صاعقه ناگهانی حمله به کورسک چطور روایت پوتین از جنگ را تغییر داد؟

به گزارش اکوایران، در حالی که نیروهای اوکراینی در دومین هفته از تهاجم، منطقه تحت کنترل خود را در کورسک روسیه گسترش می‌دهند، واضح است که در نهایت باید به خانه بروند. از این گذشته، اصل تمامیت ارضی هسته اصلی مبارزه اوکراین و واکنش محکم بین‌المللی به تلاش روسیه برای تغییر مرزهای اروپا از طریق تسخیر است.

اما این موضوع برای امروز نیست و ارزیابی اهمیت نظامی عملیات را به کارشناسان واگذار می‌کنم. این حمله به وضوح ضعف قابل توجهی را در دفاع از مرزهای روسیه نشان داده است، سردرگمی در زنجیره فرماندهی مسکو ایجاد کرده است و استعداد مستمر اوکراین برای حرکت‌های غافلگیرکننده را ثابت کرده است.

به گفته فارن‌پالسی، اما جنگ‌ها هم سیاسی هستند و هم نظامی، و در عرصه سیاسی است که حمله اوکراین به کورسک اساساً مسیر درگیری را تغییر داده است.

پس از شکست آشکار حمله متقابل اوکراین در سال 2023، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه سخت تلاش کرد تا اوکراین و جهان را متقاعد کند که غلتک روسی ناگزیر اوکراین را روستا به روستا تسخیر می‌کند. پوتین محاسبه کرد که اگر افراد کافی به این روایت بپردازند، اوکراین مجبور می‌شود در نهایت تسلیم شود و به طور جزئی یا کامل جذب روسیه بزرگ شود.

استراتژی پوتین تا حدی موفقیت‌آمیز بود. تلاش ارتش روسیه برای یک حمله بزرگ در منطقه خارکف چند ماه پیش خیلی زود به پایان رسید. به نظر می‌رسد نیروهای روسیه هنوز قادر به چنین تلاشی در برابر مدافعان مستقر نیستند. اما در طول تابستان، نیروهای پوتین در خط مقدم دونباس به قیمت تلفات هنگفت جانی و تجهیزاتی روسی، به دستاوردهای فزاینده‌ای دست یافتند. هیچ یک از این دستاوردها اهمیت نظامی مهمی نداشت، اما برای اعتبار بخشیدن به روایت پوتین در مورد از بین بردن تدریجی دفاع اوکراین کافی بود.

و سپس، مانند یک صاعقه ناگهانی، حمله کورسک فرا می‌رسد و آنچه پوتین در تلاش برای ساختن آن بوده است را ویران می‌کند. رهبر روسیه به وضوح متعجب است. در طی یک سری جلسات با شورای امنیت و سایر مشاورانش، او سعی دارد موفقیت‌های اوکراین را با «تحریک آمیز» نامیدن آنها کم اهمیت جلوه دهد و به فرمانداران منطقه توصیه کند که به اندازه منطقه تحت کنترل اوکراین اشاره نکنند و تلاش می‌کند تا در مقابل چرخش ناگهانی وقایع، بی‌حرکت جلوه کند.

ما می‌دانیم که پوتین گاهی اوقات دیدگاهی تحریف شده از واقعیت دارد. اما او مطمئناً می‌داند که اگر نیروهایش به زودی اوکراینی‌ها را از مرز عقب نرانند، ضربه مهلکی به خط روایی و سیاسی است که او از تابستان گذشته با دقت و با هزینه‌های گزاف سعی در ایجاد آن داشته است.

از آنجایی که فرماندهی روسیه همچنان در تلاش است تا نیروهای کافی را در کورسک مستقر کند تا تهاجم را مهار کند - چه رسد به شکست دادن آن - واضح است که عملیات سریع کورسک اوکراین زمین‌های بسیار بیشتری را نسبت به ضدحمله ناموفق 2023 اشغال کرده است. همچنین به نظر می‌رسد که نیروهای اوکراینی در طی سه روز در کورسک موفق‌تر از نیروهای روسی طی سه ماه در خارکف بوده‌اند. این یک چرخش در بخت اوکراین است درست به همان اندازه که در رقابت‌های ریاست جمهوری ایالات متحده از زمان نامزدی معاون رئیس جمهور کامالا هریس دیده‌ایم: ناگهان همه چیز متفاوت به نظر می‌رسد.

