به گزارش اکوایران، چه زمانی امید داشتن به رغم ناامیدکننده بودن شرایط، از کاری تحسین‌برانگیز به کاری پوچ تبدیل می‌شود؟ هنوز ظاهراً این اتفاق برای نیکی هیلی، آخرین زنی که در مقابل دونالد ترامپ و برای تصرف جایگاه  نامزدی حزب جمهوری خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری ایستاده است، نیفتاده است. می‌توانید هیلی را به خاطر تداوم شکست‌ها در ایالت‌های آیووا و نیوهمپشایر ببخشید. اما اهانتی که در 24 فوریه متحمل شد - یک عقب‌نشینی 20 امتیازی در انتخابات مقدماتی در کارولینای جنوبی، ایالتی که او به مدت شش سال فرماندار آن بود - باید مرگبار باشد.

و با این حال، هیلی موفق شد حتی از آن آمارهای تلخ چیزی امیدوارکننده بیرون بکشد: «امروز در کارولینای جنوبی، ما ۴۰ درصد آرا را به دست آوردیم. این چیزی است که ما در نیوهمپشایر به دست آوردیم. من یک حسابدار هستم، می دانم 40 درصد 50 درصد نیست. اما من این را هم می‌دانم که 40 درصد عدد کوچکی نیست.» او متعهد شد که کمپین خود را حداقل تا 5 مارس، که به عنوان سه‌شنبه بزرگ نیز شناخته می‌شود، ادامه دهد و تا آن زمان 21 ایالت و منطقه دیگر انتخابات خود را برگزار کرده‌اند. سوسوی نور خوش‌بینی امروز به احتمال زیاد تا آن زمان خاموش خواهد شد.

اما چرا نیکی هیلی ادامه می‌دهد؟ اولین دلیل این است که هیلی به سادگی می‌تواند این کار را انجام دهد. در آمریکا، کمپین‌های رو به زوال ریاست‌جمهوری معمولاً توسط رأی‌دهندگان پیش نمی‌رود، بلکه توسط اهداکنندگان پول اداره می‌شود. مشکل اصلی مبارزات انتخاباتی هیلی این است که او بین حامیان مالی حزبش که ترامپ را تحقیر می‌کنند، و تنها در ماه ژانویه 16.5 میلیون دلار به او کمک کردند، محبوبیت فوق‌العاده‌ای دارد، اما برای پایگاه طرفداران ترامپ غیرقابل قبول است.

به گزارش اکونومیست، شما می‌توانید این معضل را در مهمانی شب انتخابات او که در هتلی بزرگ در چارلستون کارولینای جنوبی برگزار شد، مشاهده کنید. کمتر از 40 هوادار توانسته‌اند خود را از مجموعه‌ای تماشایی از غذا‌هایی مثل خرچنگ، پنیر پیمنتو، اسفناج و آرتیشو جدا کنند. و تا زمان اعلام نتایج، تنها چند ثانیه پس از بسته شدن صندوق‌های رای، وارد سالن شوند. (بعداً اتاق مملو از حامیانی شد که وقتی نمایشگرهای تلویزیون نشان داد که حاشیه باخت هیلی به تنها 16 امتیاز کاهش یافته است، به طرز شگفتانگیزی او را تشویق کردند.) بودجه تبلیغاتی هیلی نیز مانند بودجه پذیرایی او به طور قابل توجهی بیشتر از بودجه ترامپ بود. هیلی و گروه‌های سیاسی متحدش8.4 میلیون دلار برای تبلیغات در ایالت هزینه کردند. در مقایسه، ترامپ تقریباً هیچ هزینه‌ای نکرد. فرماندار سابق یک تور دو هفته‌ای را با اتوبوس آغاز کرد. در حالی که رئیس جمهور سابق برای چند گردهمایی به کارولینای جنوبی پرواز کرد و به سرعت رفت.

نیکی هیلی و مشاورانش در مورد اینکه دقیقاً چگونه این توالی شروع از باخت‌های متوالی در نهایت به پیروزی منجر می‌شود مبهم هستند.

بتسی انکی مدیر کمپین هیلی گفت: «ما می‌دانیم که این یک نبرد دشوار است. می‌دانیم که راه سخت است. ما می‌دانیم که اعداد چالش برانگیز است.» اما آنکنی استدلال می‌کند که چون ترامپ در انتخابات عمومی قطعا شکست خواهد خورد، هیلی موظف است تا زمانی که می‌تواند در رقابت باقی بماند. در واقع، در نظرسنجی‌های رودررو علیه رئیس‌جمهور جو بایدن، هیلی به طور میانگین چندین امتیاز از ترامپ جلوتر است. برخی از نظرسنجی‌های فرضی حتی نشان می‌دهند که او با اختلاف 16 امتیازی یا بیشتر پیشتاز است.

