کاربرد توده برای دیکتاتورها
چه چیزی برای یک دیکتاتور، آسانتر از این است که جامعهای یکدست را رهبری کند؟ جامعهای که در آن فردیت و زندگی خصوصی وجود ندارد و تنها یک کل وجود دارد، یک توده. پیشوای این توده، در رهبری به چالشی برخورد نخواهد کرد و افراد، او را آینه تمام نمای خواستهها و توقعاتشان میبینند.
همچنین، این قدرت نیاز به یک آرمان دارد تا توده را به تبعیت توجیه کند؛ آرمانی که از یک ایدئولوژی شکستناپذیر خطاناپذیر بر میآید.
هانا آرنت، دو حکومت آلمان نازی و شوروی بلشویستی را، نمونههای برجستهای از چنین نظام های توتالیتری (تمامت خواه) میداند.
هیتلر و استالین، با آرمانگرایی، ایدئولوژی خود را تنها مسیر سعادت نشان میدادند و همچنین از همین طریق، به توده القا میکردند که منتقدان، موانع رسیدن به این آرمان تماما صحیح و خطاناپذیر هستند چرا که اگر باورها سست میشدند، توده از هم میپاشید.
پویا جبل عاملی در پادکست اکوپدیا، توضیح میدهد که در چنین جوامعی، چه ساز و کاری رخ میدهد که توده حاضر است خودش را فدای آرمانهای پیشوا کند.
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
واکنش روسیه به اظهارات هستهای بنسلمان/ تکرار ادعاهای ابوظبی پیرامون جزایر سهگانه در سازمان ملل
-
خرس زخمی در کمین اروپا؛ جنگ جهانی سوم در راه است؟
-
وزیر خارجه سعودی:توافق ما با ایران مبتنی بر عدم مداخله در امور یکدیگر است
-
خودروهای وارداتی برای حضور در بازار، در به در شدند / سیگنال منفی وارداتی های صفر کیلومتر به دست دوم ها
-
اوضاع جهنمی خطوط روسیه در نزدیکی باخموت/ حمله موشکی به ناوگان دریای سیاه کرملین در کریمه
-
گشایش بزرگتر از طریق باز کردن گرههای کوچکتر؛ گزارش نیویورکتایمز از دلِ توافق تهران-واشنگتن
-
ایران کجاى معادلات قفقاز قرار دارد؟
-
لغو نشست تاریخساز ایران و خلیجفارس در نیویورک؛ دست عراق و کویت در کار بود؟
-
خداحافظ وکیل مدافع مردم