آخرین اخبار نظم جهانی

اکوایران: درگیری میان ایالات متحده با چین دیگر یک احتمال دور از ذهن به نظر نمی رسد. هر اندازه تنش ها در روابط واشنگتن با مسکو و پکن، تشدید شود، روسیه و چین نزدیک تر می شوند و این در حالی است که این دو بازیگر با یک سیستم بین المللی تحت رهبری ایالات متحده مخالف هستند که از منظرشان برای سیستم ها خود در داخل و جاه طلبی هاشان در خارج از کشور ناسازگار است.
اکوایران: اگرچه حمله روسیه حس همبستگی و هماهنگی در سطوح چشم گیر را میان کشورهای غربی را برانگیخته با این همه این جنگ به سان گذشته به ایالات متحده فرصت نداد تا جهان را یک صدا کنار خود و تحت رهبری اش در برابر روسیه تعریف کند.
اکوایران: افزایش رقابت ژئوپلتیکی، ایجاد همکاری مورد نیاز برای حل مشکلات جدید جهانی را دشوارتر می کند. با بدتر شدن محیط بین المللی، تنش‌های ژئوپلتیکی افزایش خواهد یافت، همه اینها در شرایط رخ می‌دهد که ایالات متحده ضعیف شده باشد و از مسیر اصلی منحرف.
اکوایران: از آنجایی که جنگ بسیاری از کشورهای دیگر را تحت تاثیر قرار داده است، پایان دادن به جنگ و در نهایت لغو تحریم ها احتمالا نیازمند تعامل چندجانبه است.
اکوایران: ابراهیم رئیسی، در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل با اذعان به اراده‌ای قوی برای حل عادلانه موضوع هسته‌ای ایران، تاکید کرد گره توافق هسته‌ای از همان جایی باید باز شود که گره خورده است.
اکوایران:‌توافق هسته ای 2015 اگرچه کوتاه مدت بود، اما نشان داد که چگونه می‌توان حتی دشمنان سرسخت را در مورد یک موضوع مناقشه‌آمیز از طریق موازنه‌های سودمند متقابل گرد هم آورد.
اکوایران: همزیستی متقابل تنها امکان واقع بینانه است و تلاش‌های همه جانبه هر دو طرف برای کسب برتری استراتژیک به سادگی منابع را از نیازهای مهم اجتماعی منحرف مییکند، از دستاوردهای بالقوه حاصل از همکاری چشم پوشی می کند و خطر یک جنگ بسیار مخرب را افزایش می دهد.
اکوایران: به طور فزاینده ای آشکار می‌شود که رویکرد موجود و غرب محور دیگر برای رسیدگی به نیروهای متعدد حاکم بر روابط بین‌المللی قدرت، کافی نیست. نظم جهانی آینده باید قدرت‌های غیر‌غربی را در خود جای دهد و تنوع بیشتری در ترتیبات و مناسبات نهادی ملی را تحمل کند.
طبق نظریات روابط بین‌الملل، ایالات متحده، روسیه و چین در مسیر برخورد قرار دارند.
بایدن و تیمش مانند مجموعه‌ای از مکانیک‌های ماهر هستند که می‌دانند چگونه ماشین‌های سیاست خارجی را به کار گیرند، اما مؤسسات داخلی و بین‌المللی که برای بکارگیری‌شان آموزش دیده‌اند، دیگر برای هدف آن‌ها مناسب نیستند؛ و در نهایت به مثابه مکانیک‌های باتجربه و کاربلد فورد یا شورولت هستند که سعی دارند یک تسلا را سرویس کنند.