چنین درصد اختلافی در سیاست مدرن و ابرقطبی بی‌سابقه است.

این آمار احتمالا نتیجه واقعی انتخابات نوامبر را نشان نمی‌دهد بلکه دلیل آن نارضایتی از دو کاندیدای هشتاد ساله است که دو حزب آماده می‌شوند آن‌ها را معرفی کنند.

نیکی هیلی علاقه دارد بر این آمار مانور دهد و نشان دهد که کمپینش زنده است، این در حالی است که او با دقت نتیجه انتخابات اولیه را که در آن 57 امتیاز از ترامپ عقب است نادیده می‌گیرد.

اما پیروزی در انتخابات عمومی مستلزم پیروزی در انتخابات مقدماتی است و همچنین مستلزم برنده شدن در رقابت‌های ایالتی متعدد. اما هیلی برای برنده شدن در حتی یکی از آنها با مشکل مواجه است.

امتناع او از کناره‌گیری، آشکارا ترامپ را خشمگین می‌کند. نیازهای ترامپ ممکن است اضطراری‌تر از غرور محض باشد. اگر او به عنوان نامزد احتمالی معرفی شود، معاونان ستاد انتخاباتی او می‌توانند رهبری حزب جمهوری خواه را به دست بگیرند. این کار می‌تواند به او اجازه دهد تا از حزب برای تأمین مالی صورت‌حساب‌های حقوقی قابل‌توجه خود استفاده کند.

مرگ شکنجه‌آمیز و به ظاهر اجتناب‌ناپذیر کمپین ریاست‌جمهوری نیکی هیلی منعکس‌کننده سرنوشت جناح ریگان حزب است که به‌طور فزاینده‌ای در معرض خطر است. نیکی هیلی یک انترناسیونالیست است که تاکید می‌کند آمریکا باید به کمک‌های نظامی به اوکراین ادامه دهد. پیروان ترامپ در حالی که رهبر آنها در مورد تشویق حملات روسیه به متحدان ناتو فکر می‌کند، کمک‌های مالی خود را متوقف می‌کنند. او در مورد بدهی ملی نگران است، در حالی که بایدن و ترامپ به دقت از این موضوع اجتناب می‌کنند. او آمریکا را از قبل بزرگ و خوب می‌بیند، در حالی که ترامپ به شدت به آن حمله می‌کند و خود را تنها ناجی آن معرفی می‌کند. ترامپیسم اغلب وارونگی روح سخنرانی معروف جان اف کندی در مراسم تحلیف است. ترامپ می‌گوید: «نپرس که کشورت چه کاری می‌تواند برای تو انجام دهد.»

اگر این خطرات را درک کنید امتناع هیلی از پذیرش شکست منطقی‌تر به نظر می‌رسد. در کنگره نیز جناح او در حال شکست است. در مجلس نمایندگان، جمهوری‌خواهان باهوشی که ممکن است به بازسازی آینده پس از ترامپ کمک کنند، مانند مایک گالاگر و پاتریک مک‌هنری، بدون تلاش برای انتخاب مجدد، ترک کردن صندلی را انتخاب کرده‌اند. رهبری مجلس، که کاملاً با ترامپ همسو است، کاملاً افتضاح است و قادر به انجام وظایف اساسی نیست. میچ مک کانل، رهبر جمهوریخواه سنا فکر می‌کند که اوکراین به کمک‌های مستمر آمریکا نیاز دارد و ترامپ در 6 ژانویه 2021 خود را رسوا کرده است. این او را در اقلیت حزب خود قرار می‌دهد. با توجه به سن او و افزایش احتمال بازگشت ترامپ، فرماندهی او بر سناتورهای دیگر در حال کاهش است.

بسیاری از جمهوری‌خواهان جاه‌طلب، برخلاف وجدان خود، ترجیح داده‌اند با ترامپ سازگار شوند. در واقع، نیکی هیلی خودش مقصر این وضعیت بود. از مخالفت با ترامپ در سال 2016، پیوستن به دولتش، تلاش برای به چالش نکشیدن ترامپ و سپس به چالش کشیدن او با اجتناب از هرگونه انتقاد، تا در نهایت به عنوان یک منتقد قوی شخصیت و کارنامه ترامپ ظاهر شدن. شجاعت، حتی اگر دیر برسد، ستودنی است. فقط در این مورد، ممکن است هیچ تفاوتی ایجاد نکند.