‌وار به نظر می‌رسد». او قبل از اینکه مطرح کند رانندگان همچنان می‌توانند بدون دخالت دولت و از طریق دوستان و خانواده مهارت رانندگی را یاد بگیرند، اذعان کرد: «اگر واقعاً به چیزی که بدون گواهینامه رانندگی اتفاق می‌افتد فکر کنید، با خودتان می‌گویید که خب، اصلاً مسئله مهمی هم نیست».