از ویتنام در حال حاضر به عنوان یکی از قدرت‌های نوظهور آسیایی یاد می‌شود، کشوری که تا پیش از اصلاحات اقتصادی سال ۱۹۸۶، ویتنام دارای یک اقتصاد شکننده بود که به‌دلیل جنگ‌های متوالی با کشورهای دیگر، تحریم‌های آمریکا و انزوای اقتصادی و سیاسی با مشکلات متعددی مانند رشد پایین اقتصاد و ابرتورم دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد. اما تغییر رویکرد این کشور در زمینه سیاستگذاری اقتصادی موجب این کشور در طول ۳۶ بتواند مسیر سخت رسیدن به رشد اقتصادی را طی کند.
با توجه به سفر این هیات همراه این سوال مطرح می شود که مناسبات تجاری ایران و ویتنام در چه سطحی قرار دارد؟ براساس داده‌های اعلام شده از سوی دو طرف حجم مبادلات تجاری ما کمتر از ۲۰۰ میلیون دلار در سال است که با توجه به حجم تجاری بالای ویتنام و ظرفیت‌هایی که ما داریم می‌توان گفت مبادلات تجاری دو کشور در پایین‌تر سطح قرار دارد.
حجم پایین مناسبات تجاری ایران و ویتنام در حالی رقم خورده که ویتنام بالاترین نرخ رشد اقتصادی در شرق آسیا را با حدود ۸.۲ دلار تجربه می‌کند که رشد قابل توجهی در سطح جهانی است. از طرفی حجم تجاری این کشور با جهان ۷۵۰ میلیارد دلار در سال است که نشان می‌دهد ویتنام در عرصه تجاری در جهان بسیار خوب و موفق عمل می‌کند. با این شرایط این سوال مطرح می‌شود که آیا ایران می‌تواند از رشد سرعتی ویتنام سهم ببرد؟ پرسشی که در پاسخ به آن فعالان اقتصادی به فراهم کردن زیرساخت‌های اقتصادی اشاره می‌کنند، زیرساخت‌هایی که می‌تواند ایران را به این اقتصادنوظهور متصل کند.