به گزارش اکوایران، کشورها در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای به کاهش انتشار کربن در سیستم‌های انرژی خود به عنوان بخشی از تلاش گسترده‌تر برای کاهش اثرات تغییرات آب‌وهوایی و گذار به سمت شیوه‌های پایدارتر و سازگار با محیط زیست، اهمیت می‌دهند. 

به نوشته وب‌سایت اویل پرایس، این فشار جهانی به سمت پذیرش انرژی‌های تجدیدپذیر توسط سیاست‌های ملی و تعهدات بین‌المللی، به‌ویژه توافق‌نامه اقلیمی پاریس که به دنبال محدود کردن گرمایش زمین به کمتر از 2 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن است، تقویت می‌شود. با این حال، موفقیت این تلاش‌ها در کشورهای مختلف، متفاوت است و برخی کشورها گام‌های مهم‌تری برای ادغام انرژی‌های تجدیدپذیر برمی‌دارند.

کشورهای پیشرو در زمینه پذیرش انرژی‌های تجدیدپذیر، تمایل دارند روش‌های زیادی برای تولید انرژی پاک داشته باشند، از جمله انرژی‌زمین گرمایی، برق‌آبی و انرژی باد.

این کشورها اغلب از مواهب طبیعی برای تولید بخش قابل توجهی از برق مورد نیاز خود استفاده می‌کنند. علاوه بر این، چندین دولت بودجه قابل توجهی را برای تسریع گذار سبز خود اختصاص داده‌اند که منجر به افزایش تولید و استقرار انرژی‌های تجدیدپذیر شده است.

در سال 2023، کشورهایی با بالاترین نسبت تولید برق از منابع تجدیدپذیر عبارت بودند از: پاراگوئه، بوتان، لسوتو، نپال، اتیوپی، نروژ، سوئیس، ایسلند، جمهوری دموکراتیک کنگو و آلبانی. این کشورها ماهیت جهانی گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر را نشان می‌دهند و این موضوع را برجسته می‌کنند که پیشرفت در این حوزه به مناطق جغرافیایی خاصی محدود نمی‌شود بلکه در مقیاس جهانی در حال وقوع است.

پاراگوئه

پاراگوئه با دستیابی به 100 درصد تأمین برق پاک تا پایان سال 2021، به عنوان پیشتاز در زمینه انرژی پاک شناخته می‌شود. این کشور عمدتا به نیروی برق آبی متکی است و سد ایپوزو نقش محوری در تولید برق این کشور دارد. این موضوع نیز قابل توجه است که پاراگوئه برنامه‌هایی برای تنوع بخشیدن بیشتر به ترکیب انرژی‌های تجدیدپذیر خود دارد.

بوتان

بوتان در زمینه پذیرش انرژی‌های تجدیدپذیر گام‌های قابل توجهی برداشته است، به‌طوری که تقریبا تمام الکتریسیته آن از طریق روش برق‌آبی تولید می‌شود. جنگل‌های وسیع این کشور به آن امکان داده است تا به صفر خالص دست یابد، اصطلاحی که به معنای خودداری از افزودن به تولید گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان است. بوتان یک گام فراتر گذاشته و به کشورهایی پیوسته است که توانسته‌اند بیشتر از میزان تولید گازهای گلخانه‌ای خود، کربن را از اتمسفر خارج کنند. بخش انرژی‌های تجدیدپذیر بوتان با حمایت مالی بین‌المللی و اجرای پروژه‌های خورشیدی و برق‌آبی، آماده توسعه بیشتر است. این کشور 99/8 درصد از الکتریسیته خود را به وسیله انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌کند.

لسوتو

لسوتو عمدتا برای تولید برق به نیروی برق‌آبی متکی است و از انرژی خورشیدی و بادی نیز الکتریسیته تولید می‌کند. با این حال، این کشور آفریقایی در گسترش دسترسی به برق به‌ویژه در مناطق روستایی با چالش‌هایی روبه‌روست. لسوتو در سال‌های آینده به دنبال بهبود زیرساخت برق و افزایش دسترسی خانوارها به منابع انرژی پاک است. این کشور 99/3 درصد از الکتریسیته خود را به وسیله انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌کند.

نپال

نپال با اجرای پروژه‌های برق‌آبی، گام‌های قابل توجهی در توسعه نیروی برق‌آبی برداشته است و بخش قابل توجهی از الکتریسیته خود را از این طریق به دست می‌آورد. این کشور با بهره‌مندی از سرمایه‌گذاری و توسعه زیرساخت‌هایی که با حمایت شرکای بین‌المللی صورت گرفته، پیشرفت قابل توجهی در گسترش دسترسی به برق برای مردم خود داشته است. با این حال، نپال به‌ویژه در مناطق روستایی همچنان برای تأمین نیازهای انرژی به زیست‌سوخت متکی است. این کشور 98/4 درصد از الکتریسیته خود را به وسیله انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌کند.

اتیوپی 

اتیوپی از منابع انرژی تجدیدپذیر فراوانی برخوردار است، به ویژه در زمینه برق‌آبی که بخش قابل توجهی از تولید برق این کشور را تشکیل می‌دهد. این کشور برنامه‌های بلندپروازانه‌ای برای توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود دارد، اما با چالش‌هایی مانند تأثیرات تغییرات آب‌وهوایی بر تولید برق‌آبی و نیاز به پاسخ‌گویی به تقاضای رو به رشد برای انرژی در بحبوحه رشد اقتصادی سریع مواجه است. این کشور 98/1 درصد از الکتریسیته خود را به وسیله انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌کند.

این کشورها نمونه‌ای از پتانسیل انرژی‌های تجدیدپذیر برای هدایت توسعه پایدار، ارتقای امنیت انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند.