چرا اتحادیه اتوکرات‌ها جنگ اوکراین را کش می‌دهند؟

قدرت‌های اوراسیایی صراحتا این موضوع را بیان نمی‌کنند، اما تشخیص این احساس دشوار نیست. در سال ۲۰۱۰، یانگ جیه‌چی، وزیر خارجه وقت چین، از ۱۰ کشور جنوب شرق آسیا خواهان احترام برای کشورش شد و به آن‌ها گفت: «چین کشوری بزرگ است و شما کشورهای کوچکی هستید و این یک واقعیت است.» در سال ۲۰۲۳، یک دیپلمات دیگر چینی با تکرار حرف پوتین گفت که کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق اصلا کشورهای مستقل نیستند.

ایجاد امپراتوری‌های امروزی مستلزم نابودی استقلال است. این بخش از پروژه پوتین، خواه اتوکراسی‌های اوراسیایی به آن اعتراف کنند یا نه، آن‌ها را متحد می‌کند.

جنگ در میانه سیاست جهانی قطبی‌

جنگ اوکراین، سیاست جهانی را بیش از هر زمان دیگری از زمان جنگ سرد، قطبی کرده است. و مانند درگیری‌های نیابتی آن دوره، این درگیری نیز بر طیف وسیعی از کشورهای دیگر در سراسر جهان تأثیر گذاشته است.

جنوب جهانی با تلاطم جنگ در بازارهای جهانی غذا و انرژی، از نظر اقتصادی ضربه خورده است. این درگیری با تغییر مسیر تجارت روسیه از اروپا به آسیا، الگوهای تجارت را در مقیاسی قابل توجه تغییر داد. برخی از کشورها سعی کرده‌اند از این درگیری دوری کنند، برخی دیگر مانند ترکیه و امارات متحده عربی سعی دارند روابط خود را با هر دو طرف درگیری حفظ کنند. در همین حال، بازیگران کلیدی در اوکراین در تلاش هستند تا اعضای جدیدی را به گروه های خود جذب کنند - در حالی که دشمنان آنها سعی می‌کنند آن‌ها را بیرون نگه دارند.

این یک محاسبه نظامی ساده است: در یک جنگ فرسایشی، طرفی که استقامت و منابع بیشتری دارد، برنده می‌شود. بنابراین ایالات متحده و همچنین کشورهای کلیدی اروپایی مانند جمهوری چک، به جست‌وجوی مهمات توپخانه و سایر تجهیزات در سراسر جهان پرداخته‌اند. مسکو نیز همین کار را انجام داده است.

در اوایل سال ۲۰۲۴، اکوادور از سوی آمریکا متقاعد شد تا بالگردها و سامانه‌های پدافند هوایی ساخت روسیه را به اوکراین منتقل کند -تا زمانی که مسکو خرید یکی از صادرات اصلی اکوادور، یعنی موز را متوقف کرد. پیش از آن، مصر توافق کرده بود که ۴۰ هزار راکت به همراه مهمات توپخانه و سلاح‌های سبک به روسیه ارسال کند - قبل از اینکه آمریکا، حامی اصلی نظامی قاهره، این کشور آفریقایی را ترغیب کرد که در عوض، به کی‌یف توپخانه ارسال کند.

به همین ترتیب، گزارش‌های ارائه تسلیحات آفریقای جنوبی به روسیه، واکنش خشم‌آلود را از سوی سفیر آمریکا برانگیخت. دخالت پاکستان در جنگ در ابهام قرار دارد که نشان‌دهنده فشارهای رقابتی است که طرف‌های ثالث با آن روبه‌رو هستند. هر چه درگیری طولانی‌تر شود، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که ائتلاف خود را گسترش دهید و ائتلاف حریف را محدود کنید.

