به گزارش اکوایران، ساختار کنونی ارتش روسیه یک دهه قبل از تهاجم به اوکراین ایجاد شد و استراتژی که برای انجام تهاجم انتخاب شد، عمیقاً ناقص بود. دو نفر مسئول ساخت آن ارتش شکننده و طراحی نقشه های تهاجم بودند که هر دو در سال 2012 به قدرت رسیدند: سرگئی شویگو، وزیر دفاع  و ژنرال والری گراسیموف، رئیس ستاد نیروهای مسلح روسیه.

پشت پرده شکست‌های روسیه در اوکراین

زمانی که ارتش پوتین به سان پوسته ای توخالی خود را عریان کرد و استراتژی که روسیه برای چنین حمله ای بدان متوسل شده بود، در هم شکست، همه تصور می کردند تزار این دو چهره را اخراج کند. اما آنها نه تنها مجازات نشدند بلکه در سمت های خود باقی مانده و از فوریه 2022 در کانون جدل ها قرار دارند.با از هم پاشیدن طرح نخست حمله، زمانی که مشخص شد که نظامیان از آمادگی لازم برای تحقق اهداف کرملین برخوردار نیستند، رهبران روسیه دستور خروج ده ها هزار نیروی مکانیزه روسیه از شمال کی یف و خارکوف را صادر کردند. این نیروها در منطقه دونباس، مستقر شدند. با توجه به شرایط، انتخاب این گزینه، انتخاب بد در برابر بدتر بود.

تابستان 2022 ارتش روسیه پیشرفت های اندکی را درشهرهای کلیدی ماریوپول، سورودونتسک و لیسیچانسک از آن خود کرد اما اوایل ژوئیه، پیشروی نظامیان روس به سمت غرب متوقف شد. در همین حال، فرماندهی اوکراین هزاران سرباز و سرباز وظیفه خود را قربانی کرد تا حرکت روس ها به سمت غرب را کند و سپس متوقف کند و همزمان دو آرایش تهاجمی ایجاد کند. در چنین شرایطی، زمانی که بخشی از سربازان روس در حال لیسیدن زخم‌های خود و التیام دردهای جنگ دونباس بودند، گروهی دیگردر خرسون مشغول آماده‌سازی برای حمله گسترده اوکراین بودند. در حالی که نظامیان روس در یک قدمی خرسون قرار داشتند، ژنرال والری زالوژنی، فرمانده نیروهای مسلح اوکراین، بزرگترین شگفتی جنگ را رقم زد. زالوژنی به شکل مخفیانه نیروی نظامی وسیعی را جمع آوری کرد و در شرایطی که روس ها هنوز آماده نبودند، حمله را کلید زد.این عدم آمادگی زمینه ساز شکست دیگری شد.

107200325-1677516250142-gettyimages-1247534268-_il_4245چرایی انفعال تزار

طبیعتا شویگو و گراسیموف، نمی بایست به نیروهای آموزش ندیده که فاقد آمادگی بودند، تکیه می کردند.به همین دلیل کرملین، هزاران سرباز و هزاران کیلومتر مربع را از دست داد. آغاز دسامبر 2022، پوتین متوجه شد که دو رهبر ارشد نظامی اش حمله‌ای ضعیف با منابع ناکافی را طراحی کرده اند. با این همه بازهم پوتین برای تنبیه یا اخراج دو ژنرالش گامی برنداشت.شاید برای ان که بر روی اشتباهات شویگو و گراسیموف سرپوش گذاشته شود، شکست در خرسون، قربانی می خواست. قرعه به نام ژنرال سرگئی سوروویکین افتاد.

پوتین نه تنها از به چالش کشیدن ژنرال های ارشد خود امتناع کرد، بلکه ژانویه، به سوروویکین تنزل درجه داد  و گراسیموف را به عنوان فرمانده نیروهای رزمی روسیه برگزید.شاید همین انفعال به پریگوژین فرصت داد تا در برابر پوتین ایستاده و درگیر کودتایی نافرجام شود.پیش از وقوع کودتا، برخی از مجرب ترین و موفق ترین ژنرال های روس از وزارت دفاع و فرمانده نیروهای مسلح شکایت داشتند. اما پوتین به جای توجه به هشدارهای ژنرال های رزمی اش، فرماندهان ارتش 58، لشکر 106 هوابرد و لشکر 7 هوابرد را اخراج کرد و در برابر این دو منفعلانه خود را کنار کشید. بی دلیل نیست که طی روزهای اخیر هشت ژنرال توسط گراسیموف و شویگو برکنار شده اند.

wladimir-putinدفاع از حمله مهم تر است

ارتش روسیه پس از صرف 6 تا 9 ماه جهت ساخت سیستمی پیچیده و حرفه ای از کمربندهای دفاعی، عملکرد تحسین برانگیزی داشتنه است. شاید فرماندهان روس به این نتیجه رسیده اند که دفاع همیشه قوی تر از حمله عمل می کند. موفقیت اخیر روسیه در خنثی کردن حمله اوکراین به همان اندازه که مدیون گام‌های اشتباه فاحش رهبران اوکراینی است، مدیون برنامه‌های رهبران کرملین نیز هست. مقوله ای که می تواند سرنوشت جنگ را به شکل متفاوتی رقم بزند.سربازان و رهبران تاکتیکی و عملیاتی روس از زمان شروع جنگ تجربه بسیاری را جمع کرده اند. برخی از آنها برای انطباق با شرایط جنگ مدرن، هم از نظر تهاجمی و هم تدافعی، ظرفیت خود را افزایش دادند. به همین دلیل برخی از تحلیلگران بر این باورند که هر اندازه جنگ طولانی شود، بخش عمده ای از سربازان روس قابلیت های خود را افزایش خواهند داد. این مقوله تاکنون در باره بالاترین رهبران روسیه صدق نکرده هرچند قادر است تعیین کننده مرحله بعدی جنگ باشد.

1677300547267احیای دکترین دفاعی شوروی

آنگونه که 19فورتی فایو نوشته،دکترین دفاعی که روس‌ها از ژانویه سال جاری بدان متوسل شدند، مستقیماً برگرفته از دستورالعمل‌های چند دهه پیش شوروی است که هدف از آن، تضعیف قدرت حریف با توسل به دفاع متحرک و منعطف است. زمانی که رقبا به سطح حساسی از ضعف برسند، روس‌ها برای انجام یک ضد حمله بزرگ آماده خواهند شد.طبیعا فرایند حاکم، آزمونی واقعی برای رهبران ارشد روسیه و شخص پوتین خواهد بود. اگر روسیه نتواند یک نیروی تهاجمی که شهرهای بزرگ را تصرف کند یا حداقل تصرف تمام دونباس را تکمیل کند را مستقر نماید، در شرایط هشدار قرار خواهد گرفت. تزار پیش از این به واسطه چالش های ناتمام با رهبران نظامی ارشدش طعم کودتا و شورش را تجربه کرده است. اگر طرح‌هایی که گراسیموف و شویگو ارائه می‌دهند، و پوتین بدان ها مجوز می‌دهد، نتوانند در جنگ کارایی داشته باشند و درگیری به بن‌بستی طولانی‌مدت با چشم انداز حداقلی برای پیروزی تبدیل شود، پوتین و سربازان درجه یکش ممکن است اعتماد به نفسشان را از دست بدهند. در چنین شرایطی امنیت شخص تزار نیز به احتمال بالا به خطر می افتد.