احساس یک قمار؛ افشاگری پولتیکو در مورد اختلاف در کی‌یف بر سر عملیات کورسک

به گزارش اکوایران، جراحات شدید بدون شک مسیر زندگی‌ او را تغییر خواهد داد، اما چترباز 19 ساله اوکراینی از نقشی که در حمله غافلگیرکننده و چشمگیر فرامرزی به منطقه کورسک روسیه که در اواسط اوت آغاز شد، داشته پشیمان نیست.

مانند برادران مسلحش، هنگامی که فرمان حمله در امواج رادیویی با طلوع خورشید به صدا درآمد، احساس شادی کرد. در اینجا فرصتی برای ضربه زدن به روسیه بود. سرگئی، سربازی با موهای بلوند، که با اسم مستعار با به پولتیکو مصاحبه می‌کرد گفت: «من خود را بخشی از تاریخ می‌دانستم، زیرا این اولین بار از زمان جنگ جهانی دوم بود که روسیه مورد تهاجم قرار گرفت.»

او گفت: «من قوی‌ترین احساس را داشتم. و یک چیز مهم دیگر، ما دردی را که هنگام جنگ در داخل اوکراین و تخریب ساختمان‌ها می‌کشیم، احساس نکردیم. آنجا احساس می‌کنیم به بخشی از خودمان آسیب می‌زنیم، اما در کورسک ما زیر بار سنگین آن غم نبودیم.»

سرگئی همچنین هیچ شکی در مورد منطق و اهمیت این حمله ندارد، که همچنان ادامه دارد و روسیه در حال انجام یک ضد حمله برای اخراج نیروهای اوکراینی است.

این نظر البته برخلاف نظر برخی از فرماندهان ارشد ارتش اوکراین، از جمله ژنرال والری زالوژنی، فرمانده سابق نیروهای مسلح است، که اکنون سفیر اوکراین در لندن است.

امیل ایشکولوف، فرمانده تیپ 80 حمله هوایی اوکراین، از جمله افراد دیگری که با این حمله مخالفت کردند، بود. او در ماه ژوئیه و در میان اعتراضات افسران عالی رتبه که خواستار حفظ او در سمتش بودند، برکنار شد. فرماندهان در یک ویدئوی اعتراضی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است گفتند: «ما نمی‌فهمیم که چرا فرماندهانی که دارای اقتدار بی چون و چرا در میان پرسنل هستند و سابقه رزمی موفق و تجربه جنگ بزرگ دارند، مورد علاقه رهبری عالی نیروهای مسلح نیستند.»

«احساس یک قمار را داشت»

رسانه‌های محلی در آن زمان گزارش دادند که دلیل برکناری ایشکولوف این بود که او «مخالف کاری بود که با قدرت تیپ مطابقت نداشت». به گفته دو مقام بلندپایه نظامی اوکراینی که نامشان برای گفتگو با پولتیکو ناشناس ماند، ایشکولوف به عملیات کورسک اعتراض کرد، زیرا می‌ترسید که تیپ او در نهایت در داخل روسیه بیش از حد در خطر قرار بگیرد و تعداد تلفات به سرعت افزایش یابد.

در همین حال، اعتراض زالوژنی به این تهاجم این بود که به گفته این مقامات، پس از شکستن موفقیت‌آمیز مرز توسط واحدهای اوکراینی که از چهار تیپ تشکیل شده بودند، گام دوم واضحی وجود نداشت. سوال زالوژنی این بود: وقتی منطقه را گرفتید، بعد چه؟ یکی از مقامات گفت: «او هرگز پاسخ روشنی از زلنسکی دریافت نکرد. او احساس می‌کرد که این یک قمار است.»

زالوژنی به درخواست اظهار نظر در مورد عملیات کورسک پاسخ نداد. پولتیکو نتوانست با ایشکولوف تماس برقرار کند، اما یکی از همکارانش گفت که او با درخواست اظهارنظر موافقت نخواهد کرد.

سوال زالوژنی همچنان یک سوال کلیدی در ذهن غربی‌ها و اوکراینی‌های مردد است که نگران این هستند که احتمال دارد نیروهای کیف در داخل گیر بیفتند و دچار تضعیف روحیه شوند. استدلال آنها این است که استقرار نیروهای قابل توجه به این معنی است که نمی‌توان از آنها برای حفظ خط در دونتسک استفاده کرد، جایی که نیروهای روسی تهاجم شدیدی را انجام داده‌اند و شهر پوکروفسک را تحت فشار قرار داده و با پیشروی به سمت و در امتداد آن عملیات خود را تشدید کرده‌اند، بزرگراه اصلی که شهرهای دونتسک و زاپوریژیا را به هم متصل می‌کند و موجب شده خطوط دفاعی غرب اوکراین به سمت اطراف وولدار به عقب رانده شوند.

به گفته مؤسسه مطالعات جنگ، مستقر در واشنگتن، «نیروهای روسیه به پیشروی‌های تاکتیکی قابل توجهی در جنوب شرقی پوکروفسک، یک مرکز لجستیکی مهم که در تقاطع برخی از مهم‌ترین مسیرهای تدارکاتی ریلی اوکراین قرار دارد، ادامه می‌دهند.»

زلنسکی که هفته گذشته در نشست سالانه کنفرانس استراتژی اروپایی یالتا در کیف، یک گردهمایی سطح بالا که مقامات اوکراینی و غربی را گرد هم می‌آورد، صحبت می‌کرد، اصرار داشت که وضعیت در دونتسک در حال عادی شدن است، اگرچه او اذعان داشت که همچنان شرایط دشوار است. او گفت: «در هفته‌های اخیر وضعیت در جهت دونتسک، اگر در مورد پوکروفسک صحبت می‌کنیم، کمی بهبود یافته است.»

زلنسکی جنگ در کورسک و دونتسک را به هم مرتبط کرد و اشاره کرد که حمله به کورسک، روس‌ها را مجبور کرده است که منابع را از خطوط مقدم دونتسک دور کنند. او توضیح داد: «برای مثال، می‌توانیم ببینیم که تعداد خمپاره‌های مورد استفاده در دونباس، در پوکروفسک، قبل از عملیات کورسک، 1 به 12 خمپاره بوده است. امروز این عدد 1 به 2.5 است.»

در داخل روسیه

ژنرال اوکراینی الکساندر سیرسکی نیز این استدلال را تکرار کرده و اخیراً گفته که نیروهای کیف تقریباً 1000 کیلومتر مربع از خاک روسیه را تصرف کرده‌اند و کرملین را مجبور کرده‌اند تا تعدادی از نیروهای با تجربه را که قبلاً در دونباس مستقر شده بودند به کورسک منتقل کند.

اما این امر باعث نشده است که نیروهای روسی از ادامه موفقیت‌های تاکتیکی در دونتسک و حفظ فشار بی‌امان خود منصرف شوند. و به گفته سربازان اوکراینی، تلفات به سرعت در دونتسک در حال افزایش است و سیرسکی را مجبور کرده تا شروع به استقرار مجدد برخی از واحدها از کورسک برای تقویت دفاع در دونتسک کند.

هیچ یک از این چالش‌ها و سوالات تاکتیکی سطح بالا بر سرگئی تاثیری ندارد. کاروان وسایل نقلیه زرهی او، با فاصله به گونه‌ای که در مجموع توسط هیچ حمله هوایی یا هواپیمای بدون سرنشین گرفتار نشوند، آنچه را که در روزهای ابتدایی حمله از او خواسته شده بود، انجام داد و وظیفه آن این بود که حرکت را به سرعت به جلو هدایت کند و در اثر هیچ مقاومتی تاخیر نداشته باشد. او گفت: «اما 200 سرباز روسی را در طول راه اسیر کردیم.»

سرگئی گفت: «در واقع، آنچه جالب است این است که همه سربازانی که اسیر شده بودند گفتند به آنها گفته شده بود که احتمال دارد حمله کنیم، اما آنها و فرماندهان آنها باور نکردند. بیشتر آن‌ها سربازان وظیفه از اورال یا اطراف مسکو بودند.»

او گفت که یک عنصر کلیدی در پیشروی سریع اوکراینی‌ها استفاده از پهپادهای (FPV) است. سرگئی گفت: «آنها برای ما ضروری بودند و به ما کمک کردند تا از ایجاد ضدحمله جلوگیری کنیم.»

قبل از اینکه در اثر انفجار یک پهپاد روسی در نزدیکی‌اش به شدت مجروح شود، تیپ او پس از ایجاد برخی استحکامات دفاعی دوباره شروع به پیشروی کرده بود.

سرگئی گفت که آنها برای تدارکات مجدد و برای اطمینان از اینکه خطوط لجستیکی آنها زیاد تحت فشار قرار نگیرد، متوقف شده‌اند و این نشان می‌دهد که رهبری سیاسی و نظامی اوکراین - فعلا - تصمیم گرفته است که کورسک را نگه دارد.