اواخرآذرماه سال گذشته بود که اعلام شد مهر محرمانگی از نامه‌های سازمان بازرسی برداشته شد. نامه‌هایی که بیشترآنها هشدارهای تخلف در دستگاه‌های مختلف هستند و توضیح درباره موارد پر ابهام. اما این حرکت به الگویی برای سایر نهادها تبدیل نشد . هنوز هم مهر محرمانگی مورد علاقه بسیاری از مدیرانی است که دوست ندارند  تصمیم گیری‌ها و اقداماتشان شفاف باشد و در خصوص آن توضیح دهند. به نظر می رسد شاخصی هم برای استفاده از این مهر وجود ندارد. شاید مدیری برای جذب نیرو از این مهر استفاده کند و دیگری قرار دادی چند هزار میلیاردی را محرمانه اعلام کند. مدیر دیگری به این نتیجه برسد که گزارش حسابرسی سالیانه‌اش را که مشروط اعلام شده را محرمانه اعلام کند تا نهاد نظارتی نتواند محتوای آن را افشا کند. گاهی یک مصوبه شهرسازی  مهر محرمانه می‌خورد و همه می مانند اگر این مصوبه باید اجرایی شود چرا مهر قرمز محرمانه خورده است.

 ناصرامانی عضو شورای شهر تهران به «اکوایران» درخصوص این که در شهرداری چه نامه‌ها یا قراردادهایی مهرمحرمانه می‌خورند، می‌گوید: ما به عنوان یک عضو شورا نمی‌توانیم  درباره محرمانه بودن یا عادی بودن یک سند اظهارنظر کنیم و طبق قانون این کار به عهده حراست هر مجموعه است که تشخیص دهد آیا این مکاتبه محرمانه یا عادی است، ولی همه قراردادها، مزایده‌ها و مناقصات که با منافع عمومی مردم در ارتباط است طبق قانون باید در سامانه شفافیت قرار بگیرد و نباید محرمانه تلقی شود.

او ادامه می دهد:‌ فرقی نمی‌کند کدام پروژه باشد قرار است از طریق مناقصه و مزایده اجرا شود و قانون هم می‌گوید همگی باید در سایت شفافیت بیایند. حتی هیئت تطبیق مجلس بعضی از مکاتبات محرمانه دولت را که با منافع عمومی مردم در ارتباط بوده ابطال کرده فقط به دلیل محرمانه بودنشان و لذا این در مدیریت شهری هم صدق می‌کند؛ یعنی چیزی که باید مردم از آن مطلع باشند و اگر مطلع نباشند رانت ایجاد می‌شود و عده خاصی در جریان قرار می‌گیرند و نباید محرمانه باشد.