به گزارش اکوایران، نرخ بیکاری به‌عنوان یکی از شاخص‌های کلیدی بازار کار، نشان‌دهنده درصد افرادی است که در سن کار قرار دارند، در جست‌وجوی شغل هستند اما موفق به یافتن آن نشده‌اند. از سوی دیگر، نرخ مشارکت اقتصادی به درصد افرادی اشاره دارد که در سن کار قرار داشته و به‌صورت فعال در بازار کار حضور دارند، چه شاغل باشند و چه در جست‌وجوی کار. بررسی آمار اشتغال و بیکاری در پاییز ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که همچنان چالش‌های ساختاری بازار کار، به‌ویژه در میان جوانان، به قوت خود باقی است.

می‌توان گفت که جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله با نرخ بیکاری ۲۱.۱ درصد بیشترین میزان بیکاری را در میان گروه‌های سنی دارند. این آمار احتمالاً نشان‌دهنده مشکلات ساختاری بازار کار ایران است که از یک سو با عرضه بالای نیروی کار تحصیل‌کرده و از سوی دیگر با کمبود فرصت‌های شغلی مناسب روبه‌رو است. بسیاری از این جوانان برای ورود به بازار کار با موانعی همچون نبود تجربه کافی، عدم تناسب مهارت‌ها با نیازهای بازار و کمبود فرصت‌های شغلی رسمی مواجه هستند.

در مقابل، نرخ بیکاری در میان افراد ۳۰ تا ۳۴ ساله به ۹.۹ درصد کاهش یافته و در گروه‌های سنی بالاتر، این عدد به حداقل مقدار خود یعنی ۱.۲ درصد می‌رسد. این روند می‌تواند نشان دهد که هرچه افراد از مرحله ابتدایی ورود به بازار کار عبور کنند و تجربه بیشتری کسب نمایند، احتمال یافتن شغل و کاهش بیکاری در آن‌ها بیشتر خواهد شد. از سوی دیگر، بسیاری از افراد در سنین بالاتر، پس از سال‌ها حضور در بازار کار، امنیت شغلی بیشتری دارند و کمتر در معرض خطر بیکاری قرار می‌گیرند.

031118

مشارکت میان‌سالان بالاتر از جوانان

در حالی که نرخ مشارکت اقتصادی به‌طور میانگین ۴۰ درصد برآورد شده است، بررسی گروه‌های سنی نشان می‌دهد که این نرخ در جوانان ۱۰.۵ درصد است، در حالی که در گروه‌های سنی ۳۰ تا ۳۴ ساله و ۳۵ تا ۳۹ ساله، این رقم به ۵۶.۷ درصد می‌رسد. این اختلاف چشمگیر در نرخ مشارکت اقتصادی ممکن است بیانگر این باشد که بسیاری از جوانان هنوز به‌طور رسمی وارد بازار کار نشده‌اند یا به دلیل ناامیدی از یافتن شغل، از جست‌وجوی کار منصرف شده‌اند.

تحلیل هم‌زمان نرخ بیکاری و مشارکت اقتصادی نشان می‌دهد که در گروه‌های سنی جوان‌تر، نرخ مشارکت پایین و نرخ بیکاری بالا است. این امر احتمالاً حاکی از ورود دشوار جوانان به بازار کار و عدم تناسب فرصت‌های شغلی با مهارت‌های آن‌ها است. از سوی دیگر، در سنین بالاتر، با افزایش تجربه و ثبات شغلی، هم نرخ مشارکت بالاتر می‌رود و هم نرخ بیکاری کاهش می‌یابد. این روند ممکن است بر اهمیت سیاست‌گذاری‌های موثر برای تسهیل ورود جوانان به بازار کار تأکید کند.

با توجه به این روند، می‌توان گفت که ضروری است سیاست‌گذاران برنامه‌های حمایتی و آموزشی را برای بهبود مهارت‌های جوانان، گسترش فرصت‌های شغلی و تسهیل فرآیند ورود آن‌ها به بازار کار تدوین کنند. افزایش سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی و خدماتی، توسعه کارآفرینی و اجرای سیاست‌های حمایتی برای کارفرمایان جهت جذب نیروی کار جوان، می‌تواند از جمله راهکارهای مؤثر برای کاهش نرخ بیکاری در میان جوانان باشد.

آمارهای پاییز ۱۴۰۳ نشان می‌دهد که همچنان نرخ بیکاری جوانان بالاست و بسیاری از آن‌ها با موانع جدی برای ورود به بازار کار مواجه هستند. از سوی دیگر، افراد با تجربه‌تر در بازار کار از امنیت شغلی بیشتری برخوردارند و نرخ بیکاری در آن‌ها به شدت کاهش یافته است. این روند می‌تواند بیانگر اهمیت سیاست‌های حمایتی در دوران اولیه ورود به بازار کار و لزوم سرمایه‌گذاری بر روی مهارت‌آموزی و اشتغال‌زایی برای جوانان باشد.

031118