اقتصاددانان مکتب اتریش استدلال می‌کنند که چون سیاست‌گذاران توانایی پیش بینی عواقب مداخلاتشان را ندارند، اولین مداخله در اقتصاد با نیتی خیر و به قصد کمک به افراد، منجر به رشته‌ای از مداخلات ‌شده که در نهایت وضعیت فرد و جامعه را به مراتب از وضعیت قبل از آن مداخله‌، بدتر می‌کند. 

 

لزوم محدودیت مداخله دولت در اقتصاد

یکی از مهمترین آموزه‌های مکتب اتریشی لزوم محدودیت مداخله دولت در اقتصاد است.

وقتی دولت به این نتیجه می‌رسد که چیزی در اقتصاد به بی راهه رفته است، سعی می‌کند آن را اصلاح کند.

این مداخله می‌تواند شامل یک برنامه ی جدید باشد، نظام مالیاتی جدید، مقررات گذاری جدید برای حمایت از یک صنعت به خصوص، تعرفه‌ گذاری جدید برای محدودیت واردات کالای خارجی و چیزهایی از این دست .

دریافتِ مکتب اتریشی این است که به محض اولین مداخله ی دولت در اقتصاد که با عواقبی ناخواسته همراه است، مداخلات بعدی با گذشت زمان بیشتر و بیشتر می‌گردد.

بیایید با مثالی بررسی کنیم. سیاستگذاران خوش نیت در دولت تصمیم می‌گیرند که قیمت شیر را برای خانواده‌های کم درآمد پایین بیاورند. بنابراین یک قیمت دستوری برای آن در نظر می‌گیرند. این کاهش دستوری قیمت منجر می‌شود تولید کننده ی شیر، میزان تولیدش را کاهش دهد و نتیجتا میزان شیرِ در دسترس برای مصرف‌کننده از جمله خانواده ی کم درآمدی که هدف اصلی این مداخله ی دولتی بودند، کاهش می یابد.

کمبود شیرِ گاو تقاضای مصرف کنندگان برای جایگزین‌های آن مثل شیر سویا یا بادام را افزایش می‌دهد که باعث می‌شود قیمتشان افزایش پیدا کرده و دیگر مقرون به صرفه نباشند.

در این مرحله سیاست‌گذاران با دو انتخاب مواجه می‌شوند.

یا باید مداخله ی اولیه را که کاهش دستوری قیمت بود، متوقف کنند که اعترافی ضمنی به بی فایده بودن آن است، یا با مداخله‌ای دیگر قیمت شیر سویا و بادام را نیز، دستوری کاهش دهند.

این هم محتمل است که دولت شروع به سوبسید دهی به تولید کنندگان شیر ‌کند تا شیر بیشتری تولید کنند.

این اقدام، مبلغ سوبسید را نیز به هزینه ی تمام شده ی شیر اضافه می‌کند، که از قیمت اولیه ‌ی شیر، قبل از همه‌ی این مداخلات، بیشتر می‌شود.

اقتصاددانان مکتب اتریش، استدلال می‌کنند که چون سیاست‌گذاران توانایی پیش بینی عواقب مداخلاتشان را ندارند، اولین مداخله در اقتصاد با نیتی خیر و به قصد کمک به افراد، منجر به رشته‌ای از مداخلات ‌شده که در نهایت وضعیت فرد و جامعه را به مراتب از وضعیتِ قبل از آن مداخله‌، بدتر می‌کند.