علی ربیعی جامعه‌شناس که نویسنده کتاب زنده باد فساد نیز هست از ریشه‌ها و راه مبارزه با فساد در کشور در این گفت و گو صحبت می‌کند.

او اعتقاد دارد:«فساد مانند یک بیماری همه‌گیر است و هیچ گوشه‌ جهان از شر آن در امان نیست؛ اما برخی کشور‌ها توانستند آن را به نحوی کنترل کنند تا به یک بیماری تبدیل شود که خیلی آزاردهنده نیست و نباید نسبت به حل آن ناامید باشیم». این بخشی از سخنان علی ربیعی کهنه سیاست‌مدار جمهوری اسلامی در مصاحبه با اکوایران پیرامون پشت پرده فساد در کشور است.

این جامعه‌شناس در این گفت و گو به صحبت درباره علل پیدایش فساد و معضلات مبارزه با آن می‌پردازد و معتقد است که ما در مبارزه با فساد برخوردی مقطعی و سیاسی داشتیم.

ربیعی در بخش دیگر از سخنان خود به مقوله دولت بزرگ اشاره می‌کند و می‌گوید که خصوصی‌سازی ما آن طور که باید اجرا نشد و ما شرکت‌ها را از سیطره دولت در صندوق‌های رأی گرفتیم و به دولتی دادیم که ارتباطی با آرای ندارد.
 

کتاب زنده باد فساد

سخنگوی پیشین دولت نویسنده کتابی به نام زنده باد فساد است که در آن به بررسی جامعه‌شناسی سیاسی فساد در دولت‌های جهان سوم پرداخته است و مطرح می‌کند که هرگاه تجمیع قدرت و عدم پاسخگویی در یک جا جمع شد بسترهای فساد نیز به وجود می‌آید.

علی ربیعی روایت‌های شنیدنی بسیاری نیز نقل می‌کند؛ مانند مدیری که برای جایگاه خود همواره مشغول به جمع‌آوری مهر ستادهای انتخاباتی بود و وزیری که برای دو وزارت‌خانه غیرمرتبط رزومه آماده کرده بود.

مبارزه با فساد همواره دغدغه این استاد دانشگاه بوده و معتقد است که یکی از راهکار‌های مبارزه با فساد گزینش صحیح مدیران است و بدترین این مدیران را مدیران توصیه‌ای می‌داند که جایگاه او را مشخص می‌کنند و می‌فرستند تا به آن‌ها خدمات بدهد.

او در ادامه سخنان خود به برخورد گزینشی با فساد اشاره می‌کند و می‌گوید که در برخی موارد جامعه در برخورد با فساد احساس عدالت نمی‌کند و پرونده آقایان سیف و عراقچی را مثال می‌زند و از عملکرد آن‌ها دفاع می‌کند.