به گزارش اکوایران، این نوع دیپلماسی با بهره‌گیری از ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی هر کشور، به توسعه همکاری‌های بین‌المللی و بهبود چهره جهانی آن کمک می‌کند. دیپلماسی گردشگری فرآیندی است که در آن کشورها با استفاده از ظرفیت‌های گردشگری خود، به گسترش تعاملات بین‌المللی و بهبود روابط دیپلماتیک می‌پردازند. این مفهوم فراتر از صنعت گردشگری سنتی است و به‌عنوان ابزاری نرم در دیپلماسی عمومی، تأثیرات اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی گسترده‌ای دارد.

تبادل گردشگران میان کشورها می‌تواند به افزایش درک متقابل، کاهش تنش‌های سیاسی و تقویت همکاری‌های بین‌المللی منجر شود. نمونه‌هایی مانند توسعه روابط میان کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم، یا استفاده از گردشگری فرهنگی در کشورهای جنوب شرق آسیا، نشان‌دهنده قدرت دیپلماسی گردشگری در ایجاد صلح و تعامل بین ملت‌هاست.

گردشگری تأثیر مستقیمی بر رشد اقتصادی کشورها دارد. افزایش درآمد ارزی، ایجاد اشتغال و توسعه زیرساخت‌های شهری از جمله مزایای اقتصادی آن است. از منظر فرهنگی نیز، این نوع دیپلماسی می‌تواند موجب تقویت هویت ملی، ترویج فرهنگ و آداب ‌و رسوم کشورها و ایجاد پیوندهای عمیق‌تر بین ملت‌ها شود. 

دیپلماسی گردشگری به‌عنوان ابزاری مؤثر در تقویت روابط بین‌المللی، نه‌تنها موجب رونق اقتصادی می‌شود، بلکه می‌تواند تصویر مثبتی از کشور در عرصه جهانی ارائه دهد. ایران با دارا بودن میراث فرهنگی و طبیعی غنی، پتانسیل بالایی در این زمینه دارد که با برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی بین‌بخشی، می‌توان از آن بهره‌برداری مطلوب کرد. توجه به این مقوله، مسیری پایدار برای توسعه ملی و تعاملات جهانی خواهد بود.

در این قسمت از برنامه «پدیدار» با دکتر بهناز پورخداداد، از فعالان حوزه گردشگری درباره «دیپلماسی گردشگری» به گفت و گو پرداختیم.