به گزارش اکوایران، دانشمندان شرکت زیست‌فناوری «کولوسال بایوساینسز» در آمریکا در راستای تلاش خود برای احیای ماموت‌های پشمالو، یک موفقیت چشمگیر به دست آورده‌اند، آن هم از طریق مهندسی و ایجاد «موش‌های پشمالو» که تغییر ژنتنیکی یافته و یک ویژگی‌ ظاهری ماموت‌های منقرض‌شده را به دست آورده‌اند.

به نوشته نیواطلس، این دانشمندان با تغییر هفت ژن کلیدی توانستند تعدادی از ویژگی‌های ماموت‌های غول‌آسا را در این جوندگان به وجود بیاورند، از جمله خز ضخیم‌تر و فرفری‌تر و افزایش توانایی برای تحمل سرما.

شرکت کولوسال بایوساینسز که با تلاش‌های جاه‌طلبانه خود برای احیای جانداران منقرض‌شده شناخته می‌شود، به مطالعه دی‌ان‌ای ماموت از طریق یکی از نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده‌اش یعنی «فیل آسیایی» پرداخته است.

پژوهش آن‌ها با هدف ایجاد یک فیل پشمالوی مقاوم در برابر سرما در آینده انجام می‌شود. این تیم ژن‌های خاصی را که بر رشد مو، توزیع چربی و سایر ویژگی‌های تطبیقی در هوای سرد تأثیر می‌گذارند، شناسایی کرده و با استفاده از ابزار ویرایش ژن CRISPR/Cas9 این ویژگی‌ها را به موش‌ها منتقل کرده‌اند.

در حالیکه ایجاد موش پشمالو یک گام مهم محسوب می‌شود، متخصصان هشدار می‌دهند که احیای گونه‌های منقرض‌شده همچنان یک چالش عظیم است. پروفسور مرلین کراسلی از دانشگاه UNSW معتقد است که برای موفقیت در بازگرداندن گونه‌های منقرض‌شده، باید هزاران ژن ویرایش شوند، نه فقط هفت ژن و در عین حال موانع پیچیده تولیدمثل نیز باید برطرف شود. سایر دانشمندان پتانسیل مهندسی ژنتیک را تأیید می‌کنند اما بر محدودیت‌های کنونی آن تأکید دارند.

با وجود تردیدها، این پژوهش کاربردهای گسترده‌ای دارد. ویرایش ژنتیکی می‌تواند به حفاظت از گونه‌های در معرض خطر کمک کند و به دانشمندان امکان دهد ویژگی‌های ازدست‌رفته‌ای را که باعث افزایش مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی می‌شوند، دوباره به حیات‌وحش بازگردانند. پروفسور دیمین فوردهم پیشنهاد می‌کند که از این تکنیک‌ها برای محافظت از گونه‌هایی که به دلیل تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسانی در معرض تهدید هستند، استفاده شود.

در حالیکه احیای ماموت‌ها همچنان در آینده‌ای دور قرار دارد، ایجاد موش‌های پشمالو یک گام شگفت‌انگیز در مهندسی ژنتیک محسوب می‌شود که امیدها را برای حفاظت از تنوع زیستی و احیای اکوسیستم‌ها افزایش می‌دهد.