تارا اولین خودروی برقی است که ایران خودرویی ها توانسته اند برای آن گواهینامه های صادراتی (Export Licenses) دریافت کنند. بنابراین این خودرو را می توان اولین محصول برقی شرکت های خودروساز ایرانی دانست که امکان حضور در بازارهای بین المللی را پیدا می کند. در حالی خودروساز ساکن کیلومتر 14 جاده مخصوص از برنامه ریزی برای تولید و صادرات اولین محصول برقی خود خبر می دهد که هنوز بازار ایران آمادگی حضور محصولات برقی را ندارد.

همچنان چالش های زیادی پیش پای مصرف کنندگان داخلی قرار دارد تا بتوانند از خریداری و رانندگی با یک خودروی برقی تولید داخل لذت ببرند. بر اساس اظهارات مدیرعامل تام ایران خودرو این شرکت خودروساز توانسته تکنولوژی های مهمی دست پیدا کند. کیوان وزیری ادامه می دهد  آزمون‌های نمونه تولیدی که در حد توان داخلی بوده به انجام رسیده است و آزمون‌های خارج کشور نیز تا پایان سال انجام خواهد شد.

به اعتقاد این مدیر خودروساز آن‌چه اهمیت دارد موضوع آمادگی زیرساخت‌های لازم و ضروری برای آن است که این موضوع مانع بزرگی بر سر راه عرضه خودرو برقی در کشور محسوب می‌شود.

اما این زیر ساخت ها و موانع بزرگ چه می تواند باشد؟ خودروهای برقی برای اینکه بتوانند در بازار داخلی جایی برای خود دست و پا کنند و مصرف کنندگان داخلی اقبالی به آنها نشان دهند نیازمند احداث ایستگاههای شارژ در سراسر کشور و همچنین شبکه خدمات پس فروش گسترده توسط شرکت های خودروساز است. ایجاد شبکه شارژ سراسری و همچنین خدمات رسانی به موقع را می توان اولین دغدغه مصرف کنندگان خودروهای برقی داخلی دانست. البته ایجاد شبکه گسترده ایستگاههای شارژ را نمی توان جز وظایف شرکت های خودروساز قلمداد کرد و برای توسعه آن نیازمند مدیریت کلان از سوی دولت و ایجاد یک هماهنگی فرا بخشی در این زمینه هستیم. اما ایجاد شبکه گسترده خدمات پس از فروش بی تردید متوجه شرکت های خودروساز است و خودروسازان باید در این زمینه علاوه بر برنامه ریزی برای آموزش نیروی کار ماهر در ارتباط با تجهیز مراکز تعمیرگاهی و نمایندگی های خود در کل کشور برنامه ریزی های لازم را انجام دهند. علاوه بر دو مورد یاد شده باید توجه کنیم که تولید خودروهای برقی بدون توجه به برنامه ریزی برای تولید باتری به سرانجام نمی رسد. شرکت های خودروساز نمی توانند در این زمینه به صورت مستقل عمل کنند و نیاز است تا در این ارتباط نیز با سایر بخش ها هماهنگی لازم ایجاد شود. چالش چهارمی که می توان در این ارتباط به آن توجه کرد، بحث تدوین استانداردهای لازم در حوزه تولید خودروهای برقی است. تدوین استانداردهای یاد شده برای استفاده در خطوط تولید شرکت های خودروساز را می توان جز وظایف سازمان ملی استاندارد دانست. بررسی چالش های یاد شده به خوبی نشان می دهد حل بخش عمده ای از چالش های مرتبط با همه گیر شدن خودروهای برقی را باید در خارج از شرکت های خودروساز جست و جو کرد و آنچه باید مورد توجه مدیران خودروساز قرار گیرد بحث تامین نیروی کار ماهر برای ارائه خدمات تعمیرگاهی است.  به نظر می رسد تا زمانی که چالش های یاد شده مرتفع نشود مصرف کنندگان روی خوشی به خودروهای برقی داخلی نشان نخواهند داد و در صورت تولید توسط خودروسازان این خودروها روی دست تولید کنندگان می ماند.