به گزارش اکوایران، مأموریت «دراگون‌فلای» (سنجاقک) ناسا مجوز پیشروی به مرحله طراحی نهایی در سال 2024 را دریافت کرده است. با این حال، تأیید رسمی این مأموریت از جمله هزینه کل آن و برنامه‌ریزی مرتبط، تا اواسط سال 2024 به تعویق افتاده است.

به نوشته ناسا، هدف از مأموریت دراگون‌فلای که شامل ارسال یک هواگرد به قمر تایتان (یا تیتان) سیاره زحل است، شامل بررسی این قمر از نظر قابل سکونت بودن، چگونگی تکامل محیطی آن که غنی از مواد کربنی و آب مایع است و جست‌وجوی نشانه‌هایی از حیات شیمیایی مبتنی بر آب یا هیدروکربن در گذشته این قمر است.

یافتن نشانه‌هایی از حیات دیرین در این قمر برای درک بهتر چگونگی شکل گرفتن حیات در جهان هستی بسیار ارزشمند است. نیکولا فاکس، معاون مدیر اداره مأموریت علمی ناسا، از تیم دراگون‌فلای برای غلبه بر چالش‌های فنی و برنامه‌ای در این مأموریت پیشگامانه تمجید کرده است.

مأموریت سنجاقک نشان‌دهنده یک رویکرد منحصر‌به‌فرد برای اکتشاف سیاره‌ای است که برای اولین‌بار از یک هواگرد برای سفر کردن بین مکان‌های گوناگون تایتان و نمونه‌برداری از این مناطق استفاده می‌کند.

آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز طراحی و ساخت دراگون‌فلای را برای ناسا با همکاری شرکای کلیدی در مؤسسات و سازمان‌های مختلف مدیریت می‌کند.

این ربات پهپادگونه پس از فرود بر سطح تایتان، طی مراحل مختلف که دو سال و هشت ماه به طول خواهد انجامید، نقاط مختلف این قمر را مورد کاوش و ارزیابی قرار خواهد داد.

سنجاقک با پرواز در ارتفاع پایین قادر خواهد بود در کمتر از سه سال حدود ۱۷۵ کیلومتر از سطح تیتان را بپیماید و مأموریت خود را در سطح گسترده‌تری به انجام برساند.

تایتان دارای اقیانوس‌ها و دریاچه‎هایی است که نه از آب بلکه از گاز متان شکل گرفته و به دلیل دمای بسیار پایین به مایع تبدیل شده‌اند. جیم برایدنستاین، یکی از مدیران ناسا در این خصوص می‌گوید: «دسترسی ما به این دنیای اقیانوسی می‌تواند انقلابی در دانش و آگاهی امروز در خصوص حیات در کائنات ایجاد کند».

تیتان همانند زمین دارای اتمسفری است که بخش عمده ترکیبات آن را گاز ازت تشکیل می‌دهد. بزرگترین قمر سیاره زحل همچنین تنها نقطه شناسایی‌شده غیر از زمین است که دارای منابع اثبات‌شده سطحی از مایعات است.

کاوشگر یادشده به احتمال زیاد در جولای 2028 به سوی قمر تایتان پرتاب خواهد شد.