کاربرد توده برای دیکتاتورها
چه چیزی برای یک دیکتاتور، آسانتر از این است که جامعهای یکدست را رهبری کند؟ جامعهای که در آن فردیت و زندگی خصوصی وجود ندارد و تنها یک کل وجود دارد، یک توده. پیشوای این توده، در رهبری به چالشی برخورد نخواهد کرد و افراد، او را آینه تمام نمای خواستهها و توقعاتشان میبینند.
همچنین، این قدرت نیاز به یک آرمان دارد تا توده را به تبعیت توجیه کند؛ آرمانی که از یک ایدئولوژی شکستناپذیر خطاناپذیر بر میآید.
هانا آرنت، دو حکومت آلمان نازی و شوروی بلشویستی را، نمونههای برجستهای از چنین نظام های توتالیتری (تمامت خواه) میداند.
هیتلر و استالین، با آرمانگرایی، ایدئولوژی خود را تنها مسیر سعادت نشان میدادند و همچنین از همین طریق، به توده القا میکردند که منتقدان، موانع رسیدن به این آرمان تماما صحیح و خطاناپذیر هستند چرا که اگر باورها سست میشدند، توده از هم میپاشید.
پویا جبل عاملی در پادکست اکوپدیا، توضیح میدهد که در چنین جوامعی، چه ساز و کاری رخ میدهد که توده حاضر است خودش را فدای آرمانهای پیشوا کند.
تیتر یک در اکوایران
پربینندهترینها
-
ریاض تائید کرد: ابرتوافق آمریکا و عربستان بسیار بسیار نزدیک است
-
تغییر جای استانها در نقشه فلاکت ایران؛ کرمانشاه اول شد
-
تمجید کره شمالی از سایپا
-
بوی برجام به مشام دلار رسید/ تلخکامی سهامداران پایان ندارد
-
فوری/فرار نتانیاهو رو به جلو: با توافق یا بی توافق به رفح حمله میکنیم
-
صدور حکم زندان برای بنیانگذار بزرگترین صرافی رمزارز جهان
-
تغییر مجدد معادلات جنگ اوکراین/ ترامپ تنها شانس نجات پوتین است؟
-
کابوس آخرالزمان هستهای در شرق تعبیر میشود؟
-
بازار خودرو با این خبر بهم میریزد / سیگنال منفی وزیر صمت به خودروسازان