به گزارش اکوایران، بن‌بست کمک‌های آمریکا و اروپا، متحدان اوکراین را به فکر چیزی انداخته است که از همان روزهای اولیه تهاجم روسیه از تصور کردن آن امتناع می‌کردند؛ اینکه ولادیمیر پوتین ممکن است پیروز شود.

این که با متوقف شدن کمک بیش از 110 میلیارد دلاری در مناقشات سیاسی در واشنگتن و بروکسل، کی‌یف تا چه زمانی می‌تواند نیروهای روسیه را مهار کند و از شهرها، نیروگاه‌ها و بنادر اوکراین در برابر حملات موشکی دفاع کند، به طور فزاینده‌ای مورد سوال است.

به گزارش بلومبرگ، فراتر از پیامدهای بالقوه فاجعه بار برای اوکراین، برخی از متحدان اروپایی در خفا تأثیر شکست سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در بزرگترین درگیری در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم را بررسی کرده‌اند. به گفته افرادی که با مکالمات داخلی آشنا هستند و برای بحث در مورد موضوعاتی که علنی نیست، خواستند نامشان فاش نشود، آنها در حال ارزیابی مجدد خطراتی هستند که روسیه جسور شده برای اعضای ائتلاف در شرق ایجاد می‌کند.

در حالی که شرکا و متحدان ایالات متحده در مورد اینکه وعده‌های دفاعی واشنگتن تا چه حد قابل اعتماد است، سؤال می‌کنند، تاثیرات این اتفاق در سراسر جهان ملموس خواهد بود. آنها گفتند که تأثیر چنین عقب‌نشینی استراتژیکی بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که در نتیجه خروج ناکام ایالات متحده از افغانستان در سال 2021 ایجاد شد.

و این صرف نظر از دورنمای پیروزی احتمالی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده و عقب نشینی از اتحادهای بزرگ از جمله ناتو، و توافق با پوتین بر سر اوکراین است.

احساس رو به رشد هشدار در بیانیه‌های عمومی رهبران به چشم می‌خورد. آنها در حالی که حامیان کمک به اوکراین به مخالفان توصیه می‌کنند که کمک‌های حیاتی را گروگان اولویت‌های سیاسی داخلی نکنند، لحن شدیدتری به خود گرفته‌اند، چیزی که در بحث‌های قبلی به ندرت اتفاق افتاده است.

لئو وارادکار، نخست‌وزیر ایرلند هفته گذشته در نشست اتحادیه اروپا گفت: «اگر اوکراین از حمایت اتحادیه اروپا و ایالات متحده برخوردار نباشد، پوتین پیروز خواهد شد.»

زلنسکی روز سه‌شنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی در کیف، با اشاره به پیشرفت‌هایی که نیروهایش از روزهای اولیه تهاجم داشته‌اند و حمایت‌هایی که از متحدان اوکراین دریافت کرده‌اند، آغاز شکست اوکراین در جنگ را رد کرد. او با اشاره به تأخیر کمک‌های خارجی و کمبود گلوله‌های توپ گفت: «ما چالش‌هایی داریم.»

با این حال، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده هفته گذشته متعهد شد که «تا زمانی که بتوانیم» از اوکراین حمایت خواهد کرد، یک تغییر لفظ از قول قبلی «تا هر زمانی که طول بکشد.»

جمهوری‌خواهان تندرو در کنگره از تصویب حمایت 61 میلیارد دلاری برای سال آینده خودداری کرده‌اند تا زمانی که بایدن به خواسته‌های آنها برای اعمال سیاست‌های سخت‌تر در مرزهای جنوبی آمریکا تسلیم شود. تاکنون تلاش‌ها برای دستیابی به توافق با شکست مواجه شده است. روز دوشنبه، پنتاگون هشدار داد که اگر قانونگذاران اقدامی نکنند، پول تسلیحات جدید برای اوکراین در 30 دسامبر تمام خواهد شد.

علاوه بر شک و تردید فزاینده عمومی در مورد هزینه حمایت از اوکراین، نتایج ناامیدکننده ضدحمله کیف در تابستان امسال - سربازانش تنها دستاوردهای اندکی در برابر نیروهای مستقر روسیه به دست آوردند - این پرسش را ایجاد کرده که آیا هدف اعلام شده اوکراین برای بازپس‌گیری تمام سرزمین‌های اشغالی توسط پوتین واقع بینانه است یا نه. اخیراً، مقامات متفقین به‌جای پیشرفت‌های گسترده روی زمین که در سال اول جنگ مشاهده شد، به دنبال برجسته کردن موفقیت‌های نظامی اخیر کیف، از جمله حملات موفقیت‌آمیز آن به نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه بودند.

کریستین برزینا، مدیر عامل صندوق مارشال آلمان در واشنگتن گفت: «نگرانی فزاینده در مورد عدم انتقال کمک به اوکراین در دو سوی اقیانوس اطلس و ناامیدی از این رکود با عواقب وخیم میدان جنگ وجود دارد. احتمال از دست دادن اراضی بیشتر و حتی حاکمیت اوکراین هنوز روی میز است.»

به گفته مقامات اروپایی، اگر اوکراین تسلیحات مورد نیاز برای دفاع از خود را دریافت نکند، روسیه احتمالاً برای تصرف قلمرو بیشتر و تخریب زیرساخت‌های بیشتر تلاش خواهد کرد. به گفته آنها، اوکراینی که قادر به دفاع از خود نیست، ممکن است مجبور شود توافق آتش‌بس بر اساس شرایط روسیه را بپذیرد.

حامیان اوکراین در اتحادیه اروپا و ایالات متحده به دنبال کمک هستند که احتمالا در اوایل سال آینده به شکلی تایید می‌شود. به گفته مقامات اما بعید است که این امر به یک پیشرفت بزرگ در میدان نبرد منجر شود. فراتر از آن، چشم‌انداز پیش رو، در شرایطی که بن‌بست روی زمین به طور فزاینده‌ای روشن می‌کند که جنگ ممکن است برای سال‌های آینده ادامه داشته باشد، تیره و تار است.

در کشورهای بالتیک، مقامات از حالا به مردم می‌گویند که برای جنگ بعدی آماده باشند، زیرا نیروهای پوتین در اوکراین نابود نمی‌شوند. بحث از «اگر» روسیه حمله کند به تمرکز بر آمادگی‌های مشخص برای آن دورنمایی که زمانی غیرقابل تصور بود، تغییر کرده است.

علیرغم تضمین‌های عمومی بایدن، سؤالات در مورد اینکه آیا ایالات متحده و سایر متحدان واقعاً نیروهای خود را برای دفاع از کشورهای کوچکی که زمانی بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند در معرض خطر قرار می‌دهند یا نه، در حال افزایش است.

مارتین هرم، فرمانده ارتش استونی هفته گذشته در مصاحبه‌ای با یک ایستگاه تلویزیونی محلی گفت: «روسیه از ناتو نمی‌ترسد.»

بر اساس گفته‌های او تخمین زده می‌شود که ارتش روسیه می‌تواند ظرف یک سال پس از پایان درگیری در اوکراین، برای حمله به ناتو آماده باشد. سایر مقامات غربی گفتند که احتمالاً حداقل چندین سال طول می‌کشد تا پوتین خسارات عظیمی را که ارتشش در اوکراین متحمل شده است جبران کند، چه رسد به اینکه نیروهای بسیار توانمندتر ناتو را تهدید کند.

اما اعتماد قبلی مبنی بر اینکه حمله به اوکراین یک «شکست استراتژیک» برای رهبر روسیه خواهد بود کمرنگ شده است، و در برخی زمینه‌ها با این احساس رو به رشد جایگزین شده است که شرط بستن پوتین برای پیشی گرفتن از ایالات متحده و متحدانش ممکن است درست باشد.

فنلاند که امسال در بحبوحه تهدید فزاینده روسیه به ناتو ملحق شد، تقویت دفاعی خود را افزایش داده و به دنبال تمرکز بر روابط امنیتی با ایالات متحده است. پوتین روز یکشنبه هشدار داد که روسیه قصد دارد نیروهای بیشتری را در امتداد مرز خود مستقر کند که طولانی‌ترین مرز بین روسیه و یکی از اعضای ناتو است. او گفت: «تا به حال هیچ مشکلی وجود نداشت. اکنون وجود خواهد داشت.»

یکی از مقامات غربی توضیح داد که چگونه پیروزی روسیه باعث هجوم پناهجویان به سمت اتحادیه اروپا و فشار بر خدمات در آن کشورها و تشدید تنش بین اعضا می‌شود. به گفته این مقام مقاومت اوکراین به تاکتیک‌های چریکی روی می‌آورد به این معنی که نبرد با اهرم پایین‌تری ادامه می‌یابد و بی‌ثباتی در مرز شرقی اتحادیه اروپا را تداوم می‌بخشد.

برخی دیگر از مقامات گفتند که بعضی از کشورهای اروپایی ممکن است به دنبال تقویت روابط خود با مسکو یا پکن باشند تا از اتکای بیش از حد به ایالات متحده غیرقابل اعتماد خودداری کنند.

در گزارشی که موسسه مطالعات جنگ در هفته گذشته منتشر کرد گفته شد که با نزدیک‌تر شدن نیروهای روسیه به مرزهای لهستان، اسلواکی، مجارستان و رومانی و کریمه که به کرملین موقعیت مسلط در دریای سیاه را می‌دهد، ایالات‌متحده باید سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در نیروهای اروپایی خود انجام دهد تا یک عامل بازدارنده معتبر ایجاد کند.

ایالات متحده باید «بخش قابل توجهی» از نیروهای زمینی خود و همچنین «تعداد زیادی» از هواپیماهای رادارگریز را مستقر کند. با توجه به محدودیت‌های تولید ایالات متحده، این امر می‌تواند کاخ سفید را مجبور کند بین حفظ نیروهای کافی در آسیا برای دفاع از تایوان در برابر حمله احتمالی چین، یا جلوگیری از حمله روسیه به ناتو یکی را انتخاب کند.

تحلیلگران به رهبری فردریک دبلیو کاگان در این گزارش می‌گویند: «کل این تعهد هزینه زیادی خواهد داشت. این هزینه تا زمانی که تهدید روسیه ادامه داشته باشد - به طور بالقوه زمانی نامحدود- ادامه خواهد داشت.»