در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه، با وجود آسیبدیدگی ۹ شهرک صنعتی و خسارات سنگین به ۱۵ واحد تولیدی، چرخ صنعت کشور از حرکت بازنماند.
تولید، حتی در برخی حوزهها با سه شیفت کاری ادامه یافت؛ نتیجهای از هماهنگی میان صنعتگران و نهادهای دولتی برای حفظ جریان تولید و توزیع. اما در پشت این پایداری، واقعیتی تلخ پنهان است: بنگاههای کوچک و متوسط، که ستون فقرات اقتصاد ایراناند، بار دیگر در خط مقدم بحران قرار گرفتند.
آنها که سالهاست تمرین بقا در شرایط حداقلی را آموختهاند، این بار با تهدیدی جدیتر مواجهاند؛ فرسایش امید و از دست رفتن سرمایه انسانی.
در حالیکه بستههای حمایتی دولت از جمله بازسازی، تسهیلات مالی و معافیتهای مالیاتی اعلام شده، این سوال باقی است: آیا این حمایتها میتوانند بهموقع و مؤثر اجرا شوند، پیش از آنکه آتش خاموش جنگ، خاکستر رکود را در دل صنعت برجا بگذارد؟
