شی جینپینگ، فرزند یک خانواده انقلابی، در دل تحولات پرتنش چین رشد کرد؛ از تبعید به روستا در نوجوانی تا تحصیل در دانشگاه نخبگان پکن، مثلثی از رنج، ریشه و قدرت او را شکل داد. با ورود به حزب کمونیست و طی مسیر مدیریتی در استانها، او در نهایت به رأس قدرت رسید و با حذف محدودیتهای قانونی، دوران رهبری بلندمدت خود را آغاز کرد.
سبک حکمرانی شی بر سه پایه استوار است: تمرکز قدرت در حزب، مدل توسعه چینی با نقش پررنگ شرکتهای دولتی، و حساسیت شدید نسبت به امنیت ملی.
او با شعارهایی چون «ببرها و مگسها» فساد را هدف گرفت و با سیاست «پیشرفت مشترک» به دنبال تعادل اقتصادی رفت. در عرصه جهانی، شی با ابتکار کمربند و جاده و تقویت ارتش، رؤیای چینی را دنبال میکند؛ رؤیایی برای پایان دادن به دوران تحقیر و ساختن نظمی چندقطبی.
شناخت این رهبر و مدل حکمرانیاش برای ایران نهتنها یک ضرورت اقتصادی، بلکه یک انتخاب ژئوپلیتیک است.
