به گزارش اکوایران، چین در تلاش است با ایفای نقش میانجی و صلح‌ساز جهانی، توجه‌ها را از خشم خود نسبت به تایوان منحرف و نوعی تعادل تعریف کند؛ فرآیندی که بر مبنای آن شاهد نوعی انفجار دیپلماتیک و تثبیت نقش پکن در قامت موازنه‌کننده جهانی جدید در برابر واشنگتن خواهیم بود.

سیاست یک بام و دو هوای پکن

چین با ارسال یک ناو هواپیمابر به سمت تایوان و برگزاری رزمایش نظامی در تلاش است پیامی تازه به تایپه ارسال کند، اما تاکنون از نمایش قدرت تهاجمی‌اش خودداری کرده است؛ رخدادی که می‌تواند به چهره صلح.جو و مسئولی که برای خود ترسیم کرده، خدشه وارد کند. به نوشته وال استریت ژورنال، محدودیت‌های نسبی نشان می‌دهد که «شی» می‌خواهد گزینه‌هایش را در کنار سایر اولویت‌های دیپلماتیک از جمله رابطه پرتنشش با واشنگتن، حفظ کند.

چین مدعی است که تایوان بخشی از قلمروی این سرزمین است، از همین رو پکن متعهد شده که در صورت لزوم با توسل به اهرم نظامی تایوان را تصرف کند. این کشور همزمان واشنگتن را در باب هرگونه اقدامی در راستای استقلال تایوان به اقدام تلافی‌جویانه تهدید کرده است. همزمان «شی» چین را به عنوان قدرت صلح‌جوی جدید در صحنه جهانی معرفی کرده است؛ نقطه‌ای مقابل صفاتی چون «قلدر» که پکن برای توصیف آمریکا به آنها متوسل می‌شود.

الزام‌های دوگانه

الزام‌های دوگانه هفته گذشته به نمایش گذاشته شد؛ زمانی که «تسای اینگ ون»، رهبر تایوان با «کوین مک کارتی»، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا دیدار داشت. «شی» در همان بازه زمانی با امانوئل مکرون گرم گفت‌وگو بود و شام دولتی دوستانه‌ای داشت. چین بالاخره توانسته بود در میانه تنش‌های اخیر یک قدرت کلیدی غربی را کنار خود داشته باشد. همزمان با نشست رهبران چین و فرانسه، معاونان ارشد «شی» میزبان وزرای خارجه عربستان و ایران بودند؛ نشستی که هدفش تداوم تنش‌زدایی میان دو رقیب در خاورمیانه بود.

«شی» همچنین با سفر به مسکو و دیدار با پوتین انتظارها از چین برای میانجیگری را در جنگ اوکراین را افزایش داد. بی‌دلیل نبود که مکرون و «اورسولا فون درلاین» هر دو از «شی» خواستند تا از نفوذ خود در روسیه برای تحقق صلح در اوکراین استفاده کند. به نظر می‌رسد که واکنش چین به توقف رهبر تایوان در ایالات متحده به گونه‌ای تعریف شده که تلاش‌های دیپلماتیک جهانی را تضعیف نکرده و درها را برای رایزنی با واشنگتن باز نگاه دارد.

چرایی واکنش خاموش واشنگتن

با وجود تنش‌های حاکم، چین نشان داده که از دیدار با دیگر مقام‌های آمریکایی در سطح کابینه استقبال خواهد کرد. بی‌دلیل نبود زمانی که تسای هشدارهای چین را نادیده گرفت، پکن صرفا به واکنش‌های خاموش بسنده کرد و چند فرد و نهاد آمریکایی و تایوانی را در لیست تحریم قرار داد. هرچند یک ناو هواپیمابر در محدوده جزیره مستقر شده بود. تنها ساعاتی بعد از خروج مکرون و فون درلاین، چین واکنش نظامی هماهنگ‌تری را کلید زد. این مانور برای تایپه هولناک بود اما واکنش پکن به سفر تسای با واکنشی که نسبت به سفر پلوسی به تایوان نشان داد، قابل قیاس نبود. در آن بازه زمانی چین موشک‌های بالستیک خود را بر فراز تنگه تایوان پرتاب کرد.

این واکنش خاموش از منظر برخی ناظران نشان از آن داشت که چین به دنبال راهی برای به چالش کشیدن رهبر تایوان است و همزمان می خواهد فشارهای جهانی دیپلماتیک خود را حفظ کند.این همان تحلیلی است که «اوا شن»، فعال در گروه اوراسیا بر آن تاکید دارد و می گوید چین همزمان با تحت فشار قرار دادن تایوان و برای حراست از موازنه و تعادل، در تلاش است تا روابطش با شرکای تجاری خود را تقویت کرده و نفوذ دیپلماتیک خود در عرصه جهانی را افزایش دهد.

با این همه «هو شی جین»، سردبیر پیشین نشریه گلوبال تایمز واکنش نظامی پکن را به سان زنگ بیدار باش به تایوان توصیف کرده است. هرچند بسیاری با او مخالف هستند و این رزمایش ا نوعی نمایش قدرت توصیف کردند که نتیجه اش مشخص است. با این همه به باور گروهی دیکر واکنش محتاطانه‌تر پکن شاید مرتبط باشد به اولویت‌های دیپلماتیک پکن، به باور آنها واکنش آرام تر پکن این بار می تواند نشان دهنده این حقیقت باشد که چین می تواند روابط رهبران تایوان و آمریکا در سطوح نسبتا پایین را تاب بیاورد.

رسانه های دولتی چین رسما سفر تسای به واشنگتن را نادیده گرفتند. با این همه هستند گروهی که باور دارند که واکنش چین به سفر رهبر تایوان به واشنگتن در ابعاد کوچک را می توان در ارتباط با انتخابات تایوان که ژانویه برگزارمی شود، تبیین کرد. مقام های چینی شاید در تلاش هستند تا احساسات ضد چینی را در تایوان تحریک نکنند؛ رخدادی که می تواند به پیروزی چهره ای نزدیک به پکن کمک کند.

پاسخ نظامی محدود چین همچنین نشان دهنده موفقیت پکن در مهار تسای با توسل به اهرم های غیر نظامی است. بی دلیل نبود که چند روز قبل از سفر تسای به آمریکا، چین رسما اعلام کرد که رابطه دیپلماتیک با هندوراس برقرار کرده است، هندوراس از معدود کشورهایی است که تایپه را به رسمیت شناخته است.