آخرین مطالب رضا غیابی
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در آخرین روز سال ۱۴۰۳، با ابلاغ بخشنامهای، محدودیتهایی را برای تسویهحسابهای مالی کسبوکارهای آنلاین تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ اعمال کرد. سقف تراکنشهای روزانه از طریق API به دو میلیارد تومان محدود شده است. این تصمیم با انتقاد انجمن صنفی کسبوکارهای اینترنتی مواجه شده، زیرا این محدودیت برای بسیاری از استارتاپها کافی نیست، بهویژه در دوره پر ترافیک تعطیلات نوروز. فعالان این حوزه، این اقدام را ضربهای به اقتصاد دیجیتال و بیاعتنایی به مشکلات مردم میدانند.
دلار ۱۰۰ هزار تومانی؛ سیگنال هشدار دهنده وضعیت اقتصاد
دلار ۱۰۰ هزار تومانی نه یک عدد، بلکه نمادی از عملکرد نادرست سیاستگذاران اقتصادی کشور است. این بحران نهتنها تأثیرات اقتصادی عمیقی دارد، بلکه شکاف اجتماعی را افزایش داده و امید به آینده را در میان مردم کاهش میدهد
چالشهای تعیین دستمزد و ضرورت اصلاح فرایند در ایران
یکی از انتقادات اساسی به تعیین حداقل دستمزد، تاخیر زیاد در نهاییسازی رقم آن است. هر سال، این جلسات تا اواخر اسفند ادامه پیدا میکند و در برخی موارد حتی تصمیمگیری نهایی به سال جدید موکول میشود. در این میان، کارگران که زندگیشان به این تصمیم وابسته است، در بلاتکلیفی مطلق قرار میگیرند و امکان برنامهریزی مالی برای سال آینده را از دست میدهند.
سیاست خارجی یا معیشت مردم؟
در طول دهههای گذشته، هرگاه نام ایران و آمریکا در کنار هم قرار گرفته، دو تصویر ذهنی شکل گرفته است: یکی مذاکره و دیگری تحریم. از نخستین روزهای پس از انقلاب، این دو مسیر، آینده اقتصادی کشور را بهطور مستقیم تحت تأثیر قرار دادهاند
تعطیلات نامنظم؛ دشمن بهرهوری در ایران
در شرایطی که اقتصاد ایران با چالشهایی مانند تحریم، رکود و بهرهوری پایین دستوپنجه نرم میکند، تعطیلات نامنظم و بدون برنامهریزی دقیق، به یکی از عوامل تشدیدکننده این مشکلات تبدیل شده است. از تعطیلات ناشی از آلودگی هوا تا کمبود انرژی و تغییرات ناگهانی تقویم قمری، این بیثباتی نهتنها بهرهوری را کاهش داده، بلکه برنامهریزی اقتصادی را نیز دشوار کرده است. حالا با اضافه شدن تعطیلی پنجشنبهها، این سؤال مطرح میشود که آیا ایران با سطح فعلی بهرهوری، ظرفیت تعطیلات بیشتر را دارد؟
قربانیسازی در اقتصاد: استیضاحی که بحران را حل نمیکند
استیضاح عبدالناصر همتی، وزیر امور اقتصادی و دارایی، در حالی که بحرانهای اقتصادی ایران به اوج خود رسیده بود، نشاندهنده الگوی تکراری در سیاست ایران است: به جای پرداختن به مشکلات ساختاری، سیاستمداران به دنبال مقصر میگردند. این اقدام، اگرچه ممکن است در کوتاهمدت احساس پاسخگویی ایجاد کند، اما بدون اصلاحات بنیادین در سیاستهای کلان اقتصادی، بحرانهایی مانند تورم سرسامآور، نقدینگی بیسابقه و بیثباتی ارزی همچنان پابرجا خواهند ماند. استیضاح همتی نه تنها راهحلی برای این مشکلات نیست، بلکه ممکن است با افزایش نااطمینانی و تضعیف دولت، بحران را عمیقتر کند.
چگونه استارتاپهای ایرانی در ۱۴۰۳ تغییر مسیر دادند؟
سال ۱۴۰۳ برای استارتاپهای ایرانی سالی پر از چالش و تغییر بود. با کاهش سرمایهگذاریها، موج تعدیل نیرو و گسترش فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی، زیستبوم استارتاپی ایران مسیر جدیدی را در پیش گرفت. در این یادداشت، چهار روند کلیدی که اکوسیستم استارتاپی ایران را در سال گذشته شکل داد، بررسی میشود: تغییر در تأمین مالی، تعدیل نیرو، افزایش ادغامها و همکاریهای استراتژیک، و تأثیر هوش مصنوعی بر کسبوکارها. این تحولات نهتنها بقای استارتاپها را تحت تأثیر قرار داد، بلکه آیندهی این زیستبوم را نیز به چالش کشید.
تحول در الگوی اجتماعات فکری: از گردهماییهای پرجمعیت تا نشستهای متمرکز
اجتماعات فکری در حال پوستاندازی هستند. دیگر رویدادهای بزرگ و پرزرقوبرق، مرکز ثقل تأثیرگذاری نیستند. رویدادی با حضور ۱۵۰ نفر، اما با بیش از ۵۵۰۰ ثبتنام و ۱۴ هزار بیننده آنلاین، نشان داد که آینده متعلق به اجتماعات کوچک، متمرکز و عمیقتر است. این تحول، که در ایران و جهان در حال رخ دادن است، بیانگر تغییری بنیادین در نحوه تعامل نخبگان و علاقهمندان به دانش است؛ جایی که کیفیت گفتوگوها و تأثیرگذاریهای معنادار، جایگزین کمیت و شکوه ظاهری شدهاند.
فرصتی برای مراکز تجاری و بینراهی: ایستگاههای شارژ برقی، درآمد جدید و مشتریان خاص
با رشد سریع خودروهای برقی در ایران، نیاز به زیرساختهای شارژ به یک ضرورت تبدیل شده است. مراکز تجاری و بینراهی میتوانند با ایجاد ایستگاههای شارژ، نه تنها به درآمد مستقیم از طریق هزینههای شارژ دست یابند، بلکه با جذب مالکان خودروهای برقی، مشتریان جدیدی را به کسبوکارهای خود جذب کنند. این فرصت، علاوه بر افزایش ترافیک مشتریان، تصویری نوآورانه و پایدار از برند ایجاد میکند و در آیندهای نزدیک به یک مزیت رقابتی تبدیل خواهد شد.
پیشفروش سکه، کنترل حباب قیمتی یا ابزار تأمین نقدینگی؟
بانک مرکزی ایران در اقدامی تازه، طرح پیشفروش یک میلیون قطعه سکه را با هدف کنترل حباب قیمتی و مدیریت نقدینگی آغاز کرده است. این در حالی است که بازار سکه با نوسانات شدید مواجه بوده و اختلاف قیمت بین نرخ رسمی و بازار آزاد افزایش یافته است. اما آیا این سیاست میتواند تأثیر پایدار بر کاهش التهاب بازار داشته باشد یا صرفاً ابزاری برای تأمین نقدینگی دولت محسوب میشود؟
پربازدیدهای رضا غیابی
- دلار ۱۰۰ هزار تومانی؛ سیگنال هشدار دهنده وضعیت اقتصاد
- تلاقی منافع در یک میدان اقتصادی جذاب
- آزادسازی ارزهای بلوکهشده و فرصت عظیم جذب سرمایهگذاری خارجی
- بورس ۱۳۹۹؛ درسهایی برای سرمایهگذاری در طلای خام
- خروج از لیست سیاه FATF؛ امیدواری اقتصادی یا تردید سیاسی؟
- مکران و رؤیای توسعه؛ آیا انتقال پایتخت راهحل است؟
- ترامپ و اقتصاد ایران: تقابل، سازش یا انفعال؟
- فرصتی برای مراکز تجاری و بینراهی: ایستگاههای شارژ برقی، درآمد جدید و مشتریان خاص
- چگونه استارتاپهای ایرانی در ۱۴۰۳ تغییر مسیر دادند؟
- تعطیلی تهران؛ بازی خطرناک در مثلث کارمند، کارآفرین، دولت
- توافقات پولی ایران و روسیه: سرابی برای اقتصاد ایران یا گامی به جلو؟
- چالشهای تعیین دستمزد و ضرورت اصلاح فرایند در ایران
- نوآوری در حبس: چگونه سیاستگذاران به گلوگاه سلیقهای برای کسبوکارهای آنلاین تبدیل شدند؟
- پیشفروش سکه، کنترل حباب قیمتی یا ابزار تأمین نقدینگی؟
- تعطیلات نامنظم؛ دشمن بهرهوری در ایران
- سیاست خارجی یا معیشت مردم؟
- بحران انرژی در صنایع؛ زنگ خطر برای تولید ملی
- بودجه ۱۴۰۴؛ آینده نامعلوم یا فرصت اصلاح ساختاری؟
- سیاستهای ارزی و تنشهای مجلس و دولت؛ تحلیل یک نامه
- قربانیسازی در اقتصاد: استیضاحی که بحران را حل نمیکند
- مجمعی که داستان خصوصیسازی را بازگو کرد
- پیامدهای ایجاد تزلزل در تیم اقتصادی بر سرمایهگذاران
- تحول در الگوی اجتماعات فکری: از گردهماییهای پرجمعیت تا نشستهای متمرکز