به گزارش اکوایران، در حالی که انتخابات ریاست‌جمهوری ماه نوامبر ایالات متحده تقریباً مهم‌ترین رویداد امسال است، بسیاری از کشورهای کلیدی دیگر نیز امسال رهبران جدیدی را انتخاب خواهند کرد. نتایج، به ویژه در ایالات متحده، پیامدهای عمیقی برای جنگ و صلح، اقدامات آب‌وهوایی و احتمالاً آینده دموکراسی خواهد داشت.

به نوشته ریچارد هاس، مدیر سابق شورای روابط خارجی در وبگاه پراجکت سیندیکیت، در شغل قدیمم در وزارت خارجه آمریکا، همکاران اغلب از من می‌پرسیدند که در این یا آن موقعیت چه اتفاقی خواهد افتاد. اغلب، هیچ راهی برای دانستن وجود نداشت و به پرسش‌کنندگان یادآوری می‌کردم که من مدیر برنامه‌ریزی سیاست هستم، نه آینده‌بین. گفته می‌شود که پیش‌بینی می‌تواند تمرین فکری مفیدی باشد که در سال آینده به خوبی به ما کمک کند.

مهم‌ترین رویداد سال

انتخابات ریاست‌جمهوری ماه نوامبر آمریکا تقریباً مهم‌ترین رویداد سال ۲۰۲۴ خواهد بود. مطمئناً، با توجه به قدرت و نفوذ آمریکا، انتخابات ایالات متحده همیشه پیامدهای مهمی در پی دارند. اما چیزی که این انتخابات را اساساً متفاوت می‌کند این است که احتمالاً انتخاباتی است که در آن تفاوت‌های بین نامزدهای اصلی احزاب بسیار بیشتر از شباهت‌های آن‌ها باشد. با فرض اینکه جو بایدن و دونالد ترامپ نامزدی احزاب مربوطه خود را به دست آورند، اینکه چه کسی برنده شود، هم برای ایالات متحده و هم برای جهان اهمیت زیادی دارد.

مطمئناً شباهت‌هایی بین بایدن و ترامپ وجود دارد. هیچ‌کدام به تجارت آزاد اعتقادی ندارند، اگرچه برخلاف بایدن، ترامپ آشکارا یک محافظه‌کار است. هر دو طرفدار نقش بزرگتری برای دولت در اقتصاد هستند. هر دو می‌خواستند از افغانستان خارج شوند. آن‌ها همچنین در مورد نیاز به اتخاذ رویکردی سخت در قبال چین، به ویژه در مورد تجارت و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های حیاتی، توافق دارند.

اما تفاوت‌ها به مراتب بیشتر است. بایدن سیاستمداری حرفه‌ای است که به دموکراسی اعتقاد دارد، هنجارهای آن را می‌پذیرد و آماده است تا فراتر از اختلافات حزبی کار کرده تا به مصالحه‌هایی برسد که به نفع کشور باشد. ترامپ فردی خارج از سیستم بوده که به شدت جناح‌گرا است و هنجارهای سیاسی (مانند پذیرش شکست در انتخابات) را رد می‌کند و اغلب خود را بر دموکراسی کشور مقدم می‌داند.

رویکرد سیاست خارجی بایدن حول متحدان آمریکا متمرکز شده که به نظر او منبع بزرگی از مزیت نسبی ایالات متحده است. ترامپ متحدان را بیشتر به عنوان رقبای اقتصادی و خالی‌کنندگان خزانه آمریکا می‌داند. در حالی که بایدن این دوره از تاریخ را رقابتی بین دموکراسی و خودکامگی قلمداد کرده و استدلال می‌کند که آمریکا باید به دوستان دموکرات در سرتاسر جهان کمک کند، ترامپ با خودکامه‌ها خیلی بهتر کنار آمده و به نظر می‌رسد به کنترل سیاسی آن‌ها بر جوامعشان حسادت می‌ورزد. فهرست موضوعاتی که این دو به طور قابل توجهی با هم تفاوت دارند، طولانی بوده و شامل تغییرات اقلیمی، سیاست‌های مهاجرتی و آزادی سقط جنین می‌شود.

در زمان نگارش این مقاله، ترامپ محبوبیت بیشتری دارد. سیاست و شخصیت او برای این دوره پوپولیستی مناسب‌تر است. اما بایدن با سن بالایی که دارد، افزایش تورم و هجوم مهاجران به مرزهای جنوبی تحت فشار است. بزرگترین سؤالی که بر سر ترامپ وجود دارد این است که مشکلات حقوقی او تا چه حد به مشکلات سیاسی تبدیل می‌شود.

اما آمریکایی‌ها در پاییز امسال تنها به یک رئیس‌جمهور رأی نمی‌دهند. برگه‌های رأی آن‌ها همچنین تصمیم خواهد گرفت که آیا کنگره توسط همان حزب کنترل می‌شود یا خیر. در حال حاضر، مجلس سنا در دست دموکرات‌ها است، در حالی که کنگره را اکثریت جمهوری‌خواهان می‌گردانند. اما این احتمال وجود دارد که بعد از نوامبر موقعیت آن‌ها عوض شود.

اگر ترامپ برنده شود، ممکن است مجلس نمایندگان تحت کنترل دموکرات‌ها مهم‌ترین محدودیت قدرت او در سطح فدرال باشد، مگر اینکه دیوان عالی چهره‌ای محافظه‌کارتر نشان دهد. اگر بایدن برنده شود، سنای تحت کنترل جمهوری‌خواهان می‌تواند حکومتش را بسیار سخت کند.