اوکراین ممکن است حدود 1000 کیلومتر مربع از خاک روسیه را تصرف کرده باشد، مسکو بیش از 100000 نفر را از این منطقه تخلیه کرده است و به نظر می‌رسد تعداد زیادی از سربازان روسی بدون درگیری تسلیم شده‌اند. با این حال، نتیجه اصلی حمله در میدان‌های جنگ در منطقه کورسک نیست، بلکه در محیط‌های سیاسی کیف و مسکو است.

روحیه و اراده در مورد اول افزایش یافته و تردیدها و عدم اطمینان‌ها در مورد دوم. و پایتخت‌های غربی با واقعیت جدیدی در جنگ مواجه شده‌اند.

نشان داده شده است که جنگ راه طولانی و دردناکی برای شکست اجتناب‌ناپذیر اوکراین نیست، خط روایت کرملین که توسط بسیاری در غرب، از جمله نامزد جمهوری‌خواه معاون ریاست‌جمهوری آمریکا، جی.دی ونس دنبال میشد، بلکه واقعه‌ای غیر قابل پیش‌بینی است.

اکنون دلایل زیادی وجود دارد که غرب حمایت خود از اوکراین را تشدید کند. مسئله پیشروی ارتش اوکراین به سمت حومه مسکو نیست - که به وضوح اتفاق نخواهد افتاد - بلکه برای وادار کردن رهبری سیاسی روسیه به درک این موضوع است که هیچ راهی برای پیروزی در این جنگ جنون‌آمیز وجود ندارد. از قبل واضح است که حمله کورسک نقطه عطفی در جنگ بوده است. اینکه آیا این نقطه عطف نهایی خواهد بود که منجر به تحقق درک این موضوع در کرملین می‌شود یا خیر، سوال مهم پیش رو است. این مسئله بسیار محتمل است.

البته خیلی بستگی به این دارد که در روزها و هفته‌های آینده در میدان نبرد چه اتفاقی می‌افتد.

جدای از تلاش برای شکست تهاجم، تمایل پوتین تقریباً به طور قطع تلاش برای تشدید جنگ در برابر اوکراین خواهد بود. برای مثال با حملات موشکی بیشتر و بزرگتر به شهرهای اوکراین. این الگو در موقعیت‌های قبلی که او با شکست‌هایی روبرو بود اتفاق افتاد.

اما سوال مهم این است که آیا او ابزاری برای یک پاسخ موثر دارد یا خیر. او به سختی می تواند بمب‌های هسته‌ای را در قلمرو خود برای بیرون راندن نیروهای اوکراینی استفاده کند. رگبارهای موشکی و پهپادی روسیه علیه شهرها و زیرساخت‌های اوکراین تاکنون هیچ تأثیری بر عزم اوکراین برای دفاع از خود نداشته است. و یک بسیج بیشتر در مقیاس بزرگ برای سربازان روسی بیشتر - از جمله مسکو و سن پترزبورگ که تا کنون عمدتاً معاف شده‌اند - ممکن است بیش از آن چیزی باشد که جامعه و اقتصاد او می‌توانند تحمل کنند. ذخایر موشک‌ها و پهپادهای کره شمالی و دیگر وفاداران پوتین بی‌پایان نیست. آیا گزینه‌های او تمام شده است؟ آیا او می‌تواند حمایت بیشتری از چین دریافت کند؟ نمی‌توانیم مطمئن باشیم، اما گزینه‌های او به وضوح در حال محدود شدن است.

در این شرایط، مهم است که به هر راهی که حامیان اوکراین می‌توانند حمایت خود را افزایش دهند، با هدف روشن و واقعی‌تر کوتاه‌تر کردن جنگ، نگاه کنیم. کارهای زیادی می‌توان انجام داد. می‌توان حمایت مالی را تسریع کرد، محدودیت‌های استفاده از برخی سلاح‌های غربی را لغو کرد، آموزش خلبانان F-16 را تسریع کرد، تحریم‌ها را هوشمندتر کرد (از جمله علیه کمک‌کنندگان در چین، هند و ترکیه)، و تحویل مهمات تولید غربی که اکنون به تدریج در حال افزایش است را تسریع کرد.

جنگ مطمئناً مربوط به اتفاقاتی است که در میدان جنگ رخ می‌دهد، اما همانطور که کارل فون کلاوزویتز، استراتژیست نظامی پروس به ما آموخت، در نهایت جنگ نبرد اراده سیاسی است. تردیدی وجود ندارد که پوتین هنوز هیچ جایگزینی برای پیروزی در جنگ خود نمی‌بیند، اما پس از عملیات کورسک اوکراین، بسیاری دیگر شروع به از دست دادن اعتقاد خود به او کرده‌اند. اکنون مسئله تسریع این روند به منظور کوتاه کردن جنگ و منجر به نتیجه بهتر شدن است.