داده‌ها حساب‌های ملی ایران به قیمت ثابت نشان می‌دهد اگر چه تولید ناخالص داخلی سرانه (GDP per capita) ایرانیان در قله بعد از سال ۵۷ یعنی سال ۱۳۹۶، حدود ۵٪ کمتر از ۱۳۵۷ بوده است،اما مصرف سرانه که نشانی از رفاه مصرفی زندگی افراد است، در سال ۱۳۹۶، ۷۸٪ بالاتر از سال ۵۷ است.

علت این امر آن است که با آن که تولید و درآمد سرانه رشد چشمگیری در سال‌های ۶۸-۸۶ داشته است (و به دلیل سال‌های سقوط تولید ملی در جنگ تحمیلی، هنوز به سال ۵۷ نرسیده است)، اما با کاهش سرمایه‌‌گذاری، هر چه جلوتر رفته‌ایم بیشتر درآمدهای اقتصاد خرج مصرف خصوصی و خرید و تهیه کالاهای مصرفی خوراک، پوشاک، انرژی و ... افراد شده است.

گویی ایرانیان در این سال‌های قرن اخیر ترجیح داده‌اند یا ناچار شده اند درآمد اقتصاد را بیشتر صرف رفاه امروز خود کنند تا درآمد آینده.