مسیری که اوکراین می‌تواند مچ پوتین را بخواباند

به گزارش اکوایران، کاخ سفید و غرب به صورت کلی، به دلیل عدم تمایل به طراحی یک استراتژی ثابت برای کمک به اوکراین در راستای پیروزی در جنگ دفاعی خود علیه روسیه، به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.

فایننشال تایمز در 22 مارس گزارشی را منتشر کرد مبنی بر اینکه کاخ سفید از دولت اوکراین خواسته تا حملات پهپادی خود به پالایشگاه‌های نفت روسیه را متوقف کند، زیرا ظاهراً این امر باعث افزایش قیمت سوخت در ایالات متحده در دوران کمپین انتخابتی جو بایدن می‌شود.

اما اگرچه تولید گازوئیل و بنزین روسیه کاهش یافته است، به نظر می‌رسد صادرات جبرانی نفت خام در حال افزایش است.

به گزارش بزن وبگاه ناینتین فورتی‌فایو، اگر کاخ سفید واقعاً خواستار توقف حملات هواپیماهای بدون سرنشین اوکراینی شده، این به منزله تلاشی خودخواهانه یا بسیار نادرست برای معامله خون اوکراینی با نفت غرب حتی در شرایطی است که غیرنظامیان اوکراینی به شدت در معرض بمباران تروریستی روسیه هستند. خود کیف نیز این درخواست را رد کرده و اعلام کرده است که به هیچ وجه با چنین درخواستی موافقت نخواهد کرد.

حقیقت نامشخص است، اما داستان تایمز (احتمالاً با الهام از کرملین برای ایجاد اختلاف) نشان می‌دهد که غرب درباره استراتژی شکست روسیه سر در گم است.

خوشبختانه، از دیدگاه اوکراین، یک استراتژی از منطق رویدادهای سراسر صحنه جنگ شروع به ظهور کرده است. این استراتژی به تخیل زیادی از غرب نیاز ندارد، بلکه صرفاً به فزاینده گرایی (برای اوکراینی‌ها بسیار پرهزینه) نیاز دارد که مشخصه اقدامات غرب در دو سال گذشته بوده است.

این استراتژی بر چندین شرط متکی است، اما به نظر می‌رسد با روندهای اخیر سازگار باشد. شرط اول این است که خطوط دفاعی کنونی اوکراین به طور کلی پابرجا باشند و بدبینی موجه نباشد. خط خارکف در شمال از نظر جغرافیایی مطلوب است. در جنوب، جایی که روس‌ها اخیراً در منطقه دونباس دستاوردهایی به دست آورده‌اند، نیروهای مسلح اوکراین می‌تواند 15 تا 20 کیلومتر به سمت خط دفاعی از رودخانه‌ها و تالاب‌ها عقب‌نشینی کند و منتظر رسیدن گلوله‌های توپخانه بیشتر باشد. کل خط تماس دو طرف از پهپادها اشباع شده است و تجربه سال گذشته نشان داده است که هواپیماهای بدون سرنشین عنصر غافلگیری را از بین می‌برند و خطوط دفاعی را هم موثر و هم ایستا می‌کنند.

وضعیت به طور قابل توجهی برای اوکراینی‌ها در جنوب مطلوب‌تر است. نیروهای مسلح به طور جدی دفاع ضد هوایی روسیه در کریمه را به خطر انداخته است و ترکیبی از موشک‌های هوا به زمین کوتاه‌برد و موشک‌های کروز ساخت اوکراین و پهپادهای سطحی، اکثر ناوگان BSF روسیه (ناوگان دریای سیاه) را مجبور کرده است که از پایگاه اصلی خود در سواستوپل به سمت نووروسیسک در ساحل شرقی دریای سیاه حرکت کنند.

لازم به ذکر است که اوکراین استراتژی نظامی خود را اصلاح کرده است. تاکید بر بازپس گیری قلمرو، با هزینه‌های گزاف، که نیروهای مسلح در حمله تابستان 2023 موفق به انجام آن نشد، نیست، بلکه بر نابودی پرسنل، لجستیک و ظرفیت صنعتی دشمن است. بر اساس اظهارات ولادیمیر زلنسکی مبنی بر اینکه کریمه در سال جاری کانون اقدامات ارتش خواهد بود، حملات اوکراین به کریمه و BSF به خوبی در خدمت این هدف هستند.

با سلاح‌های مناسب، اوکراین می‌تواند از دو آسیب پذیری کلیدی روسیه سوء‌استفاده کند. یکی اتکای جغرافیایی روسیه به دریای سیاه برای بخش عمده‌ای از تجارت کالاهای بین المللی آن است. دیگری اتکای اقتصاد به نفت است. پهپادهای اوکراین اهداف نفتی را تا شمال سنت پترزبورگ و تا جنوب تاپسه در جنوب شرقی ساحل دریای سیاه هدف قرار داده‌اند. نکته قابل توجه این است که کرملین صادرات بنزین را متوقف کرده است.

منابع اوکراینی و غربی موافق هستند که پهپادهای ارتش اوکراین ظرفیت پالایشی روسیه را حدود 14 درصد از ژانویه تا مارس کاهش داده‌اند. دو روند احتمالاً دنبال خواهد شد. یکی این است که حملات هواپیماهای بدون سرنشین ارتش در پیچیدگی تکنولوژیک و تکرار افزایش خواهد یافت. مورد دیگر این است که مسکو اقدامات متقابلی را انجام خواهد داد، به احتمال زیاد با انتقال برخی از تأسیسات پدافند هوایی به دور از منطقه جنگی به منظور پوشش پالایشگاه‌های داخل روسیه. می‌توان حدس زد که این دو روند تقریباً یکدیگر را خنثی می‌کنند. بنابراین اوکراین می‌تواند به کاهش ظرفیت پالایشی با نرخ فعلی ادامه دهد، به‌ویژه با توجه به اینکه قلمرو روسیه برای پوشش کامل بسیار بزرگ است.

از نظر ریاضی، ظرفیت پالایش روسیه می‌تواند تا پایان ژوئن 28 درصد و تا پایان سپتامبر 42 درصد کاهش یابد. به عبارت دیگر، ظرفیت پالایش در بخش اروپایی روسیه ممکن است تا پایان سپتامبر بیش از یک چهارم یا یک دوم کاهش یابد، حتی اگر سوخت حال حاضر در انبارها تمام شود. واردات سوخت از بلاروس یا ایران و حمل و نقل از سیبری برای جبران این کسری کافی نخواهد بود.

اخبار اقتصادی نیز برای روسیه خوب نیست. حدود نیمی از ذخایر ارز خارجی روسیه به ارزش 600 میلیارد دلار در بانک‌های غربی مسدود شده است. این در حالی است که دارایی‌های نقدی در صندوق ثروت ملی داخلی از ژانویه 2022 تا دسامبر 2023، 44 درصد کاهش یافته است - یعنی از حدود 100 میلیارد دلار به 56 میلیارد دلار. کرملین هزینه‌های نظامی را به سطوح بی‌سابقه‌ای افزایش داده است که رشد تولید ناخالص داخلی را به 3.6 درصد در سال 2023 رسانده است، در حالی که بیکاری به دلیل تقاضای صنعت نظامی برای نیروی کار پایین است. موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم گزارش داد که در سال 2024 هزینه‌های نظامی 140 میلیارد دلار خواهد بود که 35 درصد از کل هزینه‌های دولت و 7.1 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. در اینجا باید درک کرد که هزینه‌های صنایع جنگی به اصطلاح «هزینه‌های تأسف‌انگیز» هستند، زیرا سرمایه‌گذاری را از مصارف غیرنظامی مولد کم می‌کنند. در نتیجه، افزایش تولید ناخالص داخلی ادعایی، در حالی که تخصیص برای آموزش، بهداشت و خدمات اجتماعی کاهش می‌یابد، یک آمار گمراه‌کننده است که از دست دادن رفاه عمومی را پنهان می‌کند.

اگر قرار بود اقتصاد به دلیل کمبود سوخت آسیب ببیند، روسیه نمی‌توانست رقابت صنعتی با اوکراین و شرکای غربی‌اش را که اکنون تبدیل به ویژگی جنگ شده، حفظ کند. برخی از کارشناسان اوکراینی معتقدند که تولیدات نظامی روسیه به اوج خود رسیده است و به دلیل فقدان ماشین آلات و قطعات تحریم شده غربی، فضای کمی برای توسعه دارد. کارشناسان همچنین تأیید می‌کنند که تلفات تجهیزات روسی در قسمت خط مقدم از ظرفیت جایگزینی بیشتر است.

بنابراین، می‌توان یک یا دو سال بعد وضعیتی را تجسم کرد که در آن بخش عمده تجهیزات نظامی روسیه از هم پاشیده شده است، خزانه خالی است، و هیچ پولی برای بازسازی اقتصاد غیرنظامی وجود نخواهد داشت.

دورنمای تیره و تار اقتصاد شاید توضیح دهد که چرا کرملین اخیراً مایل بود نیروی هوایی خود را در منطقه دونباس، جایی که نیروهای روسی 14 هواپیما را در همین چند روز در ماه فوریه از دست دادند، به خطر بیندازد. به این معنا که کرملین احتمالاً احساس می‌کند که زمان بسیج بیشتر منابع نظامی به نفع روسیه نیست. پاسخ اصلی روسیه احتمالاً ادامه حملات موشکی به زیرساخت‌های انرژی اوکراین و بمباران تروریستی غیرنظامیان خواهد بود.

در واقع، مهم‌تر از آن، اگر غرب به تامین تسلیحات اوکراین در اندازه ضروری ادامه دهد، زمان به نفع روسیه نخواهد بود. شرکای غربی اوکراین باید به اندازه کافی تسلیحات مناسب برای اوکراین فراهم کنند تا مطمئن شوند شرایط استراتژیک ذکر شده در بالا معتبر است. نیروهای مسلح اوکراین باید بتواند خطوط دفاعی خود را حفظ کند و حملات موشکی روسیه را رهگیری کند. و به هدف قرار دادن اهداف در کریمه، دریای سیاه و در خود روسیه ادامه دهد تا در نهایت کریمه و سپس دونباس آزاد شود.

هیچ پایه واقعی برای یاس و بدبینی غربی وجود ندارد. یک استراتژی قابل اجرا برای پیروزی اوکراین و غرب در دسترس است و صرفاً مستلزم اقدامات قاطعانه است.