سایه ابهام بر سر سرنوشت جنگ

برای مدتی به نظر می‌رسید که اوکراین و متحدانش در حال پیروزی در جنگ هستند. این روزها، نتیجه جنگ واضح نیست. روسیه ابتکار عمل میدان نبرد را در دست دارد؛ نیروهایش به آرامی در حال کسب دستاورد هستند. مقامات آمریکایی از میزان حمایت چین که به مسکو در افزایش تولید نظامی کمک کرده است، نگران شده‌اند. بسته کمک مالی ۶۱ میلیارد دلاری که کنگره اخیرا پس از شش ماه تأخیرِ مرگبار تصویب کرد، به اطمینان از اینکه اوکراین در سال جاری میلادی شکست نمی‌خورد، کمک خواهد کرد. اما این موضوع که کدام طرف جنگ و کدام ائتلاف در نهایت پیروز خواهد شد، همچان مشخص نیست.

پاسخ به این بستگی دارد که کدام ائتلاف استقامت بیشتری نشان دهد و کدام یک در اجبار یا براندازی طرف مقابل مؤثرتر باشد.

ایالات متحده در حال حاضر با استفاده از تهدید تحریم‌ها، بانک‌های چین را از تسهیل تجارت دوگانه با روسیه منصرف می‌کند. این کشور اخیرا بیش از ده شرکت چینی درگیر در این تجارت را تحریم کرده است. ماه گذشته، آنتونی بلینکن - وزیر امور خارجه آمریکا - این پیام را مستقیما به شی جین‌پینگ رساند. بلینکن پس از دیدار با شی گفت: «روسیه بدون حمایت چین برای ادامه حمله خود به اوکراین با مشکل مواجه خواهد شد. اگر چین به این مشکل رسیدگی نکند، ما این کار را خواهیم کرد.»

از سوی دیگر، روسیه به‌طور فرضی از سلاح‌های منتخب خود - دخالت سیاسی، حملات سایبری، اطلاعات غلط و خرابکاری - برای تأثیرگذاری بر انتخابات‌هایی که طی سال جاری میلادی در نقاط مختلف جهان برگزار می‌شود یا به نحوی دیگر، حمایت غرب از کی‌یف را تضعیف خواهد کرد. سلسله حوادث مرموزی که کارخانه‌های اسلحه‌سازی و راه‌آهن‌های اروپا را درگیر می‌کند، نشان می‌دهد که این کارزار از قبل به خوبی در حال انجام است. پوتین همچنین برای منصرف کردن غرب از ارائه موشک‌های دوربرد به اوکراین - یا اجازه دادن به کی‌یف برای استفاده از این سلاح‌ها برای حملات به داخل خود روسیه - تهدیدات هسته‌ای جدیدی انجام داده است.

بازی سرنوشت دموکراسی‌ها و اتوکراسی‌ها

این فعالیت به دلیل تأثیرات گسترده جنگ، شدید خواهد بود. دموکراسی‌ها و اتوکراسی‌ها در سراسر اوراسیا می‌دانند که نتیجه جنگ در اوکراین نظم لیبرال را تأیید یا تضعیف خواهد کرد. این امر، توازن برتری را در مبارزه جهانی بزرگ‌تر آن‌ها شکل خواهد داد.

آنچه در یک عرصه از دنیای به هم پیوسته اتفاق می‌افتد، نمی‌تواند بر دیگری تأثیری نگذارد. در حال حاضر، اوکراین جایی است که درگیری بین دموکراسی‌های پیشرفته و اتوکراسی‌های اوراسیایی شدیدتر است: آمریکا و متحدانش اگر در آنجا شکست بخورند، پیشرفت نخواهند کرد.

با این حال، به یاد داشته باشید که پیروزی در یک جنگ نیابتی می‌تواند در دو سطح رخ دهد. این موضوع به این سوال مربوط می‌شود که چه کسی جنگ مسلحانه را می‌برد. اما این موضوع همچنین یک سوال دیگر دارد که کدام ائتلاف بهتر از این درگیری استفاده می‌کند، با درس گرفتن از تجربیات نظامی مرتبط، تقویت روابط بین اعضای خود و استفاده از این جنگ برای ایجاد فوریت و توانایی‌های لازم برای آمادگی برای آنچه در آینده رخ می‌دهد. بنابراین، رویدادهای اوکراین به روش‌های زیادی آینده را شکل خواهد داد. جنگ اوکراین به جنگ جهانی نیز تبدیل شده است.