پیروزی انقلاب ۵۷ و پس از آن استقرار نظام جمهوری اسلامی در فروردین ۵۸ نوعی شیفت پارادایمی در تاریخ معاصر ایران به شمار می‌آید. تحولی که عملا شرایط تغییر بسیاری از ساختارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این مرز را فراهم کرد. این رویدادها از همان ایام تا به امروز حامیان و منتقدانی را به همراه داشته است، حامیان و منتقدانی که به فراخور شرایط زمانی نظراتشان در جامعه پژواک هایی با دامنه های متفاوت داشته است. 

به نظر می‌رسد در سال های اخیر صدای برخی منتقدان از تحولات آن ایام بسامد بلندتری یافته است. یکی از ادعاهای این گروه‌ها در کیفرخواست آنان علیه انقلابیونی که این روزها آنان را پنجاه و هفتی خطاب می‌کنند، تلاش برای دولتی‌سازی همه‌چیز به ویژه در ساحت اقتصاد توسط دولت‌های مرحوم رجایی و میرحسین موسوی بوده است. این افراد در ادامه مدعی می‌شوند که بخش عمده ناکارآمدی ساختارهای اقتصادی امروز و ضعف بخش خصوصی در ایران ناشی از تفکر و ایدئولوژی حاکم بر دولت‌های دهه نخست حکمرانی جمهوری اسلامی است.

در این زمینه و برای مداقه بهتر درباره این ادعاها مجله تاریخی اکوایران به سراغ یکی از مشهورترین  چهره‌های پنجاه‌وهفتی رفته است، چهره‌ای که از سویی با برخی از چهره‌های مبارز چپ از جمله مرحوم مصطفی شعاعیان حشرو نشر داشته  و از سوی دیگر مورد اعتماد بسیاری از نیروهای مبارز اسلام‌گرا از جمله محمدعلی رجایی بوده است.

بهزاد نبوی سخنگوی دولت مرحوم رجایی، وزیر صنایع سنگین کابینه میرحسین موسوی و نایب رئیس مجلس ششم در این گفت‌وگو تاکید کرد که همواره از بخش خصوصی حمایت کرده است. او در بخش دیگری از این برنامه با تشریح فضای آن روز ایران تصریح کرد که هیچ نوع اندیشه یا مدل اقتصادی در آن زمان توان تسلط بر فضای کابینه را نداشت و عملا تصمیم‌گیران به مقتضای تنگناها و بحران‌های متراکم موجود در مورد مسائل مختلف اقدام می‌کردند.