در ایران، سلب مالکیت دیگر به شکل مصادرههای آشکار انجام نمیشود، بلکه به صورت پنهانی و نرم در حال پیشروی است.
از انتقال سهام اجباری به نهادهای قدرت تا فشار برای تغییر مدیران و نظارت دقیق بر دادهها، این روند تهدیدی جدی برای استقلال اقتصادی کارآفرینان و سرمایهگذاریها به شمار میآید.
این وضعیت، به جای رشد مبتنی بر رقابت و نوآوری، به اقتصاد وابسته به رانت منجر میشود و زمینهساز از دست رفتن اعتماد و خروج سرمایه از کشور خواهد شد.
