پارلمان جدید اروپا چگونه با دولت پزشکیان معامله می‌کند؟

به گزارش اکوایران، نتایج انتخابات اخیر پارلمان اروپا امکان دو قرائت متفاوت اما مکمل را فراهم می‌کرد.

عملکرد جناح راست افراطی در مقابل انتظاراتی که در هفته‌های قبل از رای گیری غالب بود، بسیار ضعیف بود. اما در مقایسه با انتخابات قبلی در سال 2019، راست افراطی پیشرفت‌های بزرگی داشت.

به نوشته العربی الجدید، راست افراطی که در پارلمان قبلی در دو گروه سازماندهی شده بود، حدود 17 درصد از کرسی‌ها را در اختیار داشت. در پی درگیری‌های درونی میان آن‌ها، اکنون سه گروه مختلف 27 درصد از کرسی‌های پارلمان جدید را اشغال خواهند کرد.

در ادامه شیفت کلی به راست، حزب راست میانه مردم اروپا (EPP) پس از تجربه برخی دستاوردها، بزرگترین گروه پارلمانی باقی ماند. اورسولا فون در لاین، نامزد آن‌ها برای ریاست کمیسیون اروپا، پنجشنبه هفته گذشته مجدداً توسط پارلمان اروپا انتخاب شد.

اما در رابطه با سیاست خارجی، به ویژه در قبال خاورمیانه و شمال آفریقا، باید از کمیسیون و پارلمان جدید اروپا چه انتظاری داشته باشیم؟ پاسخ، به طور خلاصه، نه یک انقلاب بزرگ است و نه باقی ماندن همه چیز به روال سابق.

«قلعه اروپا»

دیدگاه امنیتی‌سازی اتحادیه اروپا در قبال مهاجران و پناهجویان، که آن‌ها را به عنوان یک تهدید، و نه به عنوان گروهی از مردم که نیاز به اقدامات دلسوزانه و حمایت دارند، می‌بیند، احتمالاً نیروی محرکه جدیدی به دست خواهد آورد.

این امر ارتباط زیادی با خوانش جبهه «مرکز اروپا» از نتایج انتخابات دارد - EPP، لیبرال‌های اروپای تازه، و سوسیالیست‌ها و دموکرات‌های چپ میانه. این سه گروه اکثریت خود را در پارلمان اروپا حفظ کردند و طی هفته‌های اخیر، همچنین توانایی خود را در توزیع مجدد پست‌های کلیدی در نهادهای اصلی اتحادیه اروپا نشان دادند.

با این حال، «مرکز اروپا» از کنترل حدود 60 درصد از کرسی‌های پارلمان گذشته به اکثریت کمتر 55 درصدی تغییر کرده است. با قضاوت بر اساس واکنش کسانی که فرمان اتحادیه اروپا را در دست دارند، یکی از نکات کلیدی این انتخابات این است که اتحادیه اروپا مجبور است سیاست مهاجرت و پناهندگی خود را حتی بیشتر سختگیرانه کند، در غیر این صورت خطر از دست دادن اکثریت میانه‌رو خود در دور بعد را تهدید می‌کند.

در طول یک سال گذشته، فون در لاین، اغلب با همراهی جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا، با تونس، موریتانی، مصر و لبنان به توافقات مهاجرتی دست یافته است. ماهیت معاملات همیشه یکسان است: اتحادیه اروپا در ازای جلوگیری از ورود مهاجران به اروپا، به این کشورها پول می‌دهد.

حزب راست میانه EPP قبل از انتخابات اروپا، موضوع رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی در کشورهای ثالث خارج از اتحادیه اروپا را در مانیفست خود گنجاند. این همچنین سیاست اتحادیه دموکرات مسیحی راست میانه آلمان است، حزبی که احتمالاً در سال 2025 در بزرگترین کشور اتحادیه اروپا به دولت باز خواهد گشت.

فون در لاین در سخنرانی کاندیداتوری خود در پارلمان اروپا وعده داد که مرزهای اتحادیه اروپا و فرانتکس، آژانس مرزی مشکل دار اتحادیه اروپا را تقویت کند. او وعده داد که «تعداد مرزبانان و گارد ساحلی اروپا را سه برابر کند و به 30000 برساند».

خاورمیانه و جنگ اوکراین

موضوع کلیدی دیگر در سیاست اروپا، جنگ جاری در اوکراین است که پیامدهای عمیقی بر رویکرد اتحادیه اروپا در قبال خاورمیانه و شمال آفریقا داشته است. در حالی که اتحادیه اروپا پس از تهاجم گسترده روسیه به اوکراین در فوریه 2022 از نفت و گاز روسیه دور شده است، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (GCC) برای اتحادیه اروپا اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند.

تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه هیچ نتیجه ملموسی به همراه نداشته است. با این حال، احتمالاً شاهد ادامه این سیاست تحریمی خواهیم بود و در این زمینه، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به عنوان تامین کنندگان قابل اعتماد انرژی در نظر گرفته می‌شوند. در حالی که جایگاه کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات از نظر رهبران اتحادیه اروپا به دلیل جنگ اوکراین تا حد زیادی بهبود یافته است، پویایی متضادی در مورد ایران مشاهده می‌شود.

اروپایی‌ها ادعا می‌کنند که تهران به تامین کننده مهم تجهیزات نظامی (به ویژه هواپیماهای بدون سرنشین) روسیه برای جنگ در اوکراین تبدیل شده است. انتخاب اخیر مسعود پزشکیان اصلاح طلب به عنوان رئیس جمهور ایران ممکن است فرصت‌های جدیدی را برای دیپلماسی باز کند. اما این گشایش دیپلماتیک احتمالاً به برنامه هسته‌ای ایران محدود خواهد بود و شامل فعالیت‌های نظامی ایران در خارج از کشور نمی‌شود که در حوزه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و خارج از دسترس پزشکیان است.

اتحادیه اروپا تا حد زیادی جهان را از دریچه جنگ اوکراین می‌بیند. بنابراین، تصور اینکه اتحادیه اروپا رویکردی تقسیم‌بندی‌شده را اتخاذ کند و با ایران در رابطه با برنامه هسته‌ای آن تعامل داشته باشد، اما حمایت ایران از جنگ روسیه را مورد بحث قرار ندهد، دشوار است.

به طور کلی، می‌توان انتظار داشت که تعامل دیپلماتیک اتحادیه اروپا با خاورمیانه و شمال آفریقا در سال‌های آینده بیش از پیش کاهش پیدا کند. اگرچه دلایل این پویایی دیرینه و مربوط به تمام اتحادیه اروپا است، اما احتمالاً با انتصاب کاجا کالاس، نخست وزیر استونی به عنوان مسئول جدید سیاست خارجی اتحادیه اروپا و معاون رئیس کمیسیون اروپا، تسریع خواهد شد.

استونی، همسایه روسیه، دومین هزینه‌کننده سرانه دفاعی در ناتو است و کالاس بارها اعلام کرده است که روسیه باید شکست بخورد وگرنه به کشورهای اتحادیه اروپا حمله خواهد کرد. منطقی است که انتظار داشته باشیم کالاس بیشتر تلاش‌های خود را به عنوان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بر جلب حمایت بین المللی از اوکراین متمرکز کند.

اطلاعات کمی در مورد موضع کالاس در مورد جنگ غزه وجود دارد. استونی برخلاف همسایگان بالتیک خود به عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل رای مثبت داد و همچنین در آخرین رای گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد در کنار همسایه جنوبی خود لتونی از آتش بس در غزه حمایت کرد. اما در دوران کالاس، جایگاه جنگ غزه احتمالاً در دستور کار اتحادیه اروپا بیش از پیش سقوط خواهد کرد.

بر اساس استانداردهای اتحادیه اروپا، جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی، خیلی منتقد جنگ اسرائیل علیه غزه بود. بورل همچنین در ژانویه 2024 یک طرح صلح برای غزه ارائه کرد و مواضع او اصطکاک قابل توجهی با اورسولا فون در لاین ایجاد کرد. رئیس کمیسیون احتمالاً با حضور کالاس در کنارش راحت‌تر خواهد بود.

پس از انتخابات، اتحادیه اروپا به احتمال زیاد رویکرد واکنشی خود را در قبال خاورمیانه و شمال آفریقا تعمیق خواهد کرد و تعاملش با منطقه به تضمین جریان مداوم منابع انرژی و به حداقل رساندن اثرات حملات حوثی‌ها به کشتی‌های تجاری محدود خواهد شد.

و البته به تلاش برای کاهش تعداد مهاجران و پناهجویانی که به اروپا می‌رسند، ادامه خواهد داد، حتی اگر این مستلزم دستیابی به توافقاتی با رژیم‌های خودکامه‌ای باشد که هم به حقوق شهروندان خود و هم به حقوق مهاجران در راه اروپا تجاوز می‌کنند.