فراسوی آتلانتیک

فراتر از ایالات متحده، ده‌ها انتخابات در سراسر جهان طی سال ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد. اولین انتخابات بزرگ در اواسط ژانویه در تایوان برگزار می‌شود. نظرسنجی‌ها حاکی از رقابت نزدیک بوده و ویلیام لای، نامزد ریاست‌جمهوری حزب حاکم دموکرات پیشرو در رقابتی سه‌جانبه، کمی جلوتر از بقیه است. اما آنچه بیش از همه اهمیت دارد این است که به نظر نمی‌رسد هیچ یک از سه نامزد مشتاق انجام کاری بی‌پروا مانند اعلام استقلال تایوان باشند. با این حال، اگر لای رئیس‌جمهور بعدی تایوان شود، احتمالاً چین با افزایش فشار نظامی، اقتصادی و سیاسی خود بر جزیره واکنش خواهد داد.

دو ماه بعد، روسیه نیز انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار می‌کند. شاید هیچ پیش‌بینی آسان‌تر از این که ولادیمیر پوتین یک دوره دیگر را برنده شود، وجود نداشته باشد.

پیش‌بینی آسان دیگر این است که رئیس‌جمهور بعدی مکزیک در ماه ژوئن یک زن خواهد بود. دو کاندیدای پیشرو زنانی با گرایش چپ بوده و برنامه‌هایشان تداعی‌کننده بسیاری از سیاست‌های آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس‌جمهور کنونی است.

سال جنگ

سال آینده نیز تا حدودی با جنگ بین روسیه و اوکراین تعریف خواهد شد. بعید است که اتفاقی تعیین‌کننده در سال سوم جنگ بیافتد. هیچ یک از طرفین نمی‌تواند اراده خود را در میدان جنگ تحمیل کرده و هیچ کدام تمایلی به مذاکره ندارند.

اوکراین آمادگی پذیرش چیزی کمتر از احیای کامل مرزهای سال ۱۹۹۱ خود را ندارد. با این حال، ممکن است با کاهش حمایت نظامی غرب مجبور شود استراتژی دفاعی‌تری اتخاذ کند. به نظر می‌رسد پوتین مطمئن است که گذشت زمان عزم حامیان اوکراین در غرب را تضعیف خواهد کرد. پوتین منتظر است ببیند آیا ترامپ پیروز می‌شود یا خیر؛ در این صورت او با داشتن دلایلی موجه پیش‌بینی می‌کند که کمک‌های نظامی و اقتصادی آمریکا به اوکراین حتی اگر به طور کامل متوقف نشود، حتماً کاهش می‌یابد.

سپس با جنگ اسرائیل و حماس روبروئیم که اکنون در سومین ماه خود قرار دارد. بالاخره شدت جنگ تا حدودی کمرنگ خواهد شد و احتمالا جای خود را به اشغال غزه توسط اسرائیل خواهد داد که با خشونت‌های دوره‌ای همراه می‌شود.

آنچه در غزه و کرانه باختری اشغالی در پی خواهد آمد تا حد زیادی توسط انتخابات اسرائیل که تقریباً به طور قطع در سال ۲۰۲۴ برگزار می‌شود، تعیین خواهد شد. با این حال، انتخاب کابینه‌ای میانه‌روتر، فرصت‌های دیپلماتیکی برای ایالات متحده و شرکای عرب آن ایجاد می‌کند؛ اگرچه هر چشم‌انداز دیپلماتیکی می‌تواند با گسترش جنگ به لبنان یا حتی ایران به خطر بیافتد.

در مورد روابط چین و آمریکا، بعید است که سال ۲۰۲۴ سال تغییرات چشمگیری باشد. مقامات چینی عمدتاً بر اقتصاد متمرکز بوده و به دنبال رویارویی با ایالات متحده نیستند که می‌تواند منجر به محدودیت‌های صادراتی سرمایه‌گذاری بیشتری شود. چین نیز مانند روسیه، یک چشم خود را معطوف سیاست ایالات متحده خواهد کرد، اگرچه بسیاری در چین نسبت به اینکه پیروزی ترامپ واقعاً به نفع چین خواهد بود، مردد هستند.

رویدادهای شاید غافلگیرکننده 

بزرگترین رویدادی که پس از انتخابات ایالات متحده رخ می‌دهد، احتمالاً کنفرانس سالانه تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (کاپ۲۹) است که در نوامبر در آذربایجان برگزار می‌شود. به همان اندازه که محتمل است این گردهمایی بدون نتیجه پایان برسد، می‌تواند که به طور معناداری بحران را متوقف کند.

آخرین اما نه کم‌اهمیت‌ترین، آرژانتین است؛ جایی که رئیس‌جمهوری جدید بر اساس شعارها و برنامه‌های تغییرات رادیکال در انتخابات شرکت کرد. تاریخ نشان می‌دهد که وقتی افرادی خارج از سیستم به آن راه می‌یابند، اغلب واقعیت کاری که آن‌ها انجام می‌دهند را تعدیل می‌کند. البته ترامپ شاهدی است که این گزاره همیشه صادق نیست. چنین استثناهایی یکی از دلایل دشواربودن پیش‌بینی است.