از این پس گارانتی خودروهای سواری در ایران قرار است سه سال یا ۶۰ هزار کیلومتر باشد؛ عددی که روی کاغذ با بازارهایی مثل آمریکا برابری می‌کند.

تصمیمی که در ظاهر، می‌تواند نشانه‌ای از حرکت به سمت استانداردهای جهانی باشد.

اما تجربه سال‌های گذشته چیز دیگری می‌گوید. افزایش مدت گارانتی، بدون تغییر در کیفیت خدمات، فقط زمان نارضایتی مشتری را طولانی‌تر می‌کند.

سؤال اینجاست که این‌بار قرار است تفاوت در عدد باشد یا در عمل؟