شرکت‌هایی که بی‌دلیل به دنبال تغییرات و ترندهای جدید می‌روند، مزیت رقابتی خود را از دست می‌دهند. نمونه آن سونینگ است که با ورود به حوزه‌های مختلف، مسیر اصلی خود را گم کرد و ضرر کرد.  

چابکی افراطی معمولاً به سه مشکل منجر می‌شود: تضعیف مزیت رقابتی، تمرکز بر فرصت‌های کوتاه‌مدت و ایجاد هرج‌ومرج در ساختار شرکت. برای مقابله، رویکرد "ثبات استراتژیک" پیشنهاد می‌شود. این رویکرد شامل چهار مرحله است: ۱. برنامه‌ریزی از آینده به گذشته، ۲. شناسایی ثابت‌های استراتژیک، ۳. همخوانی قابلیت‌های شرکت با این ثابت‌ها و ۴. تغییرات بر اساس اصول پایدار.  

چابکی زمانی مؤثر است که با اهداف بلندمدت هماهنگ باشد. در غیر این صورت، شرکت‌ها در دامی از تغییرات بی‌پایان گرفتار می‌شوند. توضیحات بیشتر را از زبان امیرحسین خالقی در اکوکست این هفته ببینید.