پشت پرده برکناری عجیب آقای وزیر

به گزارش اکوایران، کناره گیری غیر معمول «کین گانگ» به عنوان وزیر امور خارجه چین، یکی دیگر از شکست‌های عمومی برای شی جین پینگ، رهبر چین است، که نشانه‌ای از این است که حضور او در بالاترین سطح با مشکلات جدی روبرو شده است.

به نوشته اندیشکده شورای روابط خارجی، کین که اواخر سال گذشته به این سمت منصوب شد روز سه شنبه طی اعلامیه یک جمله‌ای دولت از این سمت برکنار شد. جانشین او همان سلفش، وانگ یی است که به مقام هماهنگ کننده امور سیاست خارجی در راس حزب کمونیست چین ارتقا یافته بود.

کین بیش از یک ماه در غیبت بوده است. در ابتدا، زمانی که او مجبور شد جلسات مهم با رهبران خارجی را از دست بدهد، وزارت امور خارجه چین گفت که او بیمار است. با این حال، شایعات شروع به چرخیدن کردند، که او به دردسر افتاده است، شاید به دلیل رابطه با یک روزنامه نگار تلویزیونی.

حقیقت در نهایت آشکار خواهد شد – معمولاً در چین چنین می‌شود، اگرچه گاهی ماه‌ها یا سال‌ها طول می‌کشد – اما نحوه اخراج او بعید می‌سازد که این امر به دلایل مشکلات سلامتی بوده باشد. این واقعیت که دولت به مدت یک ماه سکوت اختیار کرد و سپس با اعلامیه‌ای کوتاه او را کنار گذاشت، یک نحوه معمول برخورد حزب کمونیست چین با بحران‌ها است. نام او همچنین از سایت وزارت امور خارجه پاک شد و به نظر می‌رسد که این وزارتخانه می‌خواهد از رهبر اخیر خود فاصله بگیرد.

خروج کین برای سیاست خارجی چین اهمیت چندانی نخواهد داشت. وزرای خارجه، کارمندان دولتی هستند که تصمیمات حزب را اجرا می کنند. در عوض، نکته کلیدی این است که شی جین پینگ اکنون یک شکست عمومی شرم آور دیگر را متحمل شده است، موضوعی که قضاوت او را - که اکنون به تنهایی در راس حزب حکومت می کند- زیر سوال می‌برد.

در طول هجده ماه گذشته، او یک بار درست قبل از شروع تهاجم نابسامان به اوکراین، صریحاً از ولادیمیر پوتین، رهبر روسیه، حمایت کرده است. او همچنین نتوانسته است به مشکلات اقتصادی رسیدگی کند، مشکلاتی که کشور را دچار رکود کرده و منجر به کندی رشد اقتصادی شده است، به طوری که بسیاری از چینی‌ها وضعیت فعلی را مانند یک رکود تمام عیار احساس می‌کنند. سیاست کووید او نیز در سال گذشته به طور گسترده در داخل چین مورد انتقاد قرار گرفت: او در ابتدا اصرار داشت که شهرها را حتی در حالی که دیگر کشورها به سمت واکسن‌های mRNA حرکت می‌کردند قرنطینه کند، و سپس تمام کنترل‌های کووید را بدون اجرای کمپین واکسیناسیون برای افراد مسن یا افزایش افزایش ذخایر دارو کنار گذاشت. این منجر به مرگ حداقل یک میلیون نفر از افراد مسن در یک دوره دو ماهه شد.

در یک سیستم بسته مانند چین، بسیاری از مشکلات را می‌توان از دید مردم دور نگه داشت. اما شکست‌های شی شکست‌هایی است که همه مردم چین می‌توانند آن‌ها را احساس و ببینند. اعداد رشد اقتصادی را می توان نادیده گرفت، اما در نهایت مردم آنچه را که باید بدانند می‌دانند - و می‌دانند که پول کمتری در جیب‌های خود دارند. آن‌ها همچنین می‌توانند سیاست‌های احمقانه علنی در مورد کووید را ببینند و کمتر کسی است که متوجه اخراج عجیب وزیر خارجه او نشده باشد.

یک عامل این شکست‌ها را به هم مرتبط می‌کند: این احساس که شی به طور فزاینده‌ای منزوی شده است و دیگر به توصیه‌های عالی که می‌تواند از بوروکراسی چین دریافت کند گوش نمی‌دهد. این مشکل او با اصلاحات بازارمحور است که در پس رکود است. بحث در مورد سیاست اقتصادی بیشتر از هر دوره‌ای از زمان شروع اصلاحات و «دوران بازگشایی» در اواخر دهه 1970 ممنوع است.

به همین ترتیب چسبیدن سرسختانه او به کووید صفر و سپس تغییر نظر ناگهانی او نشان می‌دهد که او به بهترین افراد در سیستم بهداشت عمومی کشورش گوش نمی‌دهد. و ارتقاء کین توسط او نیز بسیاری از هنجارها را دور زد، و این یک قضاوت نادرست دیگر در زمینه پرسنل بود.

پیامدها برای شی فوراً وحشتناک نیستند. او به قدری مخالفان را حذف کرده است که با هیچ چالش کننده‌ای روبرو نخواهد شد. اما این شکست‌ها احتمالاً به‌عنوان نشانه‌هایی تلقی می‌شوند از این که دولت شی از جامعه جدا شده و در حال استخوانی شدن است؛ سخت‌تر و شکننده‌تر شده و در حال دور کردن کشور از پویایی دهه‌های گذشته خود است.