شبکه‌های محرمانه ابوظبی در سودان؛ کودتاچی چگونه مهمترین مهره امارات شد؟

به گزارش اکوایران، به باور گروهی از تحلیلگران، جنگ سودان درگیری چند قطبی قرن بیستم در دنیای چند قطبی است.

پادشاهی کوچک با جاه‌طلبی‌های بزرگ

بسیاری از سهامداران این کشور، مهمتر از همه دو فرمانده‌ای که رویاروی یکدیگر قرار گرفته‌اند (ژنرال عبدالفتاح البرهان که رهبری ارتش سودان را عهده‌دار است و ژنرال محمد حمدان دقلو موسوم به حمیدتی که ریاست نیروهای موسوم به نیروهای پشتیبانی سریع در اختیار دارد)، در پهنای رقابتی گسترده به دنبال افزایش نفوذ خود در شاخ آفریقا هستند؛ رخدادی که از منظر استراتژیک بسیار با اهمیت است. حال آنگونه که میدل ایست آی نوشته، هیچ کشوری به اندازه امارات متحده عربی که در سراسر منطقه شبکه‌های متنوعی را مدیریت و سازماندهی کرده، این بازی را با قاطعیت انجام نداده است.

به گفته ناظران، ابوظبی علاقه‌ای به تشدید تنش‌ها و بی‌ثباتی‌های حاکم بر سودان ندارد؛ با این همه قادر به کنترل درگیری‌ها نیست، چراکه کنترل فعالیت شبکه‌های پیچیده‌ای که بر پایه وابستگی متقابل و رقابت توسط این بازیگر تعریف شده‌اند، از اختیارش خارج شده است. روایت امارات متحده عربی در سودان به‌سان داستان پادشاهی کوچکی است که رهبری قبیله‌ای را عهده‌دار شده، با این همه تلاش دارد نفوذی فراتر از وزن ژئواستراتژیکی که دارد، داشته باشد.

روایت شبکه‌های پنهان

یکی از شاخه‌های سلطنتی ابوظبی با سرپیچی از محدودیت‌های سنتی حکومت‌داری، سیاست‌ورزی را به شکل ابتکاری به افراد جانشین چون افراد خصوصی، شرکت‌ها، بانک‌ها، بازرگان‌ها، شبه‌نظامیان و مزدوران واگنر واگذار کرده است. داستان امارات در سودان، داستان شبکه‌هایی است که توسط ابوظبی برای دستیابی به اهداف استراژیک و تکمیل ظرفیت محدود دولتی، تنظیم شده‌اند. اگرچه تعامل رسمی امارات در سودان از طریق وزارتخانه‌های مسئول تعریف شده در حوزه‌های خارجی و امنیتی انجام می‌شود، اما شبکه‌های پنهانی که همگی به شکل تصادفی در ابوظبی و دبی به هم متصل هستند، اهرم‌های واقعی قدرت را در اختیار دارند. این شبکه‌ها به ابوظبی اجازه می‌دهند تا شرکا و رقبا، بازیگران دولتی و غیردولتی و قدرت‌های کوچک و بزرگ را به امارات وصل کنند، چنین فعلی این کشور خلیج فارس را به قطب اصلی تبدیل می‌کند که بازیگران منطقه‌ای و جهانی را به هم وصل می‌کند.

ارتباط با حمیدتی، جنگ سالار سودانی، شبکه‌هایی از ارتباطات و فعالیت‌های به ظاهر تصادفی را عریان می‌کند که همگی مستقیم یا غیرمستقیم به ابوظبی گره خورده‌اند؛ شبکه‌هایی که توسط مردی که در سودان کودتا کرد، تغذیه می‌شوند؛ پس شاهد چرخ و فلکی پیچیده از مولفه‌هایی چون سرمایه، سلاح، طلا و مزدورانی هستیم که توسط ابوظبی بعد از مهار بهار عربی تعریف شدند. هرکسی که می‌خواهد به جنگ در سودان پایان دهد، باید با امارات در ارتباط باشد چرا که هر راهی به ناچار به این کشور ختم می‌شود.

درباره مهره بدنام ابوظبی

از زمانی که حمیدتی در جنگ یمن به عربستان و امارات دست یاری داد، جنگ سالار به یک مهره مهم بالاخص در شبکه های اماراتی در سراسر منطقه تبدیل شده است. حمیدتی که در کنار شبه نظامیان ابوظبی در یمن_شبه نظامیان شورای انتقال جنوبی-فعالیت می کرد، برای مزدوران وابسته به خود سلاح و حقوق می گرفت. کشف بمب های خریداری شده توسط امارات در دستان نیروهای پشتیبانی سریع، نشان می دهد که ابوظبی نیز مستقیما قدرت حمیدتی را در میدان درگیری ها تقویت کرده است.

نکته این است که آیا این تسلیحات مستقیما توسط امارات در اختیار حمیدتی قرار گرفته اند یا از طریق شبکه های نیابتی تعریف شده ابوظبی در لیبی.به نظر می رسد آنچه از آن تحت عنوان« اکسپرس ابوظبی»  یاد می شود- شبکه ای که در سال 2019 از طریق خلیفه حفتر، فرماندهان امارات و گروه واگنرها به جنگ داخلی در لیبی دامن زده است- اکنون در حال گسترش دامنه نفوذش در سودان است. براساس اطلاعات به دست آمده توسط ایالات متحده، پول هایی که ابوظبی در این حوزه هزینه کرده به تسهیل ایجاد جبهه ای توسط گروه واگنر در شمال افریقا کمک کرد.

چرخ و فلک روغن‌کاری شده

زمانی که واگنرها حضورشان را در جنوب برجسته‌تر کردند، بر استخراج صنایع پر سود چون طلا در سودان متمرکز شدند. همزمان حمیدتی به عنوان یکی از ذینفعان کلیدی فعال در تجارت طلا ظاهر شد؛ چهره‌ای که به مرکزی برای عرضه طلا و پرداخت هزینه‌های عملیاتی واگنرها نیازی مبرم داشت. ابوظبی یکی از قطب‌های تجارت طلا در جهان، راه‌های لازم را برای مبادله طلا با پول نقد فراهم کرد. بار دیگر امارات متحده به عنوان یک مرکز کلیدی ظاهر شده است که بازیگران محلی را با قدرت‌های جهانی مرتبط کرده و تضمین می‌کند که جنگ اوکراین تزریق‌های نقدی لازم را دریافت می‌کند.

علاوه بر این، شرکت‌های درون‌شبکه‌ای گسترده‌تر واگنر مجاز به راه‌اندازی فروشگاه در امارات هستند. از همین رو یک شرکت پشتیبانی لجستیکی که پرسنل، تسلیحات و طلا در سراسر آفریقا را در اختیار دارد، اخیرا توسط وزارت خزانه‌داری ایالات متحده تحریم شد، اما ابوظبی فعلا در مقام انکار است.

همه راه‌ها به امارات ختم می‌شود

شبکه‌هایی که امارات از طریق تئاترهای منطقه‌ای مدیریت کرده، امروز کم و بیش به شکلی ارگانیک فعالیت دارند و ابوظبی باید جریان سرمایه و پشتیبانی زیرساختی‌شان را تسهیل کند. انگاری چرخ و فلک به خوبی روغن کاری شده، زیرا مهره‌ها در شبکه، استقلال خود را حفظ می‌کنند تا برنامه‌های مربوطه‌شان را تقویت کنند.

از آنجایی که حمیدتی هزار جنگجویش خود را در سال 2019 راهی لیبی کرد، حفتر امروز در حال ارسال کمک‌های نمادین به همرزمان خود در سودان است. نوعی دوگانگی ایجاد شده که با چشمانی غیرمسلح قابل رؤیت است، تصویری در ظاهر آشفته که توسط هیچ بازیگری کنترل نمی‌شود. امارات تنها مرکزی است که بخشی از دریچه‌های کلیدی را باز و بسته می‌کند.

امروز دیپلمات‌های غربی پس از سال‌ ها اشاره‌های ضمنی، انگشت اتهام را به سوی امارات نشانه می‌روند؛ بازیگری که دولت شبکه محورش را برای کمک به جنگ‌سالاران در لیبی و سودان و تقویت واگنرها تعریف و تقویت کرده است. با این همه، به جرات می‌توان گفت هر بازیگری، حتی ایالات متحده که خواهان پایان جنگ سودان است، باید ابتدا امارات را مهار کند چراکه همه مسیرها به حمیدتی در نهایت به امارات ختم خواهد شد.