تجارت دریایی ایران قصه‌ای ریشه‌دار و پرماجراست؛ روایتی که از هزاران سال پیش آغاز می‌شود، زمانی که خلیج فارس و دریای عمان مسیر تبادل کالا، فرهنگ و حتی ایده‌های تازه بودند. بازرگانان ایرانی از دیرباز کالاهای خود را به سرزمین‌های دور می‌فرستادند و در مقابل، تکنولوژی‌ها و محصولات جدید وارد کشور می‌کردند؛ رفت‌وآمدی که پایه‌های اقتصاد ایران را مستحکم‌تر کرد.

با ورود به قرن بیستم، چهره تجارت دریایی ایران مدرن‌تر شد؛ کشتی‌های بزرگ‌تر، تجهیزات بهتر و زیرساخت‌های پیشرفته‌تر شرایطی فراهم کرد که سرعت جابه‌جایی کالا چند برابر شود. امروز بندر شهید رجایی در هرمزگان یکی از مهم‌ترین محورهای این تجارت است؛ بندری که پس از حادثه تلخ ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ دوباره ثابت کرد قلب تپنده دریانوردی ایران است و با همان روال گذشته فعالیت می‌کند.

موقعیت ویژه بندر در کنار خلیج فارس دسترسی مستقیم به آب‌های آزاد را فراهم کرده و پهلوگیری کشتی‌های بزرگ را آسان‌تر ساخته است. این بندر با ظرفیت اسمی ۱۲۰ میلیون تن و ظرفیت عملیاتی حدود ۸۰ میلیون تن، بخش بزرگی از واردات و صادرات کشور را مدیریت می‌کند. همچنین به‌عنوان بندر تخصصی کانتینری، توان جابه‌جایی ۷ میلیون TEU را دارد، هرچند اکنون با حدود ۲ میلیون TEU در حال فعالیت است.

وجود بزرگ‌ترین سردخانه بنادر کشور با ظرفیت ۳ هزار تن، فرصت مهمی برای نگهداری محصولات غذایی، دریایی و دارویی ایجاد کرده و حتی شرکت‌های خارجی را برای سرمایه‌گذاری جذب کرده است.

با وجود این مزیت‌ها، چالش‌هایی مانند ترافیک مسیر بندرعباس–شهید رجایی مانع رشد کامل بندر شده است؛ اما توسعه مسیرهای ریلی و دسترسی‌های جدید می‌تواند توان رقابتی این بندر و نقش آن در اقتصاد دریایی ایران را چند برابر کند.