به گزارش اکوایران در دومین هفته از مهر ماه از نرخ فروش شمش فولاد در معاملات رینگ صنعتی بورس کالای ایران کاسته شد؛ کاهش قیمت‌های پایه و خروج متقاضیان سرمایه‌ای از این بازار با منوط کردن خریداران به دارندگان کد بهین‌یاب اصلی‌ترین عوامل فروکش هیجان خرید شمش فولاد بود.

45 درصد عرضه شمش معامله شد

ظرف دومین هفته از مهر ماه بالغ بر 271 هزار تن شمش فولاد 3SP و 5SP با قیمت پایه‌ای در بازه 18 هزار و 300 تومان تا 19 هزار و 950 تومان روانه بازار فیزیکی بورس کالای ایران شد. برای این محصول تقاضایی برابر 215 هزار تن به ثبت رسید که در نهایت به فروش 122 هزار و 600 تن شمش فولاد از این بازار انجامید. به این ترتیب در دومین هفته از مهر ماه امسال 45 درصد عرضه شمش فولاد معامله شد. البته فروش 122 هزار تن شمش فولاد به مفهوم رکود در این بازار نیست؛ بلکه خروج متقاضیان سرمایه‌ای از این بازار باعث شده تا روند معاملات آن بر اساس تقاضای صنایع تکمیلی که عمدتا نوردکاران هستند، شکلی تعادلی به خود بگیرد.

در این شرایط عدم فروش بخشی از شمش عرضه شده در رینگ شمش فولاد از سوی متقاضیان؛ فرصتی مغتنم برای تولیدکننده فراهم می‌کند تا بخشی از محصول خود را صادر کند.

تولید میلگرد همچنان فاقد توجیه اقتصادی است

بررسی معاملات شمش فولاد در رینگ صنعتی بورس کالا ظرف دومین هفته از مهر ماه حاکی از آن است که این محصول با میانگین قیمتی 19 هزار و 400 تومان مورد معامله قرار گرفته است. به این ترتیب باخروج متقاضیان سرمایه‌ای از رینگ شمش فولاد؛ این محصول از کانال قیمتی 20 هزار تومان که نرخ فروش آن در اغلب هفته‌های تابستان بود عقب نشست.

با احتساب مالیات ارزش افزوده و کارمزد ارکان بورس، میانگین بهای تمام شده فروش شمش فولاد از بازار فیزیکی بورس کالا برای خریدار به 21 هزار و 200 تومان می‌رسد. با در نظر گرفتن هزینه حمل حدود هزار تومان برای انتقال شمش به واحد نورد و هزینه تبدیلی معادل 1.1 درصد نرخ شمش؛ بهای تمام شده تولید میلگرد با شمش موجود به 24 هزار و 500 تومان می‌رسد. این در حالی است که ظرف همین بازه زمانی میلگرد در بازار آزاد تهران با نرخ 24 هزار و 200 تومان معامله می‌شود؛ بنابراین همچنان بهای تمام شده تولید میلگرد از شمش بالاتر از نرخ محصول موجود در بازار است.

درواقع در شرایط کنونی خرید شمش فولاد از رینگ صنعتی بورس کالا، تولید محصول و عرضه در بازار داخل به دلیل نبود مشتریان مصرفی و سرمایه‌ای برای مقاطع طویل فولادی چندان دارای توجیه اقتصادی نیست. اما امید به بهبود تقاضا در میان مدت، صادرات و هزینه‌بر بودن توقف تولید باعث می‌شود تا صنایع تکمیلی به خرید مواد اولیه خطوط تولید ادامه دهند.

در این شرایط اگر بورس کالا به کاهش هفتگی قیمت‌های پایه به دلیل عدم رونق رینگ فیزیکی ادامه دهد؛ در میان مدت بهای فروش شمش فولاد و نرخ محصول نهایی به تعادل رسیده و به این ترتیب از زیان صنایع نوردی کاسته می‌شود.