به گزارش اکوایران، انحراف اروپا به سمت راست سفری طولانی بوده است که در آن جریان اصلی این قاره به طور فزاینده‌ای در اختیار مردمی با دیدگاه‌های بدبینانه نسبت به اتحادیه اروپا قرار گرفته است که زمانی در حاشیه‌ بودند.

دستاوردهای پیش بینی شده برای جناح راست در انتخابات پارلمانی اروپا ممکن است از نظر اعداد و ارقام کم به نظر برسد، اما قابل توجه است.

به گزارش سی‌ان‌ان، نتایج نشان‌دهنده چالش بزرگی برای مقامات جریان اصلی طرفدار اروپا است که بر نهادهای اتحادیه اروپا تسلط دارند.

پیشرفت‌هایی که احزاب راست افراطی مطرح می‌کنند ممکن است غیرمنتظره نباشد و برای اتحادیه اروپا یک بحران وجودی ایجاد نمی‌کند. اما آن‌ها نشان می‌دهند که چگونه جناح راست می‌تواند در سال‌های آتی کنترل خود را بر مسیر اتحادیه بیشتر کند.

طی 24 ساعت آینده، احزاب میانه، که پیش‌بینی می‌شود بزرگترین بلوک در پارلمان اروپا باقی بمانند احتمالاً از یک «ائتلاف بزرگ» برای مقابله با ظهور راست افراطی صحبت خواهند کرد.

روی کاغذ البته، این احزاب طرفدار اتحادیه اروپا می‌توانند ادعای پیروزی کنند. ائتلاف میانه رو بر اساس آمار و ارقام این قدرت را حفظ کرده است. حزب راست میانه مردم اروپا، سوسیالیست‌ها و دموکرات‌های چپ میانه، و حزب لیبرال احیای اروپا سه گروه بزرگ در پارلمان اروپا هستند. وقتی سبزهای طرفدار اروپا را وارد آن ‌کنید، راست میانه به مراتب بزرگترین بلوک است.

حتی وقتی دستاوردهای اصلاح‌طلبان و محافظه‌کاران اروپا و هویت و دموکراسی را در نظر می‌گیرید، همچنان جریان اصلی و میانه طرفدار اروپا را با اکثریت سالم در پارلمان حفظ می‌کند.

با این حال، مسیر سیاست اروپا لزوماً در داخل پارلمان اروپا تنظیم نشده است و روشن نیست که بلوک میانه‌رو حتی بخواهد با هم همکاری کند.

در حالی که این گروه‌های میانه رو همگی طرفدار اتحادیه اروپا هستند، در نوع سیاست‌ها متفاوت هستند. برای آنهایی که در میانه راست هستند، تغییرات سیاسی داخلی به سمت جناح راست می‌تواند کار با این جناح را در سطح اروپایی جذاب‌تر کند.

این مسئله ممکن است مشکلاتی را در انتصاب کمیسیون اروپایی بعدی - شاخه اجرایی اتحادیه اروپا - ایجاد کند که جهت گیری سیاسی این بلوک را تعیین می‌کند.

همین روند می‌تواند در زمان رای‌گیری پارلمان برای مسائل سیاسی وجود داشته باشد. ائتلاف‌ها در پارلمان اتحادیه اروپا رسمی نیستند، بلکه قانونگذاران بر اساس موضوع به موضوع رأی می‌دهند. غیرمحتمل نیست که راست میانه بتواند با چپ در مورد موضوعاتی مانند حمایت از اوکراین رای دهد، اما سپس با جناح راست در سیاست مهاجرت و آب و هوا همکاری کند.

این فقط سیاست در سطح اروپا نیست که بر نحوه همکاری این گروه‌ها در بروکسل تأثیر می‌گذارد. سیاست داخلی در کشورهای عضو به ناچار بر نحوه همکاری منتخبان پارلمان اروپا با همکاران خود فشار خواهد آورد.

از 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، 13 رئیس دولت در حال حاضر به احزاب اروپایی در سمت راست تعلق دارند. قرار است دولت جدیدی در هلند تشکیل شود که می‌تواند توسط یکی از اعضای آی‌دی رهبری شود. رهبران اروپایی دیگری نیز وجود دارند که عضو هیچ یک از احزاب اروپایی نیستند، اما به طور گسترده با ایده‌های راست موافق هستند.

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه با انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات در اواخر این ماه، به شکست پیش‌بینی‌شده در مقابل رقیب راست افراطی خود، مارین لوپن، پاسخ داد.

لوپن در حال حاضر مکرون را مجبور کرده است تا در فرانسه به سمت راست حرکت کند و دولت او لفاظی‌های ضد مهاجرتی را به طور فزاینده‌ای در پیش گرفته است. در سال 2027، فرانسه انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌کند که می‌تواند لوپن را به قدرت برساند.

نتایج روز یکشنبه تغییر چشمگیر یا ناگهانی به راست را نشان نمی‌دهد، بلکه چیزی جزئی‌تر و تدریجی‌تر را نشان می‌دهد، اینکه اساس سیاست اروپا طی چند سال به سمت راست‌گراها تغییر کرده است.

بارزترین نمونه اخیر ظهور جورجیا ملونی به عنوان یک بازیگر اصلی در سیاست اتحادیه اروپا است. او در سال 2022 به عنوان نخست وزیر ایتالیا انتخاب شد. حزب داخلی او، برادران ایتالیا، راست‌ترین حزبی است که پس از بنیتو موسولینی، رهبر فاشیست دوران جنگ، به حکومت این کشور انتخاب شده است.

در ابتدا، مقامات بروکسل می‌ترسیدند که ملونی آتشی برای نابودی اتحادیه اروپا باشد. در کار اما، او متحد اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون بوده و با همتایان خود در مورد مسائلی مانند اوکراین همکاری کرده است.

او از نفوذی که به دست آورده استفاده کرده است تا مواضع سیاست اتحادیه اروپا را در مورد مسائلی که برایش مهم است تغییر دهد، به ویژه مهاجرت.

نقطه اوج مخالفت با اتحادیه اروپا برای اکثر ناظران معمولی احتمالاً رای برگزیت در سال 2016 بود. این انتخاب نتیجه سال‌ها تغییر سیاست داخلی در بریتانیا بود، چرخش راست میانه برای دفع جناح راست افراطی که در نهایت منجر به این گسست شد.

تفاوت بین آنچه در بریتانیا اتفاق افتاد و آنچه اکنون در حال رخ دادن است این است که منتقدان اتحادیه اروپا دیگر نمی‌خواهند این اتحادیه را ترک کنند؛ آنها می‌خواهند آن را در دست بگیرند.

با در نظر گرفتن این نتایج موقت در شرایطی که منتظر انتخابات بیشتر در سراسر قاره در ماه‌ها و سال‌های آینده هستیم، تسلط بر مرکز اتحادیه اروپا به طور فزاینده‌ای واقعی‌‌تر به نظر می‌رسد.

انتخابات اروپا به ندرت مربوط به خود اتحادیه اروپاست. آنها 27 انتخابات ملی هستند که در چارچوب سیاسی کشورها برگزار می‌شود. آنها اغلب به عنوان آرای اعتراضی مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که گروه‌هایی که در داخل به مناصب قدرت انتخاب نمی‌شوند عملکرد خوبی دارند زیرا رای دهندگان می‌دانند که در واقع هیچ کاری را اداره نمی‌کنند.

با این حال، آنچه این نتایج نشان می‌دهد این است که تغییر نامحسوس به سمت راست، که راست میانه را به همراه خود می‌کشاند، هنوز در سراسر اروپا در حال رخ دادن است.