افزایش نگرانی‌ها از فروپاشی احتمالی ارتش اوکراین

به گزارش اکوایران، حملات موشکی روسیه به سیستم انرژی اوکراین، بمباران دومین شهر بزرگ این کشور و پیشروی‌ها در امتداد جبهه، نگرانی‌هایی را مبنی بر این که تلاش‌های نظامی کیف در حال نزدیک شدن به نقطه شکست است، برانگیخته است.

به گفته مقامات غربی آگاه از وضعیت، کمبود شدید مهمات و نیروی انسانی در طول 1200 کیلومتری جبهه و شکاف‌های پدافند هوایی نشان می‌دهد که اوکراین در شکننده‌ترین لحظه خود در بیش از دو سال جنگ قرار دارد.

به گفته یک مقام آگاه، خطر فروپاشی دفاع اوکراین است، رویدادی که به کرملین فرصتی برای پیشروی بزرگ برای اولین بار از مراحل اولیه درگیری می‌دهد.

به گزارش بلومبرگ، با جامعه‌ای که از جنگ خسته شده است، چند ماه آینده سخت‌ترین آزمون اوکراین خواهد بود، به‌ویژه در شهر خارکف در شرق کشور، که هدف حملات قرار گرفته است.

کریستینا مالیوا، که پس از حمله روسیه از شهر گریخت و سپس بازگشت، گفت با وجود این که اکثر ساکنان شهر باور ندارند کرملین بتواند کلانشهری را تصرف کند که جمعیت آن قبل از جنگ 1.5 میلیون نفر بود، غیرقابل پیش‌بینی بودن این حملات باعث ترس ساکنان شهر شده است.

مالیئیوا، صاحب یک مرکز خانواده که پس از یک سال اقامت در کرواسی و بریتانیا در سال 2023 بازگشته است، در مصاحبه‌ای گفت: «در خارکف روحیه بسیار افسرده‌ای وجود دارد. سال گذشته مردم شروع به بازگشت کردند، رستوران‌های جدیدی افتتاح شد. اکنون می‌بینم که مردم دوباره فرار می‌کنند.»

به گفته یکی از مقامات، نیروهای روسیه از شکاف فزاینده در تامین مهمات سود می‌برند. مسکو قرار است امسال 6 میلیون گلوله را با افزایش تولید و تدارکات از دیگر کشورها به دست آورد.

مهم‌تر از همه چیز، بسته کمک 60 میلیارد دلاری ایالات متحده است، که قربانی درگیری‌های داخلی آمریکا شده است. به گفته مقامات، اگر این بودجه تامین نشود، هیچ جایگزینی برای اوکراین در تاریک‌ترین لحظاتش وجود ندارد.

نیروهای کی‌یف در حالی که به هیچ‌وجه نمی‌توانند سرزمین‌های اشغالی را که هدف سال گذشته بود پس بگیرند، در تلاش برای حفظ خط پیشروی روسیه هستند. رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی هفته گذشته گفت که روسیه ممکن است تا اول ژوئن بتواند 300 هزار نیروی جدید را به خدمت بگیرد.

به گفته سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید، کنگره باید برای تایید کمک‌های نظامی اقدام کند و هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد.

در همین حال یک مقام آمریکایی که نخواست نامش فاش شود گفت که ایالات متحده هیچ نشانه‌ای از پیشرفت قریب الوقوع نیروهای روسی نمی‌بیند. به گفته یک مقام دیگر اما، روحیه اوکراین ضعیف است و احتمال فروپاشی ارتش این کشور را نمی‌توان رد کرد.

پاشنه آشیل اوکراین در جنگ

تخریب یک نیروگاه حرارتی در حدود 45 کیلومتری جنوب کیف - بزرگترین تولیدکننده در منطقه اطراف پایتخت – در روز پنجشنبه، آسیب‌پذیری کشور را در برابر حملات موشکی نشان داد. زلنسکی ساعاتی پس از حمله فقدان دفاع هوایی ارتش را «بزرگترین چالش» خواند.

نابودی تریپیلسکا بخشی از رگبار سراسری موشکی و پهپادی بود که به اهدافی از جمله کارخانه‌ها و تأسیسات ذخیره گاز در پنج منطقه اصابت کرد.

نیروهای روسی همچنین از زمان تصرف شهر شرقی آودیوکا در ماه فوریه، قدرت آتش خود را در سراسر خط مقدم گسترده کردند و به دستاوردهای جزئی دست یافتند. نیروهای کرملین به دنبال محاصره نقاط کلیدی استراتژیک، مانند شهر چاسیو یار، در غرب باخموت در منطقه دونتسک اوکراین هستند.

پس از ماه‌ها توقف، زلنسکی و قانون‌گذاران اوکراینی به صتویب قانون‌های مورد مناقشه برای تقویت صفوف نیروهای رزمنده سرعت بخشیدند و سن خدمت سربازی کمتر و قوانین سخت‌تر را برای پیش‌نویس این قانون تصویب کردند.

یکی از نگرانی‌های اصلی خارکف است که نیروهای روسی تلاش کردند و نتوانستند آن را در عملیات آغازین جنگ تصرف کنند. نزدیکی شهر به مرز روسیه آن را در برابر گلوله باران روسیه آسیب پذیر می‌کند. نیروهای کرملین این شهر را با موشک‌های بالستیک اس-300 و بمب‌های هوا به زمین هدف قرار داده و بخش‌هایی از مناطق مسکونی را تخریب کرده و تقریباً تمام ظرفیت‌های محلی تولید برق را از بین برده‌اند.

نظرسنجی ماه فوریه توسط گروهی مستقر در کیف نشان داد که برای اولین بار از زمان آغاز حمله روسیه، کمتر از نیمی از اوکراینی‌ها معتقدند که این کشور می‌تواند تمام سرزمین‌های تصرف شده توسط روسیه را پس بگیرد. در حالی که اکثر اوکراینی‌ها هنوز به پیروزی اعتقاد دارند، به طور فزاینده‌ای در مورد آنچه ممکن است در پی داشته باشد، شک دارند.

با این وجود، تاکنون هیچ مهاجرت دسته‌جمعی به خارج از خارکف صورت نگرفته است. الکساندر ساوچوک، صاحب یک انتشارات، گفت تا زمانی که روسیه توپخانه خود را تا محدوده شهر نکشد، حملات روزانه او را مجبور به ترک شهر نخواهد کرد. او گفت: «این واقعیت که ما اینجا هستیم نیز نوعی مقاومت